Birlikte geçirdikleri bir kaç saatten sonra Gamze kalkıp eve gitmişti. Mert ve İbrahim ise hala çardakta oturuyorlardı. Mert uzaklara dalmıştı. İbrahim ise neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Oturdukları süre boyunca Mert ve Gamze sürekli birbirlerine bakmıştı. Şimdi ise Mert dalmış gitmişti. ''Ulan kardeş dedik günlerce kızı anlattık adama gördüğü an aşık oldu şerefsize bak.'' dedi İbrahim. Mert hala düşüncelerdeydi ve İbrahim'i duymuyordu. İbrahim'in daha çok canı sıkıldı. Kendi kendine söylenmeye devam etti. Ona göre Mert şimdi dalmış Gamze'yi düşünüyordu. Gerçeği öğrenmesi zaman almayacaktı. Birden Mert'in sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı.
-Hadi kalk gidelim la oturduk kaldık burada.
-Tabii düşündü düşündü kızı, yer rahatsız geldi yatakta devam edecek
-Ne?
-Yok bir şey yok gidelim hadi.
Kalkıp eve doğru yürüdüler. Ertesi gün ve onu takip eden bir kaç gün boyunca Mert bir garipti son derece durgunlaşmıştı. İbrahim bu duruma daha da sinirleniyordu ama yapacak bir şeyi de yoktu. Durumu anlamamış gibi yapacaktı. ''Mert aşık olduysa oldu ne var yani bende aşığım. Hem ben daha önce gördüm. Tanıştıran da benim.'' Böyle düşünüyordu İbrahim ve düşüncesinden vazgeçmeyecekti.
Günler geçerken İbrahimde Gamzeyle olan muhabbetini arttırıyordu. Araları artık baya iyi olmuştu. Ama Gamze ara ara Mert'i soruyordu. İbrahim kardeşim dediği adamdan neredeyse nefret edecek hale gelmişti. Bu yüzden ikisini yan yana getirmemeye çalışıyordu, başarabildiği kadar tabii.
Bu sırada mahallede ise her şey sıradan normal halindeydi. Bazen insan şaşırıyordu. Bu mahalle iki cinayeti de hemen hafızalardan silmişti sonuçta. İnsanlar katilin bulunamamış olmasından korkmuyordu bile. Polisler ise bir seri katilden şüpheleniyordu..
