Lost {NIET AF}

Hoofdstuk 8

"Wat doe je?"

Ik haal het speldje uit het slot en ik stop het in mijn broekzak. Ik deed zojuist de poging om met een haarspeldje de deur open te krijgen. "Het werkt in films," zeg ik teleurgesteld.

"Dit is geen film, Fay. Dit is keiharde realiteit. En een beetje fictie." Hij komt dichter naar mij toe en leunt op de deur die ik zojuist probeerde open te krijgen.

"Fictie? Dit is ook geen boek, Harry." Imiteer ik hem. Hij begint te grijnzen en slaat zijn armen over elkaar heen.

"Oh, nee?" Zijn ademhaling kan ik in mijn gezicht voelen. En ik schrik doordat hij steeds dichter naar mij toe buigt. "Ik kom anders wel in veel boeken voor bij de mensen hier op school, meestal meisjes."

"Boeken?" Vraag ik hem verbaast. Ik deins iets achteruit. "Ik dacht dat je alleen Will Grayson Will Grayson leest?"

"Fanficties, je weet wel." Grijnst hij en hij stalkt mij steeds meer. "Die lees ik niet."

"Waarom zag dat boek dan in jouw kamer?" Vraag ik hem grijnzend. Misschien heb ik hem nu wel te pakken en kan hij er niet tegen dat hij een 'meisjes boek' leest. John Green is de beste schrijver die ik mij kan voorstellen. Eerlijk gezegd vind ik het best wel leuk wanneer een jongen zijn boek leest want zeg eerlijk, is dat niet super schattig?

"Wat doe je in mijn kamer?" Vraagt hij bot.

"Dat weet je donders goed, bovendien vraag ik mij af waarom dit boek in je kamer ligt. Ik vroeg het eerder aan jou, Harry." Ik loop grijnzend naar de plek waar de matten en al dat soort gymspullen liggen. Ik heb Harry in zijn macht, hij weet niet wat hij moet zeggen. En eerlijk gezegd is dat best leuk.

"Heb je nog meer gedronken op het feest?" Harry loopt achter mij aan en probeert het onderwerp te veranderen. Dit gaat mooi niet gebeuren. Bovendien komt er nog een flashback in mij op.

Flashback

"Hier, wat water." Een persoon achter mij biedt mij een glas aan. Ik vind het vriendelijk dat hij/zij dit doet en ik neem het aan.

Al snel merk ik dat het hetzelfde drankje is van net. "Oeps," hoor ik de persoon grinniken. Ik merk dat dit Harry is.

"K-Klootzak." Stotter ik. En ik probeer hem te slaan. In plaats van dat ik hem sla, leun ik met al mijn gewicht naar voren en val ik over hem heen. Harry kon nog net een stap opzij zetten.

"Een of andere eend heeft mij drank gegeven ja," boos kijk ik hem aan. "Je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op mijn vraag."

Harry schudt zijn hoofd en neemt plaats op het matje. Ik hoor dat hij iets mompelt. "Het boek is niet van mij, het is de favoriete boek van mijn zus.. Oke?"

"En zij is ook in 'the states'?" Vraag ik hem. Hij draait zich om naar mij. Ik zit op dezelfde plaats achter hem. Ik dacht dat ik hem nu in de spiegel wel goed kan zien, maar nu nadat hij naar mij kijkt zie ik dat hij gebroken is. Oeps, dat was mijn bedoeling dan ook weer niet.

"Jij weet niets over mij dus houd alsjeblieft op." Ik ben van plan om op hem in te gaan en hem te vragen waarom dit zo'n gevoelig onderwerp is, maar dit doe ik toch maar niet.

Het is duidelijk dat Harry uit Engeland komt. Hij heeft een Brits accent en loopt soms aan de linkerkant van de schoolgang wat erg grappig is. In de meeste gangen gaat het vanzelf, wil je rechts? Dan moet je zoveel mogelijk rechts aanhouden. Aan de linkerkant komen dus de mensen die de andere kant op willen. Het is een stomme vergelijking, maar zeg nu eerlijk.. Iedereen doet dat!

"Heb je nog eten? Die zak M&M's waarden echt nog niet op." Ik kijk hem stil aan. De zak M&M's heb ik al lang in het kluisje gestopt. "Je hebt een kluisje, niet?" Harry's gezicht klaart op. Hij rent naar een kleedkamer en ik kan hem al snel niet meer zien.

Ik zit alleen in de gymzaal, ik kijk naar de lampen en ik sta er versteld van dat ze nog aan staan. Ik bedoel, het is zomervakantie en welke badeend zet de stroom van de gymzaal nog aan wanneer 'niemand' er gebruik van maakt? Zouden ze ons zolang alleen laten en ons écht niet op merken?

"Fay! Kijk!" Ik zie hoe Harry vrolijk met drie flessen water naar mij toe rent. Hij legt het bij mij neer en hij rent weer weg. Even later komt hij terug met twee zakken doritto's, een pak gevulde koek en een half aangebroken zak met M&M's. Samen met mijn voorraad overleven we dit wel. "Dit vond ik in het kluisje wat ik van Leon's ex mocht hebben."

Er begint een lampje bij mij te branden. Rosa is Leon's ex en wie is een goede vriend van Rosa? Tyler. Tyler deelde dus een kluisje met Rosa, dit had ik kunnen weten. De voorraad is dus dezelfde als die van mij. Ik begin te zuchten. "Hoe laat is het eigenlijk?"

"Tijd om te eten, ik heb honger." Harry pakt een zak doritto's en trekt hem open.

"Harry!" Ik gris de zak uit zijn handen en verstop het.

"Wat?" Onschuldig kijkt Harry mij aan. "Het gaat hier om leven en overleven, we leven in het wild. We zijn roofdieren." Ik zucht en geef de zak terug.

"Als we dit op eten hebben we straks niks meer." Vertel ik hem. Ik sta er van versteld dat we nu alleen een gesprek hebben over eten en niet over.. Andere dingen.

"Jij had toch ook die M&M's? Die bewaren we en dan kunnen we.." Ik zucht en ik pak de zak chips van hem af. Ik haal er doritto's uit en ik stop er één in mijn mond. Man dit is goddelijk.

"Je bent echt de grootste kneus ooit, waarom denk je dat alles wat hier ligt in de verpakking zit en onaangebroken is terwijl alleen de M&M's aangebroken is?" Ik zucht en ik zie dat Harry op staat.

"Ik heb een idee," zegt hij. Hij loopt weg.