Serendipity

Chapter 7

NAGISING ako dahil sa mahinang tapik sa aking pisngi kaya naman ay unti-unti akong nag-mulat ng aking mga mata, ngunit agad din namang ipinikit dahil sa bigat ng aking pakiramdam. Nasakit ang ulo ko at ramdam ko rin ang pagka-tuyot ng aking lalamunan.

Mukang may-lagnat ako ah, kaya naman pala parang pagod na pagod ako kanina. Pero, teka, bakit ako nakahiga? Nasa kotse lang naman ako kanina ni miss dahil nais niyang ihatid ako sa aking tinutuluyan. Alam ko din na nasa kama ako dahil ramdam ko ang lambot ng higaan. Dahil sa pag-tataka kahit mabigat ang pakiramdam ay muli kong i-minulat ang aking mga mata at bumungad sa aking paningin ang isang magandang binibini.

Naka suot siya ngayon ng over-size T-shirt na kulay puti at isang short, short pambaba na kulay itim. Naka lugay ang buhok niya at medyo basa pa ito kung titingnan. Napansin ko na may dala siyang isang tray ng pag-kain ang nakalagay sa tray ay sinigang na sa tingin ko ay sinigang na baboy, kanin, tubig at mapapansin din ang isang gamot sa pinaka gilid ng tray katabi ng baso.

"Eat this then drink your medicine"

I-nilapag niya ang tray sandali sa isang mesa kung saan naka-lagay ang lamp, maliit lang naman ang tray at hindi gaanong maramimg lagayan na ginamit si miss para sa mga pag-kain kaya naman ay nag-kasya ito. Tinulungan ako ni miss na umupo, at ngayong naka upo na ako ay malaya kong na pag-mamasadan ang lugar kung na-saan ako ngayon, isa itong kwarto na ang kulay ay puti at itim, at halos lahat ng gamit ay katulad ng kulay ng kuwarto.

Tiningnan ko naman ang oras sa wall clock na nasa kanan na bahagi ng kuwarto. Alas syete na pala ng gabi. Mahaba pala ang i-tinulog ko.

"Can you eat alone or d'you want me to help you?" Nalamig ngunit mahihimigan ng pag-aalala ang kanyang tinig.

"Kaya ko naman po" Mahina kong tugin dahil medyo masakit ang aking lalamunan, mahirap mag salita. Hindi naman siya sobrang sakit pero medyo masakit pag-nag sa-salita.

"B-bakit po pala ako na'n dito?" Kanina lang nasa kotse ako ni miss ngayon naman nasa kwarto na kaya kailangan kong malaman ang dahilan.

Nag-paghatid kasi ako sa apartment pero pag-kagising ko ay nandito ako sa isang kwarto na sa tingin ko ay kwarto niya, makikita kasi ang ibang gamit na kagaya ng nasa opisina niya, meron ding picture frame na siya ang laman. Nang muli kong inilibot ang aking paningin ay na agaw ng pansin ko ang isang picture frame na naka-tagilid sa akin kaya hindi ko makita kung sino o ano ang laman.

Nang makita ni Miss na naka tingin ako sa picture frame ay agad niya itong kinuha at itinilaob. Inalis ko na lang ang tingin ko sa frame dahil baka ayaw ni miss na may makakita ng kung ano mang litrato ang nasa frame. Tumingin na lang muli ako kay miss habang hini-hintay na sagutin niya ang tanong ko.

"When I touch your cheek to wake you up because we're already infront of your apartment, I noticed that you're burning. So, I decided to take you into my place"

Kaya naman pala, bakit kasi ako biglaan na lang akong ni-lagnat? Hindi naman ako naulanan. Pero bakit pa nga ba ako nag taka? Lagi ba naman kasi akong puyat dahil sa trabaho. Tapos, minsan lang din ako mag ka-roon ng salat na tulog, meron ding panahon na hindi ako nakaka-kain sa tamang oras dahil masyadong abala sa eskwalahan at trabaho.

"S-salamat po" Pagpa-pasalamat ko dahil hindi niya ako pinabayaan bagkos ay pinatuly pa sa kani'yang tirahan. Tumango si miss at kinuha ang tray na nasa mesa. Akala ko i-bibigay niya 'yon sa 'kin para makain ko pero nagulat na lang ako nung nag-lagay siya ng sabaw sa kanin at itinapat sa 'kin yung kutsara para subuan.

"Open your mouth, Victoria"

"Ako na po" Tumalim yung tingin niya sa 'kin nung tumangi ako, gusto ko sanang ako na ang magsubo sa sarili ko para naman hindi kakahiya kay miss pag-hindi ko agad na subo at pag-nag hintay siya dahil siguradong sasakit ang lalamunan ko kapag lumunok ako.