hazel haze |taennie

0.6

09.11.2023

####

Kim Taehyung,

''Şu an resmen Albayın kızı olduğum için bana torpil geçiyorsun! Emin oldum buna!''

Jennie'nin yeniden söylenmesini duyduğum zaman; elimdeki ucunda çilekli kek olan çatalı ağzıma götürmeden, kafamı arkaya doğru eğip kahkaha attım. Küçük Hanımı, bu elleriyle yaptığı kekin, ilk yaptığı kekten daha güzel olduğuna, ki ikisi de çok güzeldi bence, ikna edemiyordum. Her bir tadımında kendi kendine söylenip duruyor, homurdanmadan edemiyordu. Ben de onun bu hallerini güle güle izliyor, kahkaha ata ata tepki veriyordum. Pekala, onunla uzun zamandır beraber değildik, her hissettiği duygu için verdiği reaksiyonları şu anlık bilemiyordum ama bugünden itibaren kızgın Jennie, benim bir numaramdı. O dolgun dudakları şişiveriyor, zaten sıkmamak için kendimi zor tuttuğum yumuşak yanakları daha bir büyüyordu. Yemin ediyorum bebek gibi bir şeydi bu kız, her geçen dakika beni tatlılığı ile büyüleyebiliyordu.

Büyülenmekten oldukça mutluydum bu arada.

''Ay bir de gülüyorsun Taehyung ya, babama şikayet edeceğim seni!''

Bir kez daha başımı arkaya atıp sesli sesli güldüğümde, Jennie'nin sıcacık kahvelerini üstümde hissettim. Sanki sinirliydi de, benim gülüşüm sayesinde siniri yatışıyor gibi bir hali vardı ve ne yalan söyleyeyim, bunu hissettiğime mutlu olmuştum. Onun, benim sayemde verdiği her tepki; beni oldukça mutlu eder, kalbimin çarpmasını sağlar ve yüzümde sadece onun için oluşan tatlı gülümseme belirirdi. Şimdi bile bu soğuk havaya rağmen sıcaklığı alabiliyordum.

''Tamam, tamam gülmüyorum,'' derken hala ufak ufak kıkırdamalara devam ediyordum. Benim gülmüyorum dememle, yaptığımın çok ters olmasına Jennie, gözlerini yuvarladı ve sinir olmuş bir şekilde nefesini verdi. ''Bak, gerçekten gülmüyorum.''

''Tabii, korktun Albay dememden, ondan gülmüyorsun,'' dedi Jennie, zaten minik olan o gözlerini daha da kısıp minik hale getirirken. Suratını büze büze kahvesini içerken söylenmeye devam ediyordu: ''Şuna bak ya, ilk kekte ne yaptıysam aynısını yine yaptım, bu neden böyle bir şekilsiz biçimsiz oldu? Neyi fazla koydum acaba?''

''Jennie'ciğim,'' dedim en samimi, en içten ses tonumla. ''Sana yemin ediyorum, bu kekin de, ilk yaptığın kek de mükemmel olmuş. Lütfen bunu kafana takma artık...''

''Uf ama ne yapayım?'' deyip üzgün üzgün kahvesinden içti Jennie. ''Her şeyin mükemmel olmasını isteyen bir tarafım var. Şimdi bu da senin içindi ya, biraz daha güzel olsun istemiştim.'' derken Jennie, o naif bakışlarını bana çevirdi. O an, şaka yapmıyorum, kahvelerinde kaybolmuştum. Gözlerinin parlaklığı, harelerinin ışıltısı; resmen elalarımı delip geçmişti. Bir de o büzdüğü dudakları yok mu? Yemin ediyorum dünyada ne kadar çilekli kek varsa ayağına sermek istedim. ''Kusura bakma Teğmenciğim, bununla idare edeceğiz...''

Hayır, hayır.

Bu kız; onun sözlerinin, bakışlarının, konuşmasının, hal ve hareketlerinin; benim üzerimde bıraktığı etkiden hiç haberi yoktu.

Yoksa, böyle böyle konuşarak bana eziyet etmek istemezdi.

''Kusura bakacağım bir şey yok ki Küçük Hanım,'' dedim ve en sonunda çilekli kekimden son çatalı aldım. O kadar güzel, o kadar güzel olmuştu ki Jennie'nin yaptığı kek; günlerce tadının damağımda kalmasını istemiştim. ''Keki oldukça beğendim çünkü çok ama çok güzel olmuş. Ellerine sağlık, çok teşekkür ederim...''