AZİZE ( +18 )

1

Ben giderken en çok seni götürdüm.
Aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları,
Yardan düşmüştüm yaralarım yardan armağandı.
Kutsal kitabımdı ziyan edilmiş sevgililer atlası.
Ben sevmeyi beceremedim belki de sevilmeyi,
Benim sevmeye engel evcil acılarım vardı.
Ben yağmur ağladım bir şehre yağdı,
Ben şehre ağladım bir yağmur yağdı,
Ben bir ağladım şehre yağmur yağdı,
Ben...
Yağmur...
Ağladım...

"Söyleyin bakalım en beğendiğiniz cümle ne oldu bu kıtada."

Söz almak isteyen Caner'e konuşması için onay verdim,

" Hocam, siz öyle bir güzel okudunuz ki biz aciz öğrencileriniz olarak sesinize odaklanmaktan şiiri anlayamadık, kusurmuza bakın malesef sizin kadar kusursuz olamadık bugün de."

Caner'in yarım ağız sırıtışı ve sınıfın kora halinde alkışı ile caner'in hepsine estağfurullah demesiyle kahkaha attım bu çocuk tam Mahmut Tuncer klasigi.

"Teşekkür ederim Caner ama bu bir cevap ve bahane olmamalı haftaya hepinizden bu şiirde en beğendiğiniz cümleyi ve sebebini tek tek dinleyeceğim bu da ödev olsun hadi."

"Hocam keşke tüm hocalar sizin gibi ödev verse, Allah'ıma kitabıma gevezelik, boşboğazlık, dersi kaynatma , abazalık, hocayla kavga, disipline gitme, bu tarz şeylerden elimi ayağımı çekerim."

Tüm sınıfın kahkahasına eşlik ederken öğretmen olmanın zor olduğu kadar çok kutsal ve büyüleyici bir meslek olduğunu bir kez daha anladım.

" Ah selim ! ah ! Keşke biraz bunlardan vazgeçip uslansan bize de yazık etmeden diyeceğim ama aynı tas aynı hamam sonuç."

Eşyalarımı çantama koyarak zilin çalması ile ayaklandım. Cuma günlerine bayılıyorum. Niye acaba!

Çünkü haftasonu!

"Evet çocuklar iyi haftasonları pazartesi görüşürüz."

...

Ben Azize Kurt, 23 yaşındayım belime kadar uzanan siyah saçlarım koyu yeşil gözlerim ve beyaz tenim ile annem tam bir deniz kızlarına benziyorsun der buna eşlik eden belirgin vücut hatlarim ve hatrı sayılır boyum ile taş gibi hatunum yahu ve tabiki tahmin ettiğiniz gibi Edebiyat öğretmeniyim.

Ah bu meslek için dua ettiğim günleri arkamda bırakalı çok olmamıştı, 2 aydır öğretmenlik yapmaya başlamıştım, ve herşey mükemmel derecede güzel ilerliyor, tabi yoruculuğu çok fazla ama mutluyum!

İstanbul'un nezih bir semtinde ailem ile yaşıyorum. Bu yaşıma kadar kendi evime çıkma hayalim hiç olmamıştı üniversiteyi bile burda okuduğumu varsayarsak ben aileme çok düşkünüm gerçekten.

Anne ve babadan yana şanslı oluşum beni hayata karşı 3 adım önde başlattı o yüzden hergun valıklarına şükür etmeyi unutmuyorum.

5 kişilik bir çekirdek aileydik benden 5 yaş büyük bir abim ve 17 yaşında bir erkek kardeşim var onlarda benim sahip olduğum en değerli şeylerdi özelikle Aziz abim hayatımda yeri en önemli kişilerden biri olabilirdi onu çok seviyorum çünkü o bir prens 🤴

Okulun önündeki arabama binmiş eve gidiyordum, aslında bugün kızlar ile planımız vardı ama annem son dakika arayarak ağır misafirlerimizin geleceğini ve evde olmam gerektiğini söyleyince rotamızı eve ayarladık.

Ağzını kısaca aradığımda senin ki geliyor demiş kapatmıştı, aman çokta bir şey anlamadım. Neymiş benim için önemlilermiş yok yok ben onlar için önemli biriymişim.