Denekten insana |SasuNaru|

Bölüm 32 -Pişmanlık

Obito eve geldiği gibi odasına çekilmişti şansına evde kimsecikler yoktu onun bu acınası haline kimse görememişlerdi. Ağlamaktan şişen gözleri ile uykuya dalmıştı...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Sarışın  gözlerini açtığında bilmediği bir yerdeydi. Kafasını sağa çevirdiğinde öfkeyle kaşları çatılmıştı kafasını sağa sola hızlıca sallamıştı bunun bir rüya olması için ama hayır bu bir rüya değildi. Neden o buradaydı ya da neden kendisi o yüzsüzün yanındaydı? Yattığı yerde oturur pozisyona geçmişti burası hastane idi. Burada ne işi vardı? Kolunda ki serumları fark ettiği gibi söküp atmıştı. hızlıca ayaklanmaya yeltenmişti. ayağa kalktığı ilk saniyeden yere kapaklanmadan duvardan destek almış ve yürümeye başlamıştı. Kapıya yönelmiş ve gitmişti,

Esmer oğlan uyandığında sarışını yerinde göremeyince korkuya telaşa kapılmıştı. Aklına gelen yerlere bakmaya başlamış bulamayınca doktorlarla hemşirelerle ve oradaki güvenlik görevlilerle aramaya başlamışlardı. Sasuke oldukları katın altını üstüne getirmişti ama yoktu.  Çalan telefonunu hemencik açmıştı ve telefon diğer tarafında ki ses kesilir kesilmez koşmaya başlamıştı...

Dama vardığında göz bebekleri küçülmüştü korkuyla. ''N-naruto'' şaşkınlıkla kekeliyordu esmer oğlan. ''Git, yada ben gidim, Hayır ben gidemem onları bırakamam''  sarışın bir adım gerilemiş ardından tekrar 2 adım ilerlemişti. 1 adım, sadece 1 adım daha gitse her şey bitecekti.  Ama o adımı atamıyordu bir şey ona engel oluyordu. ''Naruto hiç bir şey senin bildiğin gibi değil''

''Ben gördüm hem videoları hem de kendi gözlerimle geldim gördüm. Yalanın bir gereği yok söyle benden NEFRET ettiğini saklama yüzüme söyle''  sarışın gözünden akan yaşlara engel olamamıştı. ''Ben senden nefret etmiyorum SEVGİLİM gel barışalım hm olmaz mı sen, ben, Kawaki ve Haru yine bir aile olalım'' sesi o kadar belli ediyordu ki pişmanlığını.

''Biz pardon sen ve ben bir daha bir aile olamayız benim zaten bir ailem var. Ben ve Çocuklarım zaten bir aileyiz. Haru ve Kavaki ise o 3 çocuğun abisi. Bu aile tablosunda sana yer yok'' arkasını dönmüştü gözlerini zift karası gözlere dikmişti. Gözlerindeki yaşlar kurumamıştı ama merhamette yoktu hüzünde. O kadar karışık bir his içindeydi ki mavi gözlerin sahibi  bunu anlatmaya ne mimikleri yeterdi ne de sözcükler. Kararsız kalmıştı gitmekle gitmemek arsında. Başı dönmeye gözleri kararmaya başlamıştı. Ne olmuştu ona neden bu kadar kötü hissediyordu? Nasıl gelmişti ki hastaneye? Ne düşünüyordu o en son evdeydi yok hayır marketteydi...

Evet marketteydi sonrası karanlık ve şimdi buradaydı. Kalbi acıyordu nefes alamıyordu ve Ölmeyi o kadar çok istiyordu ki kafası karışmıştı şuan ne yapması gerekiyordu. Eski Naruto olsa ne yapardı? Bir kez daha mı ölürdü yoksa bu sefer yaşar mıydı? Neler oluyordu gözleri karamıştı. Yere bir şey düşmüşcesine bir ses gelmişti ardından Sasuke'nin endişeli sesi  ve kendisine doğru gelen bir takım ayak sesleri...

Meraktan çatlayın

ŞAKA ŞAKA Kızmayın

Kendisine geldiğinde gözlerini zar zor açmıştı yanında, hemen baş ucundaydı Sasuke. Onun ellerinden tutmuş öpüyor ve kokluyordu haftalarca hasret kaldığı o teni bir daha bırakmamak için bir daha onsuz kalmamak için öpüyordu. Sarışının uyandığını far edince ona sarılmak için bir hamlede bulunmuştu ama sarışın buna izin vermemişti. ''Telefon, telefonum'' yanında duran masanın üzerinden almıştı ve şifreyi açarak ilk numarayı aramıştı. ''Alo, üzgünüm geciktim . Ha ağlıyorlar mı? siktir yemek saatleri geçmiş ağh'' ağrıyan başını tutmuştu. Saske, naruto'nun elini tutmuştu. ''Sorun yok iyiyim ben Kiba sen sadece biraz süt ısıtıp versen olur mu?''  sesi muhtaç bir şekilde çıkmıştı.

''Çok, çok teşekkürler sana minnettarım Kibam''  Sasuke'nin kaşları çatılmıştı kıskanmıştı sarışınını. Sarışın telefonunu kapattıktan sonra konuşan kişi Sasuke olmuştu. ''Kiba kim?  kimin yemek saati geçti?'' 

''bizim çocuklarımız mal hani ben hamileydim ya- siktir yok öyle bir şey kim açmış Kiba kimmiş ya?'' bir anlık boşluğuna gelmişti ardından toparlamaya çalışmıştı ama hayır iyicenek bok etmişti. ''Hamile?'' Sasuke şaşırmıştı donup kalmıştı. Hamile o hamile ikin onu bu kadar çok üzmüştü. Sasuke'nin  yüreğine bir öküz oturmuştu. ''Evet'' diye fısıldamıştı sarışın istemeye istemeye. ''Ben, ben özür dilerim'' yine bir özür seansı başlamıştı. ''Özür dileme benden sakın özür dileme  affetmem çünkü yaptıkların da onların sonucu da bir özürle düzelmeyecek'' Sarışın sert çıkışmıştı.

---------------------------------------------------------------------

Kiba en yakın arkadaşının minik bebeklerine sütü ısıtmış ve Naruto'nun öğrettiği gibi sütün sıcaklığına bakmıştı elini yakmayınca içirmişti çocuklara. Karnı doyan çocuklar uyumaya başlamışlardı. Gerçi  Himawari hariç diğer ikisi uyumuştu *Çocuklar: Menma, Narumi ve Himawari bu arada* Hima'nın kuyruklarını bilen ve Naruto'nun her iki hayatında da en yakın arkadaşı olan Kibaydı.   Kiba  Hima'nın neden uyumamıştı?

Hima genellikle annesi gibiydi, onun gibi hastaydı. Annesinden geçmişti bu hastalık ve annesini hasta eden kişi dedesiydi...

Şimdi cidden bitiğ... yorum yazarak düşüncelerinizi belirtseniz olur mu? bu beni mutlu ediyor da. 

 10 Kasım Atatürk'ün 85. ölüm yılında Mustafa Kemal Paşayı sevgiyle, saygıyla anıyorum...