ZİNCİFRE

1. Bölüm: HOŞÇAKAL

ŞARKILAR

EMRE AYDIN : HOŞÇAKAL

İLK KURGUM DEĞİL AMA MUHTEMELEN YAYIMLADIĞIN İLK KURGUM OLACAK.

                                    KEYİFLİ OKUMALAR

Bazı kızlar kolay büyümek zorunda kalır. Bunun yaşamakla yada yaşanmışlıklarla bağdaştırmak kolay. Büyümek zorunda kalmak veya büyümeye zorlanmak ağır yaralar her kalbi. Herkes yara alır kimi fiziksel yaralar, kimi bir bakışla, kimi bir sözle , kimi bir gülüşle, kimi bir terk edişle , kimi bir vazgeçişle , kimi bir pes edişle yara alır. Aşkı öğrenmek her yaşta güzeldir. Her yaşın aşkı başka bahardır başka yazdır. Acısı da bir o kadar kıştır , yakıştır.

Başka baharlara çiçek açmak nasip olurmu Bayım. Benim gönlüm hep sizin baharlarınıza açtı en güzel çiçeklerini. Başka hayata kalmasın vuslatlar , başka bir hayatın olmadığına inancımdan değil bu sitemim. Sizsiz yaşayacak mecalim kalmadığındandır bu gözümden akan yaşlar. Gülüşünüz , şen kahkahalarınız sarhoş olmama yetiyorken kime bu nefret. Bana mı ? Bana olmasın, sizin beni sevme ihtimaliniz kâinatı güllük gülistanlık gösterirken bana olmasın bu nefret , bana olmasın bu uzaklığınız , bana olmasın nefretle bakan gözler, beni görünce silinmesin o gülüşler...

                                       ♡︎

Ağlama Merin bugün doğum günün kendine gel. 20 yaşına girdin koca kız oldun. Çocuk gibi ağlayacak mısın tamam alt tarafı annen ve baban son iki yıldır yanında olmadığı gibi yine yanında olmayacaklar. Gülümse Abin var yanında.  Çocuk musun Merin sürekli seninle olsunlar, seninle uğraşsınlar. Onlarda hayatını yaşamak istiyor.

Hep böyle oluyor kendimi avutmaya çalışıyorum. Kabul et sevmiyorlar seni kabul et nefret ediyorlar senden kabul et ölseydin göz boyamak için iki göz yaşı dökerlerdi sadece.
Aptal olma kızım istemiyorlar seni . APTAL !!!!!!!!

Banyoda kapının dibine oturmuş dizlerimi karnıma çekerek ağlıyordum evet aptal gibi ağlıyordum. Annem ve babamın birbirlerini çok sevdiği söylenemez sürekli kavga ederlerdi. Annem her defasında sizin yüzünüzden sürekli kavga ediyoruz siz olmasaydınız ikimizde aşkımızı daha güzel şekilde yaşardık derdi. Sorgulardım... Gecelerce kendimi sorgulardım. Gerçekten biz olmasaydık mutlu olurlarmıydı. Birbirlerine aşkla bakarlar mıydı?
Oldular.. mutlu oldular. Birbirlerine aşkla baktılar 2 yıl önce bizi bırakıp Amerika'ya yerleştikten sonra gerçekten mutlu oldular. Abim 18 yaşına gelince evi terk etti. Ama annemler beni bırakıp gidince eve geri döndü. Benim için döndü.

Abim 18 yaşındayken Annem ve Babamı terk etti.
Ben 18 yaşındayken Annem ve Babam beni terk etti.

Annem 18 yaşındayken Abime hamile kaldı bundan dolayı Babamla evlenmek zorunda kaldılar. Annem gençken yaptığı hatanın meyvesi olan abimi sürekli suçladı sürekli onu istemediğini belli etti. Belki bunu yüzüne söyleyemedi ama her defasında belli etti. Okulda yapılan aile etkinliklerine katılmadılar, veli toplantılarına gitmediler. O kadar yoktular ki yanımızda bir keresinde Anneniz ve Babanız öldü mü demişlerdi okuldakiler . O gün eve gelip sabaha kadar ağlamıştım. Abim neden ağladığımı sorunca bana dedikleri şeyleri söylemiştim oda yarın git onlara Lordlar gibi Abim var hepinizi döver dememi istemişti:)))

Annemin bir gün saçımızı okşadığına şahit olmadım. Babamın bir gün bile Aslan Oğlum yada Güzel Kızım dediğini duymadım. Babam Abimi sürekli döverdi. Bir keresinde kemerle sırtına vurduğuna şahit olmuştum. O zaman koşup kendimi abimin önüne siper ettim. Bana da vurmaya başladı. Abim kendini üstüme attı yine beni korudu her zaman yaptığı gibi. Çocukluğumuzda derin yaralar açtılar. Hiç kapanmayacak yaralar. Hiç unutulmayacak sözler söylendi hiç yapılmaması gereken şeyler yapıldı.