2.Bölüm:TESADÜF

29 2 0
                                    

Bazen hayatımızda bazı anlar oluyor ya,bir daha olmuyucak dediğimiz şeyler,bir daha tekrarlanıyor.Bazı anlar var ya beklenmedik bir olay oluyor.Beklenmedik bir anda işık açılıyor yada kapanıyor. Aslında hayat bizim isteklerimize karşı bazen olumlu cavap vermiyor.Biz bazı şeyleri planlıyoruz,o yönde gitmesini istiyoruz işlerimizin. Her şey yapıyoruz istediğimizi elde etmek için. Dayanmıyoruz.Tam evet,evet bu sefer olucak derken her şey mahvoluyor. Hayatımızı oturarak geçirmeliyiz demiyorum ama, bazen akışa bırakmalıyız.Her şey nasıl olması gerekiyorsa öyle oluyor.....

Kendime kahve yaptım ve televiziyon izlemeye başladım.Evde kimse yoktu.Her kes işteydi. Ben size demedim tabi bir kardeşim var benim.Benden büyüktü. Şu an burada değildi.O Fransadaydı. Kahvem bittiği için kendime yeni bir kahve koymak için ayağa kalktım.Mutfaka geçip kahve kutusunu elime aldım.Ama evet kahve kalmamıştı. Az önce içtiğim kahve paket kahvesiydi.Evde şimdi ne paket kahvesi ne de  kutu kahve kalmıştı. Bir anlık bir sinir krizi geçirdim.Sakinleştim ve kendime çay süzmek için bardak aldım.Ama offff! Evet çayda yoktu.Ve bu beni çıldırtmıştı.Bu nasıl bir ev yaaa!Hiç kimsemi çay içmiyor bu evde! Diyerek söylendim kendi kendime.Mecbur kaldım ve markete gitmeliydim.Aslıda dışarı çıkmadan önce kendime bir çeki düzen verirdim. Ama bu gün o gün değildi.Sadece kiyafetlerimi değiştirdim.Üstüme kırmızı bir kazak, altıma beyaz pantolon giyindim.Aynanın karşısına geçtim saçıma başıma baktım.Ben ne halde olduğumu size anlatamazdım.Bu halde dışarı asla çıkamazdım.Saçımı bir at kuyruğu yaptim.Yüzüme bir az kapatici ve rimel vurup evden çıktım. Aslında market çok uzakta değildi. On beş , yirmi dakikalık yoldu. Kendime muzik açtım.Kulaklıklarımı taktım ve yürüdüm.Markete girer girmez kahve ve çayların olduğu reyona gittim kendime beş  paket, bir kutu kahve aldım.Ve çay götürüp marketen çıkacaktımki.Kendime çikolata aldım. Ve ödemek için gidiyordum.Çikolatama bakıyordum,etrafıma değil.Evet çok ama çok kötü bir şekilde birisine çarptım.
BEN : Alnım.....
-Dikatli olurmusunuz.....
Kafamı kaldırıp bir şey söyleyecekken onu gördüm.Dün otobüste gördüğüm o çocuktu bu. Şaşırmıştım.Nasıl yani ben onunla aynı yerledemi kalıyordum. Yakinmiydik bir birimize.  Tabi hiç bir şey söyleyemedim.
Ben:Özür dilerim.
O beni tanımamıştı. Tabi ben ona gözlerimi dikip bakıyordum o bana değil. Çok utanmıştım. Marketen aldıklarımı ödeyip çıktım. O da benim arkamdan çıktı. Sakince eve gidiyordum. Karşımda bir ara sokak vardı.Genelikle girmezdim böyle ara sokaklara.Ama kestirmeydi. Ve kimsenin olmadığını gördüğüm için ilk defa girdim.Sakince gidiyordum.Ama evet yani bu şimdi olmasa olmazdı dimi. Karşıma şarhoş bir adam çıkmıştı.Hiç ama hiç düçünmeden yolumu değiştirdim. Arkamdaydı. Kötü düşünmek istemezdim ama şu an iyide düşünemezdim.
Hey dursana bir!
Bana sesleniyordu arkama bakmadım sadece yürüdüm. Ama bana yaklaşıyordu. Şarhoş bir adam genelikle yavaş yürür bu bildiğin koşuyordu. Birden arkamda bir el hiss etdim. Hemen arkaya döndüm.
Bırakırmısınız. Dedim. Adam mal gibi suratıma baktı. Birden nemi oldu diğer kolumdan başka birisinin tutduğunu hiss etdim. Diğer yanıma baktığımda şok olmuştum.
-Bana bak hemen defol git elimde kalırsın bak!
Bu oydu. Evet bu oydu. Benimi takip etmişti,  bilmiyorum ama mutluydum. Belkide onu gördüğüm için. Sarhoş hemen benden elini çekti ve arkasına dönüp gitti.
- Siz neden böyle ara sokaklara girdiniz ki? Benim az önce bilekliğim düşmüştü o yüzden girdim. Ama siz?
Ayyy canım benim nasıl düşünüyor beni. Kendine gel
-Evim kestirme benim buradan.  O yüzden, genelikle girmem böyle sokaklara.
-Çıkış o tarafdan.Benimle çıkarmısınız?
-Ne? Sizinle çıkarmıyım?
Yuhhh adam sana benimle sokaktan çıkarmısınız dedi.Sana evlenme teklifi etmedi.Kendine gel!
-Yani ben kendim giderim çok ama çok teşekkür ederim.
Dedim ve çıktım oradan.Mutlumu olmalıydım yoksa endişelimi. Bu bir tesadüfmüydü yoksa beni takipmi etdi?
Onu bir daha görmiyicektim ben. Nerden çıktı şimdi o? Nerden bulduk bir birimizi. Ve kendime sakince söyledim TESADÜF sadece tesadüf......

Hiç bir şey tesadüf değildir.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin