Deja Vu / Minsung

14- Annemin Yaptığı Gibi

~Flashback~ ( Minho 15 yaşındayken)

Annem öleli 1 hafta oldu. Annemsiz tam 1 hafta geçti. Bugün cenaze var. Gitmemiz gerekiyor ama ben San'ı nasıl kaldırıp götürücem bilmiyorum.

Hala kendi evimizdeyiz San banada birşey olacak korkusuyla 1 haftadır yanımdan bile ayrılmadı. Sürekli ağlıyor ve hiç yemek yemiyor. Ben ona göre daha güçlü kalmak zorundayım. Çünkü artık bizim birbirimizden başka kimsemiz yok.

Yattığımız yatakta bana sıkı sıkı sarılarak uyuyan kardeşimin yavaşça saçını okşadım.

- San abicim kalk hadi yemek bi şeyler yiyelim

Gözlerini yavaşça açtı dolu gözlerle bana baktı. Ve ağlamaktan kısılan sesiyle konuştu.

+ İstemiyorum canım hiçbir şey yemek istemiyor
- Ama böyle olmaz yemek yemek zorundasın ne kadar çok zayıfladın görmüyor musun
+ Abi lütfen istemiyorum midem çok bulanıyor
- Ne yemek istiyorsun hadi söyle ne yemek istersen hazırlayayım sana nolur kalk artık o yataktan

Tekrardan ağlamaya başladığında olduğum yerde sıkı sıkı sarıldım ona iç çekişlerinin arasında konuştu.

+ Pancake ama annemin yaptığı gibi yapabilir misin ki

Benimde sesim çatallaşmıştı ve gözlerim dolmuştu.

- Bilmiyorum sanırım yapabilirim. Hadi kalk bir duş al üstünü değiştir.
+ Tamam

Olduğum yerden doğruldum ama elim ayağım titriyordu. Hızlıca odadan çıktım ve mutfağa geldim. Tuttuğum gözyaşlarımı bıraktım gözlerimin buğusundan etrafımı göremiyordum.

Kahvaltıyı hazırladıktan sonra San'da geldiğinde sofraya oturduk. Sanki boğazımda bir düğüm vardı da o düğüm yüzünden nefes alamıyor yemek yiyemiyordum.

San'a baktığımda o da kafasını eğmiş ağlıyordu. Aklıma söylemek için başka bir an gelmeyince kafamı kaldırıp dolu gözlerimi kazağıma silip boğazımı temizledim.

- San abicim yemeğini yedikten sonra cenazeye gidicez ona göre giyin tamam mı
+ Abi ben gidemem yapamam
- Saçmalama San annem olsaydı sana çok kızardı Lütfen beni de zor durumda bırakma bende ne yapacağımı bilmiyorum birazcık beni de anla lütfen

Cenazeye geldiğimizde annemin fotoğrafını görünce San tekrardan ağlamaya başladığında. Oturduğumuz yerde ona sıkıca sarıldım ve bende sessizce gözyaşlarımı akıttım.

İnsanlar bize acıyarak bakıyorlardı bu bakışlardan nefret etmiştim. Bana bakabilirlerdi ama San'a öyle bakmamaları için elimden geleni ardıma koymayacaktım.

Cenazeden sonra bizi halam almıştı. Eve geldiğimizde evi büyük olmasına rağmen bize San'la beraber kalmamız için küçük bir oda verdi içerde yerde bir yatak ve küçük eski bir gardolap dışında hiçbir şey yoktu.

Evimizden getirdiğimiz bavulları yerleştirmeden yatağa yattım. San gelip sağ tarafıma kıvrıldı sıkıca sarıldı bana.

+ Sana söz San bir daha insanlar sana öyle acıyarak bakmayacaklar belki bana evet ama sana öyle bakmalarına asla izin vermeyeceğim söz

İç çekişlerinin arasında göğsüme daha çok sokuldu.

( Yaklaşık 7 ay sonra)

Eve geldiğimde kaldığımız odaya girdim. San sırtını duvara yaslamış dizlerini kendine çekmiş dizlerinin üstüne kapanmış ağlıyordu.

Hızlıca yanına gittim. Ve sıkıca sarıldım.

+ San abicim noldu neden ağlıyorsun bir yerin mi ağrıyor biri bişey mi yaptı