GÖKTEKİ YILDIZLAR

4.BÖLÜM

YENİ BİR BAŞLANGIÇ

Yüzüme vuran güneş ışıkları ile mutlu bir şekilde güne başlamıştım demek çok isterdim ama maalesef öyle olmamıştı. Çalan alarma daha fazla tahammül edemeyerek hemen kapattım. Saate baktığımda 04.00 olduğunu gördüm normalde kesseniz uyanmayacağım bir saatti ancak izin günlerim diye çok saldığım için artık eski rutinime dönmem gerekiyor diyerek bu saate alarm kurmuştum. Oyalanmadan kalkmam işlerimi halledip spor yapmam gerekiyordu ama ben ne yaptım nasıl olsa bundan sonra her gün erken kalkacağım diyerek biraz daha uyuyabileceğime karar verdim. İleri görüşlülük ve kararlılıkta benim gibi olun.

~○~●~○~

"ABLAAA!" of yine ne olmuştu. Bir anda odama yine biri dalmıştı.

"ABLA! Kalksana telefonun çalıyor aç artık şunu!" ben bu kızı seviyorum demiştim vazgeçtim aynı diğerleri gibiymiş.

"Ya kızım alarmdır o çalar çalar susar git hadi."

"Ne alarmı abla saat kaç oldu bu saate alarm mı olur biri arıyor kaçtır bak hadi!" Aybüke'nin söyledikleriyle gözlerim hemen açılmıştı. "LAN KARARGÂH!" harbiden karargâhtan arıyorlardı. "Teğmen Laçin Öztürk" diyerek açtığımda bir yandan yarbayın olmaması için dua ediyordum. "Astsubay Üstçavuş Esra Gümüş. Komutanım Yarbay Korkmaz karargâha gelmenizi emretti en kısa sürede burada olmanız lazım."

"Tamam astsubayım, birazdan orada olurum kolay gelsin." Hemen telefonu fırlatıp dolabıma koşmuştum. Tabi bu arada Aybüke'nin tuhaf bakışlarına maruz kalmıştım.

"Bir sorun mu var abla?"

"Bilmiyorum ama tayinim ile ilgili olabilir."

"Anladım. Peki ne zaman dönersin?"

"Belli olmaz canım ben hemen çıkıyorum bizimkilere söylersin."

"Tamam ablam dikkat et."

"Merak etme hadi gittim ben görüşürüz."

~○~●~○~

Bir saatlik yolu komutan korkusundan yarım saatten kısa bir sürede gelmiştim. Hemen arabadan inip hızla binaya girdim önce üniformamı giymem gerektiği aklıma gelince soyunma odasına girdim. Beş dakikadan kısa sürede üzerimi değiştirerek çıktığımda kapıda Esra vardı.

"Komutanım günaydın."

"Günaydın astsubayım. Nasılsın?"

"Sağ olun komutanım. Korkmaz komutan Generalin yanında birazdan çıkar isterseniz gelmeden geçin?"

"Sağ ol Gümüş hemen gidiyorum, kolay gelsin sana."

"Sağ olun komutanım." Hızla Esra'yı geride bırakarak komutanın odasının önüne geldiğimde komutanın postası kapıdaydı.

"Er Yusuf Atılgan Bursa emredin komutanım."

"Rahat Atılgan. Komutan odasında mı?"

"Generalin yanında komutanım birazdan gelir."

"Tamam sağ ol Atılgan." 

~○~●~○~

Koridorda yankılan sert ayak sesiyle hemen arkamı döndüğümde komutan çoktan yaklaşmıştı.

"Teğmen Öztürk!"

"Rahat teğmenim gel odamda konuşalım."

"Emredersiniz!"

"Geç otur teğmenim." İlk seferde söyleneni yapıp oturmak hamlıktandır derler o yüzden oturmayıp ayakta beklemeye devam ettim. "Otur teğmenim. Emrediyorum!" komutunu alınca komutan oturduktan sonra bende oturdum.

"Teğmenim tayin yerin belli oldu bununla ilgili konuşmak için çağırdım seni. Her ne kadar burada kalmanı istesem de pek mümkün değil gibi gözüküyor."

"Burada olmak benim içinde güzel komutanım ancak masa başında olmak pek bana göre değil biliyorsunuz."

"Biliyorum teğmenim biliyorum. O zaman hayırlı olsun yeni görev yerin Hakkâri. Özel Kuvvetler Komutanlığına bağlı Kartal Timinde görev alacaksın. Albay İbrahim Avcıoğlu seni özellikle seçti. Tim yakın bir zamanda şehit vermiş, şehidimizin yerine en uygun olacak kişinin sen olduğunu düşündü umarım eğitimlerde olduğu gibi görevlerde de başarıdan başarıya koşarsın sakın ola benim ve seni eğiten komutanlarının yüzünü kara çıkarma."

"Emredersiniz komutanım!"

"Hayırlı olsun teğmenim seninle çalışmak güzeldi. Yeni görev yerinde başarılar dilerim."

"Sağ olun komutanım. Sizinle birlikte çalışmak benim için şereftir."

"En geç Cuma günü orada olman gerekiyor gidip bir an önce hazırlan. Hayırlı yolcuklar."

"Sağ olun komutanım." odadan çıkar çıkmaz biri görmeyecek olsa oynayacak kıvama gelmiştim. Hakkâri istediğim yerlerin arasındaydı üstelik albay özellikle beni istemişti ancak görev yapacak olduğum timin yakın zamanda şehit vermiş olması en üzücü ve sıkıntılı olanıydı. Her asker şehit olmak o mertebeye ulaşmak isterdi ancak kendi değil de yanında omuz omuza çarpıştığın arkadaşı şehit vermek çok başkaydı. Derin bir nefes alarak son kez topladığım eşyalarım ile karargâhın kapısından çıktım. Son bir yıldır geçici olarak buraydım biraz sıkıcı geçmiş olsa da ailemin olduğu şehirde olmak güzeldi ancak yeni bir başlangıca ihtiyacım herkes gibi benimde vardı. Allah utandırmasın inşallah diyerek arabadan indim ve eve yöneldim.

~○~●~○~