𝙃𝙤𝙬 𝙏𝙤 𝙈𝙚𝙣𝙙 𝙃𝙞𝙨 𝘽𝙧𝙤𝙠𝙚𝙣 𝙃𝙚𝙖𝙧𝙩

Truth

Chapter Fifty Two

Monday afternoon, but looks like almost evening. Malakas ang ulan sa tanghaling iyon. Abala siya sa pag iimpake dahil maaga pa ang flight niya bukas ng umaga. Umuwi muna ang kapatid niyang si Craig at Andrea dahil ang sasakyan nila ang gagamitin upang ihatid siya bukas sa airport.

Nasa living area silang lahat na masayang nag-uusap nang may kumatok sa pinto nila.

Si Craig na ang nagboluntaryong magbukas ng pinto at lahat sila ay nag-aabang na malaman kung sino iyon nang bumungad sa kanila ang basang basa si Cley at hinihingal sa labas ng bahay.

Namilog ang mga mata ni Emi sa sobrang takot nang makita ang gulat na reaksyon ng mga magulang niya.

"Good afternoon...would you allow me to speak with Emi. Please" nanginginig ito. Di nila alam kung sa ginaw o sa sobrang kaba na andoon ito sa bahay nila.

"Mr and Mrs. Naoi. Craig. Please let me speak to her."

He plead, begged them. Look at them one by one. Humugot ng malalim na hininga si Emi at tumayo ito upang harapin siya.

"Ano bang ginagawa mo dito?"

Craig step aside and let the two have a talk.

"Emi, sorry. Sorry please. Wag mo ako iwan ulit." kahit sa lakas ng ulan ay dinig na dinig nilang lahat kung paano ito humagulgol sa harap niya.

Hindi alam ni Emi kung maaawa ba siya dito o mahihiya na nanonood ang pamilya niya sa kanila.

"Di ba nag-usap na tayo? Di pa rin ba klaro sayo na si Alqui ang pinipili ko?"

"No...no I wont accept that." he sobbed like a child. "I told you right, I can bear to see you with someone else. Hinintay kita ng ilang taon, inayos ko ang buhay ko para sayo" gasped. "Ano ba dapat kong gawin? Nagbago na ako Emi. Belive me wala na akong naging kasintahan simula kay Melanie. I'm sorry"

His hands were shaking, and as his gesture, he seemed like he wanted to hug her, to cry in his arms.

Emi can smell the alcohol in his breathing na lalong nagpairita sa kanya.

"You are fucking drunk, at pupupunta ka dito na para kang basang sisiw? Pwede ba? Tigilan mo na ako."

"Nasasaktan ka pa ba sa mga sinabi ko sayo dati? Yun ba? Trust me, I regret those. Emiiiiii" he looked down, his hands on her shoulders. He's catching his breathe and Emi also started to tear up. "Forgive me, baby. I promise not to say it again, to do it again. Mahal na mahal kita alam mo yan, di ba?"

Craig and her parents felt really bad for him, but none of them would like to intervene. They would like to let Emi decide on her own. Watching Cley breaks their heart. Basang basa ito, nanginginig. Tila ilag araw ng walang tulog na bakas sa mukha nito ang pagod at takot.

"Leave and go home. You can't no longer change my mind, Cley. Please go because I'll shut the door now."

Cley's eyes widened, gulping in fear.

"Emi——"

Then she shut the door.

Sapo sapo niya ang ulo, Emi tried to pull herself together, facing the embarassment to her family.