𝙃𝙤𝙬 𝙏𝙤 𝙈𝙚𝙣𝙙 𝙃𝙞𝙨 𝘽𝙧𝙤𝙠𝙚𝙣 𝙃𝙚𝙖𝙧𝙩

Victory

Chapter Twenty Five

I no longer put too much attention for today's program. For in fact, nasa loob lang ako ng classroom at pilit tinutuon ang pansin sa binabasa kong libro. Kanina pa ako nasa chapter 23 pero hanggang ngayon, hindi parin ako umuusad. Tsk.

Kung pwede lang sana mag ditch ng klase. Hmp!

Buti na lang at ang mga kaklase ko ay panay gawa ng sari-sarili nilang libangan at wala ring pakealam sa ginagawang program sa baba. Hindi siguro nila naaalalang sumali ako. Mas mabuti ng ganun.

Madalang lang kasi sa section naming may sumali ng ganito, unless kung may class compettition, syempre sali kaming lahat pero kung ganitong pa isa-isa. Sa pilot class lage kumukuha ng mga kalahok. At sa kanila rin, may nananalo.

"Emi, si Alqui." siko sakin ni Shin at agad nilingon kung saan man ang Alqui na yang nakatayo.

"Bakit siya nandito?" madiin kong bulong.

Dala ang nakasimangot at naiirita kong mukha, nilapitan ko si Alqui na tila hindi may hindi magandang sasabihin sakin. Hindi maayos ang buhok nito na tila, nanginginig ang mga kamay at malungkot ang mga mata. Puno ng pagamba ang mukha niya at ang hindi maipinta kong mukha ay napalitan ng kaba.

"Emi."

"Ano yun Alqui?"

He gulped and frowned. "We sent Brum in the vet. He was puking frequently"

Parang biniyak ang puso ko sa narinig na balita.

Brum. What happened to you?

"I'm sorry to hear that." payuko kong sabi. "He'll be okay, Alqui" I tapped his shoulder to comfort him. Even though I am annoyed in his presence sometimes, but we mutually love Brum. Wala ng ibang nakakakilala sa asong iyon kundi ako at siya lang.

Tumungo kami sa railings sa harap ng classroom at walang emosyong pinapanood ang program na kasalukuyang dinadaos sa gym na tanaw lang din namin dito sa itaas.

"I wanna skip the class and be with him but my dad wont let me."

Hindi lang pala ako ang ayaw pumasok sa araw na ito. Haays.

"Let's just visit him after class. He's in good hands and for sure, they're making sure he'll get better."

"You'll come with me?" I nodded.

That gave a pinch of hope in Alqui's face.

Syempre. Hindi maaring hindi ko puntahan so Brun. Mahal ko ang aso'ng yun.

"I don't know if he is allowed to eat his favorite chicken skin but we'll bring some"

"Yes. We'll do that."

"EMIIIIIIII!"
"WOOOOH EMI!!"

Bigla na lang umusbong ang dalawa kong sungay sa ulo sa lakas ng hiyawan ng mga classmates ko at nagsisitalon pa. Silang lahat nagsisisigaw na parang mga tanga na kahit si Alqui ay gulat na gulat.

"WAAAAAH!!"
"EMI!!"

"ANO BA! TUMAHIMIK NGA KAYO!!" pasigaw kong saway. Alam kong kailagan nila akong tuksuhin dahil kasama ko si Alqui pero bakit kailangan nilang magsihiyawan?! Ang lalakas pa ng boses!