Burası Benim Gökyüzüm

2.3

...

Saat gecenin bir yarısıydı ve ben hala uyuyamamıştım. Genelde kolay uyurdum ama aklımı meşgul eden çok fazla şey vardı. Çok fazla şey yoktu aslında tek bir şey vardı. Daha doğrusu tek bir kişi. Emir. Geçen gün bize geldiklerinde yaşadıklarımızı düşünüyordum. Düşündükçe içim içime sığmıyordu. Aşıktım ben bu adama. Kesinlikle aşıktım.

Yatağımdan kalkıp kalpli pijamalarımın üzerine krem rengi bir hırka geçirdim. Biraz hava almaya ihtiyacım vardı sanki.  Odamın kapısını yavaşça açıp ses yapmamaya çalışarak dış kapıya geldim. Sessizce evden çıkıp kapıyı arkamdan yavaşça çektim. Yavaş adımlarla apartmandan çıktığımda beni ılık bir yaz akşamı havası karşıladı. Derin derin nefesler aldım yürürken. Geceleri dışarıda yürümeyi çok seviyordum.

Çatıma çıktığımda sarı led ışıklarımı yaktım. Puflardan birine oturup yaslandığımda kendi kendime sırıtıyordum. Günler öncesinde burada günlüklerimi okuduğumda Emir'le ilgili hiç umut olmadığını düşünüyordum. Şimdiyse durum bambaşkaydı. Ayağa kalkıp köşedeki kapalı kutulardan günlüğümü aldım. Bu günlüğe genelde, hayatımı derinden etkileyen bir şeyler olduğunda yazardım. Köşeye bir tarih attım.

21 Kasım 2023

Hayat çok değişken. Beklenmedik ve aynı zamanda çok dengeli. Her duygunun bir zıttı, bir dengeleyicisi var. Göğe bakmak gibi yaşamak.
Her duyguyu, her hissi barındırıyor ya hani gökyüzü. Yağmur da yağıyor, güneş de açıyor. Gökkuşağı da çıkabiliyor fırtına da. Hava durumuna bakıp geleceğe dair tahminler yapabiliyoruz, yarın hava kapalı diyoruz mesela. Ama uyandığımızda bizi parıl parıl güneş karşılıyor.
Bazen, en güzel yıldızları görebilmek için ışıkları kapatmamız gerekebiliyor. Bazen ay kayboluyor, bazen de en güzel haliyle karşılıyor geceyi. Gökyüzü aynı gökyüzü, değişen sadece zaman ve şartlar.

Defterimi kapattığımda derin derin nefesler alarak göğe baktım. Arkamdan bir tıkırtı gelince oraya döndüm. Gördüğüm kişiyle yüzüme bir gülümseme yayıldı.

"Ne işin var burada?" Dedim kapının önünde dikilen Emir'e. Üzerinde gri bir eşofman ve bir tişörtle kapüşonlu vardı.

"Balkonda oturuyordum. Seni yürürken gördüm, buraya geldiğini tahmin ettim." Dedi bana doğru gelip. Ayağa kalkıp çatının kenarına yaklaştım. O da yanımda duruyordu. Gözlerimi şehrin ışıklarına dikmiştim, hafif bir rüzgar esiyordu. Huzurluydum şu an, mutluydum. Üzerimde Emir'in gözlerini hissediyordum.

"Ne değişti?" Diye sordum başımı ona çevirip. Gece sessizdi, biz de sessiz konuşuyorduk.

"Ben, sanırım." Diye cevap verdi Emir. "Son zamanlarda ne değişti diye ben de çok sordum kendi kendime. Eski fotoğraflarımıza baktım. Sen aynısın, sen hep aynıydın. Değişen benim, benim sana bakışım."

Derin bir nefes alıp şehrin ışıklarına bakmaya devam ettim.

"Olmaz diye düşündüm hep. Ben senin bebekliğini bile hatırlıylorum. Kendimi bildim bileli hayatımdasın, hep kız kardeştin benim için. Kendi kendimi ikna etmem bile çok zordu. Benden kaçmaya başladığında fark ettim. Bi eksiklik hissediyordum hayatımda. İnsan herkesin eksikliğini hissetmez ya hani... "Gökçe" dedi gözlerini yüzümde gezdirip. 

"Hı?"

"Seni seviyorum." 

Duyduğum cümleyle yüzüme hafif bir gülümseme yayılırken gözlerimi kaçırdım. "Bi şarkı açsana."dedim konuyu değiştirip. Cebinden telefonunu çıkardı. Açtığı şarkıyı biliyordum, Kendimi unuttum.

Geceleri müzik dinlemek çok garip hissettirmiyor mu?

...

Çok kısa bir bölüm olduğunun farkındayım, ama daha fazla bekletmek istemedim ve yazdığım kadarını attım. Yaşıyorum merak etmeyin aplxpalxalksl

Okulum çok yoğun geçiyor, okul dışına da uğraştığım bir sürü şey var, özür dilerim ama vakit bulamıyorum. 

Nasıldı bölüm? Olmasını istediğiniz sahneler var mı?

Teşekkür ederim tüm destekleriniz için, sonraki bölümde görüşürüz❤️