Gerçek ailem

•1

"Yüzbaşım size bir telefon var."

"İşim olduğunu söyle görmüyor musun atıştayım."

"İşiniz olduğunu söyledim fakat inat ediyorlar."

En son pes edip telefonu almaya gittim.

Evet kendimden bahsedeyim ben Almina Öz. Küçükken ailesi tarafın hem psikolojik hemde fiziksel şiddet gördüğü için kendini korumak adına askerliği seçen bir kadın. 23 yaşında kahverengi saç ve gözleri olan klasik biriyim. Dışardan mesleğim nedeniyle sert dursamda pek de ciddi biri değilimdir.

"Alo beni istemişsiniz?"

"Merhaba Almina hastaneye gelmen gerekiyor."

"Kim olduğunu bile bilmiyorum?"

"Öz abinim."

O an herşey durmuştu işte. İyide benim abim yokki?

"Bakın biraz daha açık olursanız sevinirim çünkü anlamıyorum."

"Bak Almina ben Ahmet Özkurt bir kaç gün önce senin doğduğun hastaneden bir telefon geldi ve doğduğun gün kardeşim sandığım kızla karıştırıldığını öğrendik ama üvey ailen kesin kanıt istediği için hastaneye gelmek zorunda kaldık."

Bir süre olayları sindirebilmek için bekledim.

"Almina?"

"Hangi hastane."

" ******** Hastanesi."

"Geliyorum."

Diyip yüzlerine kapattım. Hemen dolabıma gidip formamı çıkarıp giyinmeye başladım. Giyinmem bittiğinde ise belime silahımı yerleştirdim.

Sıradan şeyler giymiştim bol pantolon geniş sweatshirt falan. Gitmeden önce binbaşına haber verdim ve çıktım. Arabaya binip söyledikleri hastaneye gittim.

Normalde bu saatte askeriyeden çıkmamam gerekiyordu fakat olanlardan dolayı kimse birşey dememişti.

Hastaneye girip Selim'in adını verdim. Selim dediğim kişi benim babamdı şerefsiz adamın tekiydi hem annemi hem beni döverdi. Annem bunu hiç takmazdı hatta babamdan sonra birkezde o beni döverdi.

Söyledikleri odaya girdiğimde etraf oldukça kalabalıktı.

"Oooo Almina hanımlarda aramıza gelmiş."

"Kes sesini senin için gelmedim."

Selim pisliği kahkaha atmaya başladı. Asıl ailem olduğu tarafa baktığımda ise 3 erkek hepsi benden büyüktü ama abartacak kadar değil. Sanırım onlar abilerimdi. 2 tanede bende küçük duran ama yine abartacak kadar küçük olmayan kardeşlerimdi. Ve son olarak büyük ihtimalle karıştırıldığım kızdı. Üstünde kısacık bir crop altındada baldırını geçmek üzere olan bir etek. Gerçekten kızlar böyle şeyleri nasıl giyiyordu. Hepsinin yanında ise anne ve babam vardı. Anne ve baba ne kadar karmaşık bir kavram. (ARKADASLAR GERCEKTEN YETER ARTİK ALMİNA BURDA KİZİN KİYAFETLERİNİ ELESTİRMİYOR GİYMESİN DEMİYOR BEGENMEDİGİNİ VE DİGERLERİNİN NASİL GİYİP RAHAT ETTİGİNİ SORGULUYOR HERKES SANANE YAZMİS BU ALMİNANİN KENDİ DUSUNCESİ!!!)

Kapı açılıp odaya bir doktor girdi.

"Almina hanım kanı alınmayan bir tek siz kaldınız lütfen benimle gelin."

Ayağa kalkıp doktorun peşinden gittim. Abilerimden biri silahımı fark etmişti ve sorgulamıştı daha sonra sorucağına emindim. Mesleğimden gurur duyuyor ve hava atmaktan çekinmiyordum.

Kan alındıktan 2 saat sonra doktor yine odaya girdi. Bu sefer elinde bir zarf vardı. Bismillah bu adamın içinde bir acun abi hissettim. Tahmin ettiğim gibi adam on saat acun abi gibi açıyorum açıyorum der gibi açamamıştı.

En son açtığında çok şükür dememek için kendimi zor tutuyordum. Diğerlerinin ifadesine bakmak için o tarafa döndüm. Döndüğümde silahımı fark eden abimi gördüm. Abi diyordum çünkü ismini bilmiyordum. Bana ters ters bakıyordu. Tek kaşımı kaldırdığımda bana göz devirerek önüne döndü.

Sonuçlara göre aslında şuana kadar anne baba sandığım kişiler ne annemmiş ne babammış.

"Biz kendi kızımızı istiyoruz!"

Ay ben size bayılıyordum ama.

"Tamam bizde kendi kızımızı istiyoruz."

Üvey ailem kızlarını alıp odadan çıktılar. Doktorda zaten gideli çok olmuştu. O sırada aslında annem olan kadın konuşmaya başladı.

"Almina'cım benim adım Derya buda kocam Deniz. Arkamdakiler abilerin Ahmet, Kaya ve İnan. Diğer ikiside kardeşin Polat ve Serdar."

"Anladım."

"Kızım istersen biraz evimizde konuşalım burası pek uygun bir yer değil."

Dedi Deniz bey.

"Askeriyeye geri dönmem gerek ama sorun değil."

Silahımı fark eden yani Kaya konuşmaya başladı.

"Askermisin?"

"Evet."

"Rütben ne yani bu halinle en fazla teğmen falan ama."

Bir kahkaha patlattı. Cebimden asker kardımı çıkarıp gösterdim.

"Ben yüzbaşı Almina bir dahakine benim hakkımda bu şekilde konuşursan affetmem."

Hepsi şok bir şekilde bakarken Deniz bey gururlu bir şekilde bakıyordu. Ayağa kalktım.

"Hadi bakalım gidelim şu eve ne konuşcaksak konuşalım işim var."

------------------

İlk bolummm