Çalıyordu. Evin bodrum katındaki kanepenin üstündeki telefon çalıyordu ama ne açan vardı neden sesini duyan kimse yoktu. Yarım saat boyunca çalmıştı telefon ama ses soluk yoktu. Esmer oğlan bunu korkuyla kuzenine söylemişti. Bunu duan kuzeni ise koşarak arabaya binmiş ve sevdiğinin evine gitmişti. Kapıyı çalsa da açan yoktu ses yoktu. Korkuyla pencerelerden birisini kırmış ve içeriye girmişti bütün evi aramıştı ama yoktu...
Telefonu bulmuştu ama sevgilisi, sevdiği yoktu. Gözleri dolmuştu ama ağlamamalıydı sevdiğini bulana kadar ağlamakla zaman kaybedemezdi. Araba ile son sürat ilerlerken denizin ortasındaki sarı renk dikkatini çekmiş ve durdurmuştu arabayı daha doğrusu istop ettirmişti. Araban çıkarak sahile koşmuştu. Evet bu oydu sevdiği idi. Ama neden bu soğuk havada denize kıyafetleriyle girmişti ki?! Koşar adımlarla denize girmiş ve dalgalara karşı koşmuştu. Tabi ki de koşmaktan çok yürüyordu ama yetişmişti.
Sıkıca tutmuştu bileğini ve arkasını dönüp yürümeye başlamıştı. Hasta olmasını istemezdi. Eli, teni, sesi buz gibiydi. Bu soğuk hava değildi Obitoyu üşüten Deidara'nın sesiydi. ''Sen ne yaptığını sanıyorsun?!'' duyduğu ses korkutmuştu ama hesap sorması gereken kişi kendisi değildi oydu. ''Asıl en ne yapıyorsun'' Karşısındaki sesi rahatlıkla bastırmıştı Obito ''Lanet olası hayatımı denizin derinliklerine bırakacağım izninle'' Hayır öyle bir şey olmasını istemiyordu. Onu kaybetmek istemiyordu. ''Bu kadar kolay ölmene izin vermem Dei'' Hala arkası dönük bir şekilde ilerliyorlardı.
''Kimsin sen de senden izin alacağım?!'' Tanıyamamıştı. Unutmuş muydu bu kadar çabuk sesini de tanıyamamıştı? Kalbini acıtmaya yetmişti bu 6 kelime...
''Her şey için benden izin alacaksın! bu bir. iki bir daha beni bırakmayı düşünürsen beynini sikerim Senpai'' Bu dediklerinden sonra sarışının durduğunu hissetmiş ve kendisi de durmuştu. ''Obito...'' sesi titriyordu sarışının. Tobi arkasını döndüğünde ağlamak üzere olduğunu görmüştü. Yağan yağmur bile saklayamıyordu dolan gözlerini.
''Hadi ama kardeşini görmek istemiyor musun'' ani sorusuyla sarışın beynnin durduğunu hissetmişti. ''ne'' kısık ve anlaşılmayan sesinden sonra çakan yıldırım ile ikisinin de ödü götüne kaçmıştı. ''Seni hastanede bekliyor Sempai'' Obitonun sesi kulaklarında yankılanıyordu. ''Hastane?'' Neden hastanedeydi ki? ''Evet. Hastanede'' sesi hüzününü belli ediyordu. ''Senin haberin yok değil mi? Kawaki hastaneye kaldırıldı ve şansa bak ki Naruto bizi hastane kapısın da karşıladı e şuan ameleyathane de seni bekliyor''
Kalbi ağzından çıkacak gibi hissediyordu. Ciddi olamazdı değil mi? Ama hayır yaln ve ya şaka yapacak halde değildi. Şuan son sürat hastaneye gidiyorlardı. Korkuyordu sarışın ya bir şey olursa? Lanet olası telefonu neden yanında değildi ki?! Kendisine kızıp duruyordu...
Biliyorum çok kısa gereğinden fazla kısa o yüzden üzgünüm affedin ;(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denekten insana |SasuNaru|
FanfictionSeme-Sasuke Uke-Naruto Hayatı boyunca çeşitli deneylere maruz kalan Naruto, evden kaçar ve şanslıdır ki kaçtığı sırada tartıştığı kişi onu kurtaran kişi ile aynı kişidir. Fakat bu mutluluk uzun sürmemiş ve bazı sebeplerden Naruto kendi canına kıyıp...
