𝙃𝙤𝙬 𝙏𝙤 𝙈𝙚𝙣𝙙 𝙃𝙞𝙨 𝘽𝙧𝙤𝙠𝙚𝙣 𝙃𝙚𝙖𝙧𝙩

Memories, More Memories

Chapter Twelve

"Alam mo, ngayong nagkita ulit tayo, bigla na lang nasibalik ang mga ala-ala ko simula nong dumating ka sa Pilar." aniya habang nakatitig sa nga bituwin sa langit. Kaonting nakangiti ang nga labi niya pero malungkot ang mga mata nito.

"Tulad na lang nong unang pagkikita natin? Ni hindi mo ako matitigan sa mukha. Nakayuko ka lang at sa mga sapatos ko ikaw nakatingin? What were you thinking that time? Was it the day you had your crushy feeling to me?"

Gulat na gulat siyang madinig lahat ng iyon. "W-what?"

"You thought I didn't notice? So answer me, was it the day?"

Nabalik siya sa totoong diwa niya at pilit na inalala ang lahat ng pangyayari. "Yeah. Yung araw na yun nga" nahihiya niyang sagot. Bakit sobrang nakakailang pag-usapan iyon? The exact same feeling striked her, para siyang sinaniban sa katorse anyos niyang sarili na tila lumulundang ang puso sa sobrang kilig.

"Naaalala mo pa ang pangalawang pagkikita natin?" may halong panunuksong tanong ni Cley.

"Syempre oo. Sa lawa iyon di ba? Noong pinasuot mo sa akin ang t-shirt mo dahil——"

"——dahil klaro ang loob ng damit mo at ang maliit mo pang dibdib"

Umusok sa init ang mga pisngi niya na parang kakabukas na kanin sa loob ng kaldero. Dahil sa sobrang hiyang nararamdaman, pinagsasampal nito ang braso ng binata.

"Gago ka, manyak ka talaga kahit dati buang ka? Alam mo bang pinagtanggol kita kay kuya non tapos minamanyak mo na pala talaga ako non!"

"Ouch! Aray! Emi stop it" natigil ito sa pagsampal sa kanya at agad umiwas ng tingin. "Goodness, my intentions are pure. Hindi kita binobuso ano ba. Trust me, isang beses ko lang nakita yun at hindi ko na tinangka pa uling titigan yun katawan mo. You're so young back then and trust me, hindi pa kita gusto non"

Since she's currently possessed to her young fourteen year old self, she felt relieve yet annoyed. Mas lalong kumapal ang hiya niya sa katawan ngayong nalaman niyang napansin pala lahat ng iyon ni Cley.

"Sa baba ng hagdan. I invited her because Shon asked me to. He really liked Hera and I don't really like her pero dahil para sa birthday yun ni Shon, ginawa ko parin ang utos niya" sounds like an explanation to her, and yep that was their third encounter.

"Gahd! And you ignore me! Shit, that was my first heartbreak" sinapo nito ang dibdib dahil sa sobrang inis. That was very nostalgic. Bakit para siyang nag time travel at nararamdaman niya ulit ang sakit ng araw na iyon? Really weird. Napakatagal na niyang binaon sa limot lahat pati na rin ang kahihiyan.

Mas lalo pa siyang naasar ng nanunudyong matatawa pa ito.

"Anong nakakatawa?"

"Well, you were cute. Cuter now. Nagselos ka ba non?"

"Bata pa ako non noh. Pero talagang nabwesit ako non sayo. I was expecting for you just at least wiggle your brows at me or even just a simple eye contact pero wala! You ignored me to death, Cley. Cassanova indeed." irap niya. "You don't like her? Pero nong birthday niya you sang a song and kept on smiling at her. Alam mo bang umiiyak akong pinapanood kayo? That shitty scene. It tore me apart. Wala naman dapat akong aasahan sayo dahil balewala mo ko pero ang sakit non." she frowned. "Ignored na nga, pinamukha pang masayang kantahan ang iba. Pity me, bakit ba kasi nabaliw ako sayo noon."

"Sorry, love. I was't paying too much attention to you that time. I mean I purposely did."

She quickly rotated her head 90 degrees to look at him, confused.