Selam canımıniçleri,
YENİ BÖLÜME GEÇMEDEN ÖNCE EĞER OY VERMEDİYSEN ÇOK KISA VAKTİNİ AYIRIP ÖNCEKİ BÖLÜMLERİ BEĞENİR MİSİN LÜTFENNN❤️
Keyifli Okumalar!
Satır aralarına bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen⭐️
*
BÖLÜM 22:
Y A R A
*
İnsanlar hayatları boyunca yalnızca hayallerinin peşine düşmeliydi. Aksi halde tüm zamanını bir insanın peşinde harcamanın pişmanlığı hiç geçmezdi.
*
Eğer Melin'in bir problemi varsa bunu öğrenmeliydim. Benimle alay ediyor ya da delirtmeye planı varsa da öğrenmeli ve ondan kaçabildiğim kadar uzağa kaçmalıydım. Bu durum sağlıklı değildi çünkü.
İnsanın aklıyla oynanması şu dünyadaki en güçlü silahtı bana göre. Zihin bir kez bulandığında onu eski haline getirmek çok zor hatta imkânsızdı.
"Hadi gel!" Melin tekrardan dönüp kapıdan eğilerek bana seslenirken yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.
Bilmediğim bir şey olmalıydı onunla ilgili. Hemen öğrenmeliydim. Eğer düşündüğüm gibi bir rahatsızlığı varsa onu iyileştirmenin yollarını aramalıydım.
Melin, şu dünyada bana zarar veren; aynı zamanda beni iyi eden tek kişiydi. O iyi olursa benim iyileşmem daha kolay olurdu ama o kötüyse, ben ölürdüm.
Melin odasına doğru bir adım atarken aşmamam gereken sınırları aşmışım, ait olmadığım bambaşka bir dünyaya geçiş yapmışım gibi hissederek durdum. Kapının hemen önünde şaşkınlıkla odanın içini incelerken buldum kendimi. Sadece köşedeki lambaderin sarı ışığıyla oda aydınlanıyordu.
"Çekinme gel." Melin'in sesi benim için bir komuttu sanki, o konuştuktan sonra odanın içine doğru ilerledim.
"Odan güzelmiş," dedim rahatsız edici boyuttaki sessizliği dağıtmak için.
Asıl sormak ya da konuşmak istediğim konular başkaydı ama ona bundan nasıl bahsetmem gerektiğini bilmiyordum.
"Sevdin mi?" dedi dişlerini göstererek sırıtırken.
Başımı salladım sadece. Asıl sevdiğim şeyin ne olduğunu söylemeyeceğimden konuşmamayı tercih etmiştim.
"Fazla derli toplu bir odan var," dediğimde Melin çalışma masasının üzerine telefonunu bırakıp yanıma geldi. "Rahatsız edici derecede düzenlisin."
Her şey çok düzgün, ölçülü ve temizdi. Ben dağınıklığı seven biriydim. Bu yüzden Melin'in odası huzurumu kaçırmıştı.
"Dağınıklığa tahammül edemem ben. Nefret ederim hatta." Dağınıklıktan nefret ediyorsan zihnimin içiyle tanışma şansın olsaydı beni öldürmek isterdin, eminim.
"Bütün gece odandan mı bahsedeceğiz?" Bu kez dengesiz davranan kişi ben olmuştum. Oda bahsini ilk ben açmıştım çünkü.
"Neyden bahsedelim istersin?" Tam karşımda duruyor, gülümsüyor, güzel gözleriyle yüzümü inceliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇÜNKÜ BURADA KALMALIYDI
Teen FictionBu yüzdendir ki öğrenecekleriniz, size anlatacağım son hikayem olacak. Çünkü size, nasıl öldüğümü anlatacağım. Ben kim miyim? Ben ne bir yalancıyım ne de bir yabancı. Sadece canı yananlardanım. Ya da yalnızca can yakanlardan biri. * Yalancılar ve Ya...
