Aşka Dönüşen Zorbalık -minsung-

10. Bölüm- Ne yaparsan yap her zaman son vardır (Final)

Selammm

Sizi çok ihmal ettiğim için gerçekten özür dilerim fakat wattpad yüklü bile değildi, bir arkadaşım sınıftan birine hesabımı verdiğini söylediğinde anca aklıma geldi.

Bu bölüm final olacak ve 3. Ağızdan anlatım olacak. Final yapma nedenim ise hala bekleyenler varsa artık beklememeleri.

Bu hikayeyi yazarken hanji ve hanci'yi buldulunuz için, hikayenin gidişatını belirlediğiniz için ve ara verdiğim zamanlar sorun etmediğiniz için çok teşekkür ederim.

Bu hikayeye her şeyden önce arkadaşımla kafamız dağılsın ve eğlenelim diye başlamıştık, umarım sizde eğlenmişsinizdir.

Ve hikayeye geçmeden önce son olarak, sınıf arkadaşının önerisiyle buraya gelen Asya, umarım hikayemi beğenmişsindir🩷

✨✨✨

Kamp yerinden ayrılıp okula doğru yolculuk yaparken Minho Jisung ile uyuyakaldı. Minho uyumadan önce kararını verdi, herkese bu ilişkiyi açıklayacaktı. Sonrasında ise tüm zorbaladığı kişilerden özür dileyecekti.

Okula geldiklerinde, Minho arkadaşlarına herkesi lobiye toplamasını, açıklama yapacağını söyledi. Bu anlarda ise Jisung'u hiç yanından ayırmadı.

Jisung çok şaşkındı, Minho'nun ne yaptığı hakkında hiç bir fikri yoktu. Zorbalamak için olduğunu düşündü fakat her ne olursa olsun Minho'ya kendisini cinsel bir obje olarak kullanmasını konduramadı.

Sonunda herkes toplandı. Minho ise konuşmaya başladı.

-" Bugün benim değiştiğim gün, bügun, gerçekten kendime gerçekleri açıklayacağım gün." Dedi. Jisung olayın ne olduğunu anladı ve ne yapacağını bilemedi. Jennie ve Felix'te anlamış, gülümseyerek onlara bakıyorlardı. Hyunjin ise hiç bir şey anlamamış olacak ki aşırı komik bir sıfatla olayı anlamaya çalışıyordu.

-" Sınıf arkadaşım Han Jisung ile çıkıyoruz!"

✨✨✨

1 Ay Sonra

Jisung ilk önce Hanci'ye veda etti. Kendini bulabilmek için peşine takıldığı soruların cevabını bulabilme umuduyla yaşıyor ve bunu tek başına değil, depresif Hanci'nin gitmesiyle, Minho'nun yardımıyla ve Jisung için parıldayan Hanji'yle yapıyordu.

Yine de anladı ki, hem Hanci hemde Hanji onun birer parçasıydı. Zaten içsesler en başından beri bunu söylüyordu. Ben senim, diyorlardı. Sen de bensin... biz bir bütünüz, sen sadece parçalandın, artık bütün olma vakti...

Jisung bu süre içinde terapiye başladı. Terapistinin önerdiği bir kitapta şöyle diyordu: " Jung bir zamanlar 'ben iyi olmak yerine bütün olmayı tercih ederim.' Demiştir. Armızdan kaçımız iyi olabilmek, hoşlanılmak, kabul edilmek için kendimizi elden çıkardık?" (Debbie Ford, ışığı arayanların karanlık yanı, sayfa 24)

Jisung yapmıştı, iyi olmak, hoşlanılmak, kabul edilmek için kendini elden çıkarmıştı.

Hayat onu öyle bir noktaya getirmişti kigerçeklil aglısı kısmen bozulmuş, kendini kaybetmişti. Kendine ait olan parçayı (Minho'yu) bulduğunda ise bir yabancı olarak görmüştü. Aslında zihninde konuşan iki ses yoktu. Ne zaman yanlış olduğunu düşündüğü bir şeyi yapacak olsa bu davranışı içseslerin, yani başkalarının yaptırdığını söyleyerek kendini kendi içinde bile aklamaya çalışıyor, her şeyden önce kendini kandırıyordu.

Jisung bunları farkına vardığında Hanji'yi de kaybetti. Bunu ise Hyunjin ile aştı:

Minho, "Aşığınım biliyorsun değil mi? Çok aşığınım. Dedi ve kahverengi gözler tatlı bir gülümsemeyle kısıldı. Hanji'nin nasıl da ansızın gittiğini o gözlere bakarken anladı.

Minho'nun gözlerindeki saf cennet içindi, Hanji'nin küçük vedası.

SON.

Final bölümünü yazmaya başladıktan çok kısa bir süre sonra okumaya başladığım Zeynep Sey'in yazdığı Kayıp kitabından aldım çünkü duygusal şeyler yazmak konusunda pek becerikli değilim. Umarım hikayeyi beğenmişsinizdir. Bambaşka ficlerde gülmenizi, kahkaha atmanızı dilerim. Sonumuz da böyle olsun be. Final başlığını unutmayalım; her zaman ne yaparsan yap bir son vardır.