Gostların geri çekilmesinin ve Celia'nın ölümünün ardından henüz iki saat geçmişti. Herkes sakince bir köşeye sinmiş hiç konuşmazken Patrick, baygın ve ter içindeki James'in yarası ile ilgileniyordu. Thomas ise durmadan odanın içinde turluyor, daha fazla kayıp vermeden buna nasıl son vereceğini düşünüyordu.
En sonunda tüm bu sessizliği bozan ise Pedro olmuş ve ayağa kalkarak oda da turlayan Thomas'ı durdurarak sarsmıştı. Thomas ise sadece Pedro'nun yüzüne boş bakışlar atıyordu.
P.F - "Yeter artık Thomas, kendini üzmen kaybettiklerini geri getirmeyecek. Sen kurt adam olduğun gün kaderin tüm her şeyiyle değişti, bundan memnun olmadığın günler gelecek ve bu odada bulunan herkesin tek tek öldüğünü izleyeceksin."
T - "Ben sen değilim Pedro, ben canavar değilim. Ben özünde bir insanım ve zayıflıklarım var tamam mı? Senin gibi sekiz yüzyıl yaşayıp bu sorunlarla baş etmenin yolunu bulamadım."
Pedro susarak tekrar yerine geçerken Thomas dışarıya çıkmak için harekete geçince Timothy hemen peşine takıldı ve onu kapının dışında durdurdu.
T.G - "Thomas, Pedro adına özür dilerim. Öyle davrandığına bakma, o da içten içe üzülüyor ama dünyada geçirdiği sekiz yüz sene onu katı birine dönüştürmüş."
T - "Biliyorum, ona canavar diyerek ağır konuşmuş olabilirim ama şuan başka herhangi bir ölümü kaldırabilecek halde değilim."
T.G - "Seni anlıyorum, ben bu laneti on senedir taşıyorum. Tüm ailemin öldüğünü gördüm, bir süre yalnız kaldım sonra bu doğaüstü araştırmacılar tarafından yakalanıp denizin ortasındaki bilmediğim bir ada da hapsedildim. Vampir Joseph isyan çıkarmasa belkide orada çürümeye devam edecektim."
T - "Joseph mi? Bu ismi bu aralar çok fazla duymaya başladım."
T.G - "Normal, bu civarda bilinen tek orijinal vampir kendisi ve bin küsur yaşında olduğu söyleniyor."
Thomas tuhaf bir yüz ifadesi takındığı sırada arkalarındaki kapının açıldığını duydular. İkiside arkasına baktıklarında bunun Patrick olduğunu farkedip aynı anda surat astılar.
P - "Ne oldu? Beni gördüğünüze sevinmemiş gibisiniz."
T.G - "Avcı gördüğünde sevinen bir kurt adam nerede gördün ihtiyar?"
T - "Gevezeliği bırakta ne olduğunu söyle Patrick."
P - "Evet, James'in durumuna gelecek olursak, doktor değilim fakat okun zehirli olduğunu ve zehrin vücuduna yayıldığını anladım. Ama endişelenecek bir şey yok, sorun çözüldü."
T - "Tam olarak nasıl? Panzehir var mıydı?"
P - "Hayır zehrin türünü anlamadım bile ama o içerdeki koca adam onu ısırdı."
Thomas ve Timothy'in gözleri sonuna kadar ayrıldı ve koşarak içeriye girdiklerinde James'in duvarın kenarında oturduğunu ve Pedro'nun oda da olmadığını gördüler. Herkes odaya telaşla giren ikiliye baktı ve hiç ses çıkarmadan sol duvardaki devasa göçüğü gösterdiler.
***
Aynı zamanda Axel ise kale gibi savundukları binalarında diğer Gostlar keyif çatarken pencereden sessiz şehri izlemekle meşguldü. Buraya geri döndüğünden beri başı inanılmaz şekilde ağrıyor, sanki vücudun asıl sahibi zihnini geri almaya çalışıyordu. Acı katlanılmaz şekilde artarken oda da yalnız olan Axel, dizleri üzerine çöktü ve başını elleri arasına alıp bakışlarını hızla tavana kaldırdı ve daha sonra rahatlamış gibi ellerini iki yana indirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THE ORDINARY
FantasyNormal bir dünyada yaşayan sıradan bir insan olduğunuzu mu düşünüyorsunuz? Öyleyse bildiğiniz dünyanın hiç bilmediğiniz bir yönünü keşfetmeye hazırlanın.
