Date?

31 4 0
                                    

Chapter Twenty Six

"A writer? Yan ba ang rason bakit bigla nalang siyang naging abala sa pagsusulat?" Emi's dad asked his wife and son when Emi left the scene after their only daughter handed proudly her certificate and medal.

When she declared it infront of them, they were out of words. They didn't responded anything but trying to brainstorm why Emi chooses to be a writer.

"That's probably because she's been carried away reading those romance books Andy introduced her." Craig shaking his head.

"But..why not? Nabasa niyo naman ang essay na naipanalo niya di ba? That was exceptional. Ang galing ng anak natin" the mom exclaimed as a support. As an English teacher like her, she couldn't be more proud to Emi's achievement.

"Sweety, practically speaking, a writer's privilege depends on luck. How can she support herself in the future sa pagsusulat? Walang gaanong trabaho at kung meron man, mahirap. Another thing is that, anong kurso ang kukunin niya? Literature? Walang ganoon dito sa Pilar."

"So are you still pushing her to be an architect like you two? Paano kung hindi yun ang gusto ng anak natin, aber?"

The father sighed. "I just want the best for her, sweety. I don't descriminate our daughter of what she's capable and I also want to support whatever makes her happy. It's just that...I don't know how can she have a step forward to pursue that dream."

"Relax people" Craig interferred his parent's argument. "There's still more time to change her mind"

Emi's POV

Valentines day pa nga ngayong araw at abala na ang mga tao sa pagbigay ng plastic na rosas, handwritten letters at chocolates. Nagsidikit nga rin sila ng hugis puso'ng mga stickers sa mga uniforms ng mga taong importante at gusto nila.

"Makikita mo talagang maraming gusto sayo kung marami kang stickers sa uniform. Katulad ni Claire, punong puno ang uniform niya, kita niyo?" Shin frowned. Tila naiinggit pa nga.

Binilang ko ang sakin, mga sampung stickers lang ata ang nasa uniform ko. Well, ano naman sa ngayon. These are just purr nonsense.

"Malamang muse natin yan, maganda at campus crush rin"

I rolled my eyes. As if naman ganun ka mga worth it ang mga nagsilagay ng hearts sa kanya, mga binatilyo lang namang amoy juicy cologne at gel sa buhok.

"Alam niyo ba...nagdikit ako ng isang malaking heart kay Leonardo"

Namilog ang mga mata naming nakanganga sa sinabi ni Shin. S Leonardo? Yung third year student na parang manok ang buhok na ilang ulit ng na guidance kasi ayaw magpagupit sa corny niyang buhok?

"

Kaya ka nawala kanina para pumunta doon sa lalakeng yun?! Shin, bakit?!" bulyaw ko. Para akong binuhusan ng sandamakmak na ice water sa sobrang kahihiyan. Why did she inititiated the first move? Gosh!

"E-emi, ano namang problema doon? Valentines naman ngayon eh." saway pa ni Jea sakin. Jusko, napaka immature pa talaga ng mga babaeng ito!

"Fuck that Valentines. First move must not be done by girls, Shin. Kahit pa gaano pa natin ka gusto ang isang tao. We must not let our guard down" at dahil nga nangyari na, pilit kong kinalma ang sarili. I sensed something not right. "So anong nangyari?"

She looked away and pouted. Tila ayaw nag-aalinlangan pa ngang sabihin sa amin.

"Hindi ba niya nagustuhan?" Jea asked.

𝙃𝙤𝙬 𝙏𝙤 𝙈𝙚𝙣𝙙 𝙃𝙞𝙨 𝘽𝙧𝙤𝙠𝙚𝙣 𝙃𝙚𝙖𝙧𝙩Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon