Yarım

Özel Bölüm (Part 2)

Herkese selamlar. Nasılsınız?

Başka bir evrende İzzet'i ve Zeycan'ı yazmak hem zordu, hem de çok duygusaldı. Yazarken kalbimden bir şeyler koptu gitti... Başka bir evdende Alican ve Zeycan'ı yazmak daha kolay olacak ama bu özel bölümü yazmak zor oldu. Umarım beğenirsiniz. 🥲

Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen. İyi okumalar. 🩹

💔

Başka bir evrende İzzet ve Zeycan;

Yemek hazırlayan Zeycan gülümseyerek İzzet'i düşünüyordu. İşten gelmiş ve eşine yemek hazırlamaya başlamıştı. Lisede İzzet ile tanışmış, üniversite okurken ise İzzet ile evlenmişti.

Kapının açıldığını duyduğunda Zeycan ocağın altını kısarak mutfaktan çıktı. İzzet'i görünce gülümsedi. Onu görmek gülümsemesine sebep oluyordu.

"Hoş geldin, değerlim." dedi Zeycan. İzzet sevdiği kadını gördüğünde kalbinde oluşan o sıcak hissle gülümsedi.

"Hoş buldum, güzelim." diyerek Zeycan'a sarıldı. Zeycan'ın beline kolunu sardı. Eşinin saçlarına öpücük kondurdu.

"Seni çok özledim." dedi Zeycan. İzzet bu itirafa gülümsedi.

"Bende seni özledim, güzelim. Ama bak geldim. Birlikteyiz." diyerek elindeki poşetleri mutfağa götürdü İzzet. Ellerini mutfağın lavabosunda yıkadı. Poşetlerin içinden aldıklarını çıkardı. Zeycan gülümseyerek onu izliyordu.

"Sensiz bir hayat zor geliyor. Beni o kadar mutlu hissettiriyorsun ki, sanki hâlâ lisede olan o kızım. Başka bir evrende eğer sensiz yaşıyorsam hâlime üzülürüm çünkü ben gerçekten seninle çok mutluyum, İzzet. Sensiz bir hayatımın olmasını istemiyorum çünkü bu kadar güzel seven adamı son nefesime kadar yanımda görmek istiyorum." dedi Zeycan. İzzet ona sarılarak gülümsedi.

"Bende sensiz bir dünya düşünemiyorum, güzelim. Benim huzurum sensin, mutluluğum sensin, sevdiğim sensin. Her şeyim sensin. Her şey olmadan hiçbir şeyle yaşar mı bir insan?"

"Kalbimi asla kırmadığın için teşekkür ediyorum, İzzet. Beni bu kadar mutlu ettiğin için teşekkür ediyorum." dedi Zeycan. İzzet gülümsedi. İçi gider gibi baktı Zeycan'a. Zira hangi evrende olurlarsa olsunlar İzzet Zeycan'a yine böyle güzel bakar, yine onu bu kadar severdi.

"Ölmeden önce son kez görmek istediğim tek yüz senin yüzün." dedi İzzet bir anda.

"Benden önce ölürsen sensiz nasıl yaşayacağım?" dedi Zeycan. Gözleri dolmuştu. İzzet dolu gözlere öpücük bıraktı.

"Neden bilmiyorum ama ölmeden önce son kez seni görmek istiyorum. Aklımda olan tek kişi sensin, her şeyi veya herkesi unutsam bile ben seni unutmayacağım. Son kez senin yüzünü görmek istiyorum. Sanki başka bir evrende seni görmeden ölmüş gibi hissediyorum ve bu evrende seni görerek ölmek istiyorum. Bu hayatın güzel yanına son kez bakmak ve dünyaya öyle veda etmek istiyorum. Öldüğümde son kez senin yüzünü göreyim olur mu, güzelim? Seni görmeden ölmek istemiyorum." dedi İzzet. Zeycan gözleri dolu hâlde başını salladı ve İzzet'e sımsıkı sarıldı. Bir birlerini çok seven iki genç başka bir evrende en mutlu ve sevgi dolu halleriyle yaşamaya devam etti. İzzet ölmeden önce son kez Zeycan'ı gördü, İzzet başka bir evrende bile Zeycan'ı unutmadı.

Eğer ki İzzet iyi olsaydı, başka bir evrende de bu kadar mutlu olurlardı. Ama onların her şeyi yarım kaldı. Başka bir evrende hep yarım kaldılar.

💔

Başka bir evrende onları yazmak zordu. Baya zordu. 🩹

Son özel bölümümüzü de birazdan yazıp yayımlayacağım. Ve böylelikle onlara tamamen veda etmiş olacağız. Onları özleyeceğim. Her anlamda. 🥀

Çok fazla konuşmak istemiyorum. Bölümün başında dediğim gibi, kalbimden bir şey koptu gitti...

Bu özel bölüm hakkında tüm düşüncelerinizi buraya yazabilirsiniz. En sevdiğiniz cümleyi de söylemeyi unutmayın. Başka bir evrende İzzet nasıl güzel seviyor görüyorsunuz... Ama onlar bizim okuduğumuz evrende hep yarım kaldılar.

Kendinize iyi bakın. Bir sonraki ve aynı zamanda sonuncu özel bölümümüzde görüşmek üzere.  🥀

Allah'a emanetsiniz!