Lost {NIET AF}

Hoofdstuk 15

🎶 And when I knock. At one hundred and two. And I see your pyjamas. I can't stop smiling at you. 🎶

Harry POV

Wanneer ik thuis kom glijdt mijn blik meteen naar een envelop die op tafel ligt. Het is de envelop die ik gevonden heb in mijn kamer. Het is waarschijnlijk van de oude bewoner, Louis. Het is overduidelijk voor Fay want anders stond haar naam er niet op.

"Harry?" Geschrokken kijk ik op. Ik merk hoe Leon mij aankijkt. "Waar was jij de afgelopen dagen?"

Ik pak de envelop op terwijl ik mijn schouders ophaal. "Ergens opgesloten geloof ik." Ik loop naar mijn eigen kamer terwijl ik de envelop nog steeds vast heb. Het ding dump ik ergens achter in mijn kamer terwijl ik wat te eten pak van beneden. "Opgesloten?" Leon heeft zin om met mij in een gesprek te gaan. Maar ik heb daar totaal geen zin in. Ik verdwijn meteen weer naar boven.

Mijn ogen blijven hangen op de brief. En dit is gek genoeg niet de eerste keer. Ik twijfel om het ding open te gaan maken, waarom weet ik niet maar ik ben benieuwd naar wat er in staat. Vooral omdat ik Feyenne nu best wel goed ken.

Eerlijk gezegd is 'best wel goed kennen' wat anders, maar ik heb het anderhalve week met haar uitgehouden dus vind ik dat de nieuwsgierige-ik best mag kijken. Ik pak het papieren ding vast en ik scheur het open. Mijn ogen glijden langs de geschreven brief en ik zie dat de jongen een slordig handschrift had.

"Lieve, lieve Feyenne." Ik grinnik. Wat is hij een eikel, dit is toch geen begin van een brief?

"Ik weet dat ik nu weg ga, en dat dit erg plotseling is. Misschien wist je al door andere mensen wat er was gebeurd en haat je mij nu al. Dat zou best kunnen, ik zal het zelfde doen in jouw situatie. De afgelopen dagen ben ik een enorme klootzak tegen je geweest, het spijt mij verschrikkelijk daarvoor. Oké, sorry.. Ik schrijf heel erg door elkaar heen.. Ik zal het in volgorde schrijven."

"Een jaar geleden zaten wij in Engeland. Ik vond het erg leuk dat je zo mijn familie kon ontmoeten en het was jammer dat jouw broer niet thuis was. De herinneringen van wat er is gebeurd staan nog op mijn netvlies geschreven. Wist je trouwens dat mijn ouders gek waren van jou? Terwijl jij weg was of stond te praten met Charlotte, mijn zusje, vroegen zij wanneer de eerstvolgende keer was wanneer je langs zou komen. Zelfs de chagrijnige tante Bertha kon uren naar jou vragen."

"Maar goed, ik ga weer terug omdat ik mijn hoofd leeg moet maken. Ik moet rust vinden, ik heb tegen je gelogen. Ik heb je zelfs bedrogen. Maar je weet hoe dit komt, ik was erg dronken. Ik zou alles eraan willen doen om dit te herstellen. Maar herstellen gaat niet. Wat gebeurd is, is gebeurd."

"Als ik terug kon, heb ik dat zeker gedaan. Ik kon er echt helemaal niks aan doen, ik moest gewoon mijn hoofd leegspoelen met alcohol. Ik moest aan jou denken en niet aan de gestoorde weddenschap met één van mijn huisgenootjes. Maar toch heb ik dit wel gedaan en je weet hoe het is afgelopen."

"Ik ga nu tijdelijk weg. Ik weet niet wanneer ik terug kom én of ik terug kom. Ik hoop het wel, ik kan geen moment zonder jou. Als je dit leest, wil je mij dan alsjeblieft een sms sturen? Dit is mijn nieuwe nummer: ********** Liefs, Louis." Grinnikend lees ik de brief uit. Wat cliché, ik weet nu wel waarom het uit is gegaan. Wat een klootzak. Ik gooi de brief in een papierbak en ik verlaat mijn kamer om een verkoelend blikje bier van beneden te halen.

Feyenne POV

Vandaag is de dag dat Louis jarig zou zijn. Het is een dag voor kerst. Dan is er meestal extra lang feest en dat wordt ook uitgebreid gevierd. Mijn telefoon gaat af en ik neem meteen op.

'Met Fayh.' Zeg ik zonder dat ik kijk wie de persoon is.

'Fayh?' Ik hoor gehijg op de achtergrond. 'Ohmygod sorry! Mijn nichtje wou je bellen omdat ze vorig jaar bij ons was en omdat ze weet welke dag het is. Gaat het?' Tyler praat enthousiast over zijn familie.

Taylor, Tyler's nichtje was inderdaad vorig jaar bij ons. Ze is een aardig meisje en ik kon het erg goed vinden met haar.

'Ja, het gaat prima!' Probeer ik zo enthousiast mogelijk te zeggen.

'Laat maar raden, je bent the fault in out stars voor de vierde keer aan het lezen?' Hoor ik hem grinniken.

'Ja,' zeg ik lacherig. Ik merk dat er een persoon op de deur klopt. 'Tyler, ik moet gaan.. Er belt iemand op de deur en ik sta nog in mijn pyjama! Het is verdomme elf uur.. Wie belt er rond deze tijd aan?' Druk praat ik door terwijl ik met de telefoon richting de deur loop. Ik pak de deurklink vast en ik trek hem open. Tot mijn verbazing kijk ik naar wie er voor de deuropening staat. 'Harry?'