ŞIRINGA (+18)

2- Oyunbaz

Selamlarrr...

Yeni bir bölüme hoş geldiniz. Önceki bölümde tanışma faslını bitirdiğimize göre, gelelim asıl mevzuya.

Sahra ve Arasın sorumlu olduğu davanın detaylarını öğrenmeye hazır olun. Sıkı bir bölüm olacağını düşünüyorum.

Düşüncelerinizi ve yorumlarınızı, yorum kutularına yazarsanız iyi bir iletişim kurabileceğimize inanıyorum.

Şimdi bölüme geçelim:)

İyi okumalar dilerim...

*************

Uzun zamandır yaptığım gibi karşımda duran panoyu inceliyordum. Tekrar tekrar kafa patlatıyordum. 

Ne istiyor olabilirdi bu çocuklardan!. Derdi neydi? Kafayı yemek üzereydim, ama bir o kadarda sakin ve mantıklı ilerlemeye çalışıyordum. 

Biri geçmiş ve sanki bir oyun oynuyordu. Ve ne yazık ki bu oyun uğurunda çocuklar ölüyordu. Çocuğumun katilini bulun diye bağırıp feryat eden annelerin, ve dik durmaya çalışan babaların görüntüleri vardı sadece gözümün önünde. En azından onlar için elimden geleni yapıyordum. 

Ama sanki bir şeyler benim dışımda gelişerek anlamsız bir hale bürünüyordu. 

Sen bu olayda anlamlı neyle karşılaştın da şimdi anlam arıyorsun?

Doğruydu!...

Bu sefer bazı şeylerin gerçekten de bir düzene girmesi gerekiyordu. Bunun için gerekirse egomdan ödün verecektim. Ki vermiştim de.  Beraber bu dosyanın üzerinden geçmek ve ona konuyu özetlemek için odama çağırmıştım. Kapının tıklatılmasına bakılırsa da gelmişti.

Cidden buna ödün vermek mi diyorsun sen!!

Evet! En azından benim için öyleydi.

Kusura bakma... Ben bir an senin Savcı Sahra olduğunu unuttum!

"Gel." dedim sakin bir tavırla. 

Önde Aras, arkasında Duygu, onun arkasında da Samet giriş yapmıştı odaya. Bense hala masamda oturmuş gelişlerini izliyordum.

"Hoş geldiniz ." dedim düz bir ifadeyle.

İlk söze giren Aras olmuştu.

"Hoş bulduk." dedi tebessümle.

Ayağa kalktım ve toplantı masasına doğru ilerledim. Masanın başına ilerlediğimde ise beni izleyen sıfatlara döndüm.

"Ne bakıyorsunuz?" dedim şaşkın şaşkın. "Toplantı yapacağız! "

Adamı çağırırken en azından amacını söyleseydin! Ne bu böyle emrivaki tavırlar...

Sen bir sussan mı acaba!

Okeyy...

Ben sandalyelerden birine geçip oturmuşken ilk gelen Duygu olmuştu. Yapması gerekeni bildiği için, hemen laptopu alıp sistemi ayarlamaya başlamıştı.

Aras ve Samet hala oldukları yerde beklerken bakışlarım bu sefer üstün bir tavra büründü.

"Ne o Savcım! Çalışmaya başlaman için birkaç gün beklemen gerekiyor sanırım? Bu yüzden  bu hoşnutsuzluk." dedim.

"Aksine," dedi lafım biter bitmez. Meydan okur gibi bir tavrı vardı. İlerleyerek bulunduğum masaya geldi ve yanıma oturdu. Bana doğru dönerek cümlesini tamamladı hafif bir tebessümle. "Bende Sahra Sıraç ne zaman beni çağıracak diye bekliyordum."