İbrahim eski antrenörünün ölümünün şokundaydı hala. Evet o adamı çok fazla sevmiyordu ama yine de üzülmüş ve fazlasıyla şaşırmıştı. Aradan geçen onca yıldan ve ettiği beddualardan sonra hocasını bu halde görmek istemezdi elbette ve tabi beddualardan dolayı da bir suçluluk hisside yok değildi. Ancak aklını kurcalayan başka bir şey ise yine Mert hakkındaki o saçma düşünceydi. Antrenörüyle olan kavgasını geçen hafta ikinci kez anlatmıştı Mert'e -bir de tanıştıkları zaman anlatmıştı- Mert bu ikinci dinleyişinde son derece sinirli bir şekilde dinlemişti İbrahim'i. Bu düşünceyi kafasından atmak istiyordu ama yapamıyordu. "Mert benim kardeşim oldu artık, acaba yeniden anlatınca bana verdiği değerden ötürü adama sinirlendi ve.. yok yok düşünme düşünmeee" diye geçirdi içinden. Yan odasında yatan Mertten birazda olsa korkmaya başlayarak yatağına yattı ve uykuya daldı.
Aradan iki gün geçmişti ve bu olayda mahallede çabucak unutulmuştu. Ama İbrahim nedense ölümü kendine daha bir yakın hissetmeye başlamıştı. Evinden çıkmış kahveye doğru gidiyordu ki Gamze'yi gördü. Biraz baktıktan sonra yürüyüp gitmeye karar vermişti ama durdu. "Amaan ölümlü dünya la git konuş" dedi kendi kendine ve soluğu Gamzenin yanında aldı.
-Selam
-Selam
-Ben İbrahim
-Biliyorum ' dedi ve güldü Gamze.
-Sende Gamzesin bende bunu biliyorum durum 1-1
Gamze'nin yüzündeki gülümseme hala duruyordu ve birazda heyecanlıydı. Bakışmalarla geçen iki ayın ardından nihayet konuşuyorlardı.
-Ne diyeceğim ya kahveye gidiyordum sende gelsene ?
-Kahveye mi?
-Yok tabiki yani kahve derken kahvelerimizi alıp çardağa oturalım manasında
-Anladım. Şimdi işten geliyorum da çantamı bırakıp bir üzerimi falan değiştirsem olur mu ?
-Tabi tabi biz çardakta oluruz ben ve ev arkadaşım yani ama istemezsen de şey yaparız ya neyse görüşürüz
-Görüşürüz
İbrahim'in morali bozulmuştu. Kızla ilk defa konuşmuştu ve teklifini reddetmişti. "Kesin gelmeyecek" diye düşünüyordu. Ama yinede çardağa gidip oturdu bekleyecekti.
Gamze ise çok heyecanlıydı. Tabiki ilk muhabbetlerinin bu bitap haliyle olmasını istemiyordu kendine çeki düzen vermeliydi. Yaklaşık olarak bir saat sonra hazırlanıp aşağıya indi. İbrahim söylediği gibi arkadaşıyla çardakta oturuyordu. Yanlarına gitti.
-Selam
-Oha lan geldi harbi
-Efendim ?
-Şey ya hoş geldin Gamze dedim. Gel tanıştırayım bu ev arkadaşım Mert, Mert bu da alt komşumuz Gamze
Mert elini uzattı Gamzede tuttu. O anda ikiside garip bir şeyler hissettiler. Birbirlerine uzunca bir süre baktıktan sonra tokalaşmayı bırakıp oturdular. Muhabbet etmeye başladılar, İbrahim mutluydu. Ama bir şey onunda gözünden kaçmamıştı. Mert ve Gamze sürekli birbirine bakıyordu.
