Çatı Katı

13. Bölüm

Sevgili okurlarım.♡

Bölüme başlamadan önce sizden bir ricam olucak.

Bu bölümü okurken, arkadan çalan duygusal ve hoş bir fon müzikle okumanızı çok isterim.
Beni kırmaz istediğim fon müziğini açmak isteyenler-> ~Aşk paylaşılmaz(Fon müzik)~

- Giriş -

Masallar gibi değildir hayat.
Bir varmış bir yokmuş,
Böyle başladığına kanmayın.
Çünkü hayatın sonunda,
İyiler kazanmaz kötüler de cezalandırılmaz.

...

Masallar gibidir hayat.
Yaşanmış olayın sonunda
Nasihatle son bulur.
Tıpkı masalların nasihatlerle
Bitmesi gibi...

...

Birbirinin zıttı olan fikirlerin bile bağlaştığı bir nokta vardır.

O zaman neden bu hayatta bir şansım yok diyorsunuz?

İki zıt kelime bile birbiriyle çakışırken neden ümitsizsiniz?

Evet size diyorum okurlarım...

Siz! siz olun aslaha ümitsizliğe kapılmayın ne demişler bir kapı kapanır bir kapı açılır.

Tıpkı Peranın yetim büyümesi ve istediği mesleğin sahibi olması gibi...

Çünkü onun bir ümidi vardı. O kız çocuğu, babası gibi bir insanla tanışıp hayatını karartmak istemiyordu. Oysa zaten Annesi hep kızına nasihat ederken benim gibi olma kızım derdi.

Ama Pera asıl Annesi gibi olmak istiyordu.
Onun gibi güçlü bir kadın olmak...
Onun gibi güzel ve saygılı olmak...

Ama beceremiyordu, güçlü olmaya çalıştıkça, daha da güçsüzleşiyordu...

Çünkü aklından çıkaramadığı anıları vardı.

Çünkü çocukluğu, bana hep haksızlık yapıldı diyordu...

Onun bu hayattan en büyük isteği: doğru Anne Baba olamayacak insanların, çocuk sahibi olmamasıydı.

Şimdi şöyle bir bakıyorum da, aslında Pera Babasına kızmıyordu, onu yetiştiren ailesine kızıyordu...

Çünkü o Baba da bir zamanlar çocuktu, doğruyu yanlışı ailesinden öğrenmişti onun da bir suçu yoktu ki...

Ve Pera o gün uyumadan önce bir şeyi unutmuştu.

Açık kalan pencereleri kapatmayı...

...

Düşünceler ölmez efendim bazen uykuya dalarlar. Ama uyumadan öncekinden daha güçlü bir şekilde uyanırlar.

~Alexandre Dumas~

~Çatı katı~

Şimdi çatı katında inziva vakti.