Lost {NIET AF}

Hoofdstuk 9

"Ik heb een idee," zegt hij nogmaals. Ik blijf zitten en ik pak nog een dorito uit de zak. Ik blijf kijken naar de leegte waar Harry verdwijnt en niet veel later hoor ik Harry schreeuwen. Ik hoor een knal en verschrikt sta ik op. Ik ren naar de plek toe waarvan ik dacht dat het vandaan komt en ik zie Harry op de grond liggen.

"Wat is er gebeurd?" Ik zie dat er een gedeelte van Harry's hand onder het bloed zit. Ik kniel bij Harry neer en ik kijk hem vragend aan.

"Dit, i-ik dacht dat ik de deur open kon krijgen. Maar dat lukt dus niet."

Ik begin te zuchten. "Nou, even dacht ik dat je slim was." En eerlijk gezegd dacht ik dat ook. Harry had even geen seksistische opmerkingen. Al hoop ik dat dat vaker zo is in deze tijd dat we hier zitten. Eigenlijk hoop ik dat er iemand nu naar ons toe komt en ons verteld dat dit alles een grap is. Want ik heb geen zin om het langer met Harry uit te gaan houden.

"Nou, even dacht ik dat jij geen nerd was." Ik rol met mijn ogen en ik begin te zuchten. Ik sta op en ik loop weg.

"Fijn Harry, bedankt!" Zeg ik sarcastisch alsof ik een man ben in een beroemde reclame.

Ik loop naar de kleedruimte en ik kijk hier rond. Ik zie de bekende banken staan en een gang die naar de douches gaan. Hier loop ik heen en ik kijk rond, misschien liggen er hier ook handdoeken?

"Misschien kunnen we water gaan besparen en kunnen we samen douchen?" Ik schrik wanneer ik merk dat Harry's hoofd een paar centimeter van mij af verwijderd is. Hij leunt naar mij toe wat ervoor zorgt dat ik naar voren heen loop. Ik weet niet waarom ik het doe. Omdat ik denk dat Harry mij anders probeert te verleiden of doordat ik denk dat ik zelf op hem in ga. Hij leunt meer en ik loop nog meer naar voren. Zijn ademhaling komt verdacht dicht bij mijn gezicht en ik kan het erg goed in mijn nek voelen. Er rolt een rilling over mijn lichaam heen en ik kan zijn tattoeages erg goed zien. Misschien door het feit dat hij een tijdje geleden zijn witte shirt weer heeft aangetrokken.

"Harry?" Ik merk dat ik onder een douche sta en Harry drukt in een reflex op de douchekop waardoor hij aangaat. Ik schrik door de koude waterdruppels die kennis maken met mijn huid. Ik wil Harry ook onder de douche trekken, maar deze kerel is opeens verdwenen. "Harry!" Schreeuw ik. Ik probeer achter hem aan te rennen maar dat gaat lastig wanneer de vloer erg nat is, ik glijdt bijna uit en ik loop naar de plek waar de matten liggen.

"Zo, je word echt snel nat, Fay." Ik rol met mijn ogen. Ik kon weten dat hij deze opmerking zou maken. "Misschien moet je al je kleding uittrekken zodat het kan drogen." Opnieuw rol ik met mijn ogen en steek ik mijn middelste vinger in de lucht, speciaal voor Harry.

Ik loop terug naar de kleedruimte. Misschien staat er een bak met gevonden voorwerpen wat ik kan gebruiken? Ik besluit eerst maar even naar de wc te gaan, dat moet ook gebeuren.

"Fay!" Ik hoor dat Harry erg hard schreeuwt. "Fay!" Wanneer ik klaar ben ren ik naar de gymzaal.

"Ja?" Vraag ik. Hoopvol kijk ik hem aan. Ik hoop dat hij mij kan vertellen dat hij een sleutel heeft gevonden. Of iets waarmee we vrij kunnen komen. "Kom eens!" Ik loop naar hem toe en ik let erop dat hij niet weer iets doms met mij uit gaat halen. Ik kijk naar een bekertje waar hij naar wijst. Het is koffie, of beter gezegd het wás koffie.

"En nu?" Vraag ik. Harry kijkt mij grijzend aan en ik zet een stap achteruit.

"Ik had nooit verwacht dat ik zo'n effect op je heb Feyenne." Glimlacht hij. Ik zucht en ik laat mij op de grond zakken. Met mijn rug leun ik tegen de muur aan.

"Wat is je grootste angst?"

"Wat?" Waarom zou ik dit tegen Harry vertellen? Ik weet zeker dat hij zoiets tegen mij gebruikt. "Ik ben nergens bang voor." Lieg ik. Ik kijk voor mij uit. Natuurlijk ben ik ergens bang voor, iedereen is ergens bang voor. Anders ben je, zoals mijn oma dat altijd zei, niet menselijk.

"Dat geloof ik niet. Ik ben bang voor hoogtes. Ik durf niets te doen wat hoger is dan de grond. Traplopen lukt mij nog wel, maar vliegen? Nee." Verbaast kijk ik naar hem. Volgens mij heeft deze jongen zelfs tattoeages van een vlinder én van vogels. Hoe kan het dan toch zo zijn dat hij bang is voor hoogtes? Hij heeft zelfs gevlogen naar Amerika.

Ik wil eropin gaan en hem vragen wat er mis met hem is. Maar zelf vertel ik mijn angst niet. Ik ben bang dat als we vrij komen hij het tegen mij gaat gebruiken. Dat hij mij voor schut zet tegen duizenden mensen. Ik heb geen idee hoe hij dit wil gaan doen, maar Harry is best slim. Dus ik denk dat dat gaat gebeuren.

"En jij?" Vraagt Harry. Ik kijk voor mij uit en langzaam sluit ik mijn ogen.

"Ik ben bang om te gaan falen. Dat je erg lang naar iets toe werkt, maar dat het opeens mis kan gaan. Dat je er heel erg veel tijd in hebt gestoken en dat iets dan opeens in de soep loopt." Zeg ik, en ik heb er meteen spijt van. Waarom had ik dit ook alweer aan Harry gezegd?

"Net zoals Louis?" Vraagt Harry. Ik open mijn ogen en ik kijk hem verbaast aan.

"Louis?"