Gerçek ailem

•19

Baslamadan önce bir şey demem lazım. İlk önce çok yakında bir kaos var hemde bir tane değil bir kaç tane meraklanın durun PUAHAHAHA.

Daha sonra ise açıkçası kitapi artık abilerim kurgusundan asker kurgusuna cevirdigim için pişman değilim hatta çok mutluyum keşke baştan böyle yapsaydım. Öyle işte yani neyse bölüme geçelim.

_._._._._._._._._._._._._._._

Evet yine bir sabaha başladım fakat bugün fazla bir mutluydum. Nedenmi? Bence siz biliyorsunuz dkdieuejjdhr.

Neyse dün en son yaşananlardan sonra neler oldu şöyle bir anlatayım.

Dudaklarımız ayrıldığında mutluydum. Asla pişman değildim bir daha olsa bir daha öperim. İşte mustafayla aramızda böyle bir şey yoktu. İşte bu yüzden Atilla.

"Almina... Yağmur yağıyor ve ıslaksın arabaya bin seni götüreyim."

Üstüme baktığımda full ıslanmıştım. Çok şükür içim görünmüyor. Atillaya baktığımda ise oda ıslanmıştı. Siyah t-shirti üstüne yapışmış kaslarını önüme seriyordu. Saçlarıda ıslaklığı ile çok çekici ve yakışıklı duruyordu. Atilla düşerim yapma koçum.

"Tamam."

Diyip arabaya yürüdüm oda benim peşimden geldi. Arabaya bindiğimizde ikimizde aptal bir sırıtışla dışarıyı izliyorduk. İster istemez elim dudağıma gitti ve bunu yapar yapmaz pişman olup elimi geri çektim.

Atilla bana dönüp baktı daha sonra gülümsemesini silip dışarı bakmaya başladı.

"Almina?"

"Atilla?"

Aynı anda sormuştuk. Tek bir sorum vardı. Acaba pişmanmıydı.

"İlk sen sor."

"İlk sen sor."

"Tamam."

"Tamam."

Sanki anlaşmış gibi aynı anda konuşuyorduk. Üstüne birde mimiklerimiz aynıydı. O kaşlarını çattı bende aynı anda çattım. Bir anda elini ağzıma kapatınca şaşırdım.

"O zaman ilk ben soruyorum pişmanmısın."

Tam bu sırada araba durmuştu çünkü evimin önüne gelmiştik. Elini ağzımdan çektiğinde konuşmaya başladım.

"Hayır bir daha olsa bir daha yapardım peki sen?"

Belki yüzsüzlüktü bu ama olsun.

"Hayır."

İşte buna sevinmiştim. Gerçekten pişmanım dese göt olur birdaha yüzüne bakamazdım.

"O zaman görüşürü-"

Ben Atillaya bakarken o bir anda dudağıma çok kısa bir buse kondurdu. Ben gözlerimi kırpıştırırken oda güldü ve konuşmaya başladı.

"Görüşürüz."

Bir anda gelen utançla hemen arabadan indim. Asker kadına napıyorlar lan. Bir öptü beni aklım beş karış havaya kalktı.