Hiç bir şey tesadüf değildir.

12bölüm.Sevgilimsin sen!

Bu okulda ikinci günümdü. Ne olursa olsun  alışamıyordum onlara, alışmakta istemiyordum zaten. Sabah yine kahvaltı yapmadan okula gittim. Bu gün  Melek nedenini bilmediğim bir halde mutlu inmişti odasından.
Ben:Ooo Melek hanım,bu ne mutluluk böyle?
Melek:Hiç,öylesine mutluyum işte. Çıkalım mı?
Ben:Eh hadi o zaman yakında kokusu çıkar ortaya ,gidelim.
Melek yol boyu durmadan güldü,ben nedenini sorduğumda hiç bir şey yok diyordu. Okula vardığımızda o yüzündeki gülümsemeyi ciddiyete çevirdi ve okula girdik.  Kalidorda.... olamaz kalidorda... evet ,beni görücekti.
Hemen Melek işin içine gülerek girdi.
Melek:Kızım hadi gel,Batu işte neden böyle korktun ki?
Ben:Bilmiyorum,yani şey Batu beni görürse...
- Batu seni görürse,neden onun okuluna gelmediğini söyler prenses.
Evet bu Batuydu. Hemen sakince yüzümü ona döndüm. Elleri arkadında durarak bana bakıyordu. Birde gülerek tabi.
Ben: Batu... şey ben sınıfa...
Batu: Sen sınıfa gitme,sen dur bir.Sen neden benden kaçıyorsun ki?neden bana Batu senin olduğun okuldayım demiyorsun?
Ben:İstemedim. Benim burada olduğumu bilmeni istemedim.
Batu:Neden?
Ben: Ne biliyim ben?!
Batu:Aaaa birde çemkiriyor. Hırçın şey seni.Hadi gidelim .
Ben:Nereye?ders başlıyıcak.
Batu:Dersin başlamasına 20dakika var. Hadi gel. Birde Melek çok iyi kız.
Dedi gülerek. Tabi ya Melek söylemişti, beni burada olduğumu.Off Melek. Sonra ikimiz bir sınıfa geçtik. Evet,ikimiz geçtik. Bahçeye çıkıp gezicektik ama ben istemedim bahçeni. Oturduk konuştuk.
Batu:Sana ne dedim ben, bir gün seninle yine karşılaşıcam.
Ben:Evet dedin...
Batuyla konuştuk durmadan,o anlatı ben dinledim. Okulunu anlatı bana .Bu okulda olan her şeyi.Ama aniden beni kimse arayınca o da sustu.
Batu:Açmıyıcakmısın?
Ben:Hayır.
Batu:Kim ki?
Ben:Seni neden meraklandırıyor?(gülerek dedim).
Batu: Öylesine...
Sonra yine bir arama.Ben kapatım,o aradı.Ben açmadım,o armaya devam etti.
Batu:Beli ki,seni istiyorlar. Hadi aç konuş. Kim arayan? ( sordu.)
Ben: Arayan şey...
Batunu benden, beni kimin aradığı öyrenmeden bırakacağını sanmıyordum.
Batu:Arayan şey isimli birsimi? Melisa... sen neden tedirgin oldun?
Dedi bana. Evet tedirgindim. Telefonumu  avuçlarımın içinden çekti aldı aniden. Ve arayanı görünce kızmış gibi oldu. Neden mi?Arayan Alperdi.
Batu:Bu seni neden arıyor? Melisa seninleyim! Seni ne zamandır arıyor?
Ben: Şey... dünden beri. Yani sanırım okulda olmadığımı anladı ve durmadan arıyor.
Batu:Açalım o zaman. Konuşalım.
Sinirlenmişti.
Ben:Hayır!lütfen,lütfen yine bir sorun çıkmasın.
Diyerek rica ettim. O da telefonu benim avuçlarıma bıraktı. Açmadı. Ta ki Alper yine arıyınca...
Batu:Ama bu kadarıda fazla.
Dedi durdu benim telefonumu aldı.
Ben:Versene telefonumu. Batu ver!
Batu:Ala bilirsen al.
Evet alamıyordum. Benden boyca çok uzundu ben onun koluna bile  yetişemedim. Ve evet açmıştı.Ve o anı size özet geçiyim,yine Alpere bir söz söyledi kalbim durdu. Sen bir daha bu kızı ararsan,seninle kendim güzelce konuşucam. İki sevgilimi arama!
Batu çok ama çok  sinirliydi. Ama beni aklım nerde kaldığını neye takılı kaldığımı düşünmüşsünüzdür. Telefonu kapatır,kapatmaz bunu sordum.
Ben:Bana Sevgilim dedin...
Batu:Şeyyy of ! Tamam ya yani çok saçma olucak ama... sevgilimsin sen benim!
Ne diyordu bu? Yani o an Batu hem çok kızgındı,hem bağırıyordu. Ama kızgındı. O sözü bana kızgın halde söyledi.
Ben:Pardon da benim neden haberim yok?
Batu:Melisa!Melisa!Melisa...
Ben:Efendimmm!
Batu:Benim sevgilim olurmusun prensen?
Ben şok olmuştum. Bu an bir rüya olmalıydı. Ama değildi. Karşımdaki Batu. Bana benimle çıkarmısın diyordu... ben o an bir bakıyordum ki ona.
Batu:Bak ne olur,bana öyle bakma, biliyorum saçma oldu ama benimle çıkarmısın? Bak Melisa sen çok tatlısın... ben ne diyorum ya... Sen anladın işte...
Ben:Hayır! Bu kesinlikle olmaz!
Batu kırılmıştı. Bunu onun gözlerinden görüyorum. Hemde çok kırılmıştı.
Batu: Özür dilerim,ben gidiyim en iyisi.
Diyerek sınıfın kapısına gitti ki,
Ben: Ben hiç bir şeyi böyle hayal etmemiştim! Sevdiğim çocuk bana böyle teklif edemezdi! Ama kabul edelim işte.
Dedim gülerek. O an durdu. Çevirdi yüzünü bana.
Batu:Ne dedin sen? Bir daha söyle.
Ben:Hayal etmeiştim...
Batu:Ondan sonra kı.
Ben:Çocuk...
Batu: Melisaaa ondan önceki...
Ben: Duydun işte. Neyse ne!
Batu:Duymadım!
Ben: Sevdiğim çocuk dedim.
Batu:Yani kabul ettin?
Ben:Yani kabul etdim.
Batu bakdı bana ve söyledi.
Batu:Kalbim durdu bir anlık! Ama sen delisin bak ben bunu bildim bu gün.
Ben:Batu... şimdi ne olucak?
Batu:Şimdi bir birimizi tanımaya çalışacağız. Sen şu andan benim sevgilimsin...
Ben:Sende bir şey istesem sorun olur mu?
Batu:İste tabiki sevgilim iste.
Ben:Kimse bilmesin. Yani ben alışana kadar,ya da okuldan kimse bilmesin. Okuldan kimse ne olur.
Batu:Tabi ki... prenses. Hep bir şey söylemek istemiştim sana bakarak. Prensesim....
Evet ağlayarak girdiğim bu okudan ,bu gün gülerek çıkıcaktım. Evet Prenses,prense aşık oldu ama...
Prensin çoktan kalbindeymiş  prenses.