Lost {NIET AF}

Hoofdstuk 7

"Nee, ik ben de kerstman.. Nou goed?" Vraagt hij sarcastisch.

"Opzich wel, het is bijna kerst." Reageer ik bot. Ik heb geen zin in hem, ik vind hem niet aardig. Hij is een soort van type wat Louis ook is geweest. Maar Louis was anders. Gek genoeg heeft Harry Louis' plek helemaal afgepakt. Louis verhuisde anderhalf jaar geleden en Louis' studentenkamer in het studentenhuis heeft al die tijd leeg gestaan. Totdat Harry kwam.

"Dus," begint Harry. Ik rol met mijn ogen en ik ren naar de nooduitgang. Hier sla ik met mijn handen tegen de deur aan. Ik druk op de soort van nooddeurklink maar niets helpt. Tijdens gymlessen is het super verleidelijk om dat ding in te drukken, maar nu spreek ik wel anders.

"Ga. Open!" Schreeuw ik tegen de deur aan. Niet dat dit helpt, de deur zal echt niet opeens open gaan omdat ik tegen hem schreeuw. "Godver," vloek ik. Harry vindt dit alleen maar geweldig en grijnst vrolijk verder.

"Doe dan iets, eikel!" Schreeuw ik tegen hem. Hij zoekt een gymmatje op, legt het op de grond en gaat erop zitten. Zijn benen spreidt hij uit elkaar terwijl hij met zijn ellebogen op zijn bovenbenen leunt. Hij kijkt naar zijn nagels terwijl hij met zijn tong over zijn meest rechtste boven tanden likt. Ook al doet hij vrij weinig behalve Harry zijn, hij is verdomd sexy.

Damn.

"Wat?" Vraagt Harry wanneer hij door heeft dat ik naar hem kijk. Ik schrik en focus me weer op waar ik mee bezig was: Het vloeken tegen een deur. "Ik zag je wel kijken, hoor. Je keek vast naar mijn goddelijke lichaam."

"Nee, ik kijk naar hoe jij nutteloos op dat zielige matje zit." Vertel ik hem. Natuurlijk keek ik naar zijn goddelijke lichaam maar waarom zou ik hem dat vertellen? Die kerel is waarschijnlijk zo vol van zichzelf dat hij het zeker niet van een persoon als ik, Fay McAndrews hoeft te horen.

"Dus je keek niet naar mij?" Glimlacht hij.

Ik doe nu net alsof ik nu opeens wel naar hem kijk en ik schud mijn hoofd. "Nee," hou ik vol.

"Oke, dan kan ik deze shirt wel uit doen." Met zijn getatoeëerde vingers glijdt hij over zijn witte t-shirt heen. Het is zo dat hij voor mij zit. Hij kan mij niet zien tenzij hij ogen op zijn achterhoofd heeft zitten. Zijn gespierde lichaam komt erg mooi uit in zijn shirt. Ik bijt op mijn onderlip en ik probeer met veel moeite om ergens anders na te kijken. Sinds wanneer was ik eigenlijk zo? Nooit keek ik zo naar een jongen, op één andere jongen na dan. Maar hem moest ik zien te vergeten.

"Niet verkeerd toch?" Vraagt Harry.

"W-Wat?" Vraag ik stotterend.

Fijn, Fay.. Dát kwam er soepel uit.

"Ik zie heus wel dat je kijkt, hoor. Zie je die spiegel in de kleedkamer daar?" Hij wijst naar een kleedkamer en meteen valt mij een spiegel op dat op ons gericht is. "Ik zie je Fayh."

Ik zucht en ik laat mijzelf tegen de nooddeur vallen. Ik trek mijn knieën op en mijn hoofd verberg ik hierin.

"Waarom zit je op de koude grond terwijl je ook op dit verwarmde matje naast mij kunt zitten? Desnoods is dit matje ook geschikt voor lichamelijke beweging. Als je weet wat ik bedoel."

"Nee bedankt." Wanneer ik mijn hoofd uit mijn knieën haal kijk ik om mij heen. Ik zoek naar voorwerpen waarmee ik ervoor kan zorgen dat Harry misschien zijn mond kan houden en mijn ogen blijven al snel vallen op een prachtige bowlingbal. Misschien kan ik dit op zijn grote vriend gooien, dan zorg ik er zo voor dat hij zijn seksuele avontuurtjes wel kan vergeten. Daarna zou hij vast en zeker ook stoppen met zijn seksistische opmerkingen omdat hij gecastreerd zou moeten worden.

Ik sta op en ik pak Tyler's sleutel uit mijn zak. Ik loop naar zijn kluisje toe en ik haal er een zak M&M's uit. Ik loop de gymzaal in en ik ga op dezelfde plek tegen de deur aan zitten. Ik maak de zak open en ik begin eruit te eten. "Wat heb je?" Harry spitst zijn oren en kijkt mijn richting op.

"Eten," zeg ik droog wanneer ik mijn schouders ophaal.

"Mag ik ook?" Harry gaat tegenover mij zitten en pakt als een zeven jarig jongetje de zak met M&M's vast. Meteen gris ik het uit zijn handen.

"Nee." Zeg ik gemeen. Ik heb de sleutels gelukkig meteen weer terug in mijn broekzak gestopt. Ook ben ik blij dat ik alleen weet dat die sleutel in kluisje 2003 zit. Harry zou de etensvoorraad echt niet krijgen. Ook al wordt het mijn dood.

"Wees niet zo gemeen, we zitten beiden hier opgesloten, je zult het écht nog wel een tijdje met mij vol moeten houden." Ik kan een paar dingen doen. 1: Ik eet de zak zelf op zodat Harry dood gaat en ik overleef. 2: Ik pak al het eten uit het kluisje, ik mest Harry vet waardoor ik uiteindelijk kannibaal wordt en hem opeet of 3: ik deel mijn voorraad M&M's en ik kijk daarna wel of hij de moeite waard is om meer mee te delen. Ik kies voor optie 3, dat is misschien ook wel de vriendelijkste keuze. Ondanks ik Harry niet mag, heb ik toch een hart.

Ik schuif de M&M's naar hem toe en ik krijg een verbaasde blik terug. "Pak maar," de jongen die een blik geeft als een verdwaalt aapje pakt de zak vast. Hij haalt er wat uit en eet het op. Na dit avontuurtje is het ook niet beter gegaan met mijn hoofdpijn, het doet verschrikkelijk veel pijn. Zelfs mijn achterhoofd doet ook nog pijn. Ik wrijf er over heen en er schiet een terugblik in mijn gedachten.

Flashback

"Woah, little black dress.." Harry loopt op mij af terwijl hij mij met zijn ogen scant. Ik zie dat hij op zijn lip bijt en dat hij begint te grijnzen. "Zo, Fay.. Komt deze jurk uit jou kledingkast?"

"Ik sta er verbaast van dat je gekomen bent. En dat je drinkt. Wat is het?" Ik gooit het bekertje leeg in mijn mond en ik geef het daarna aan hem.

"Zo, Russische Wodka, je durft wel hé?" Hij leunt met zijn handen op het aanrecht. "Wist je dat er 35% tot 70% alcohol in Russische wodka kan zitten?"

"N-Niet." Stotter ik, het brandende gevoel stopt niet.

"Wikipedia liegt vast niet, denk je? Je merkt het zo wel, binnen een paar minuten.. Vooral omdat je , zoals ik denk, nooit eerder een fles alcohol heb aangeraakt."

Verschrikt kijk ik naar Harry. "Wat is er, je ziet eruit alsof je een geest hebt gezien." Grinnikt hij. Ik begin te zuchten.

"Er is niets, maar weet je zeker dat je geen telefoon of zoiets bij je hebt?" Vraag ik voor de zekerheid. Ik heb er spijt van dat ik mijn telefoon in mijn kamer heb laten liggen.

"Nee, die van mij ligt boven." Zegt hij vastbesloten.

Ik begin te zuchten. Is er dan geen oplossing om vrij te komen?