Yarım

6.bölüm - "Sen her şeydin."

Herkese selamlar. Nasılsınız?

Hiç iyi olmadığım bir günden bu kalp kıran bölümü atıyorum. Aslında daha güzel bölümler yazıp diğer hikâyelerimin yeni bölümünü paylaşmak istiyordum ama hayal kırıklığı hissini yaşadığım için bu hikâyeme bölüm yazdım. Umarım bölümü beğenirsiniz. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar. 🩹

Önemli! - Azerbaycan'da yayılan Kızılca virüsünü bilenleriniz vardır. Lütfen Azerbaycan için dua eder misiniz? Daha çok çocuk ölmesin çünkü bu virüs bir çoğu çocuğun ölümüne sebep oldu. Şimdiden dualarınız için teşekkür ve Allah kabul etsin. 🩹❤️

💔

Geçen hafta Çarşamba günü İzzet'in söylediklerinden sonra onu görmedim. Görmeye de çalışmadım. Kalbim kırılmıştı. Onu görmek o sözlerini hatırlamama sebep olacaktı.

Kantine inmeye karar verdiğimde Ayşegül yanıma geldi.

"Birlikte gelelim mi?" diye sordu. Başımı salladım. Kafayı dağıtmaya ihtiyacım vardı.

"Gidelim." dediğimde koluma girdi. Sınıftan çıktığımızda merdivenlerden sohbet ederek aşağı inmeye başladık. Kantine geldiğimizde görmeyi hiç beklemediğim birisini gördüm. İzzet'i.

Burada ne işi vardı? Sınıfından çıkmayan, sürekli sınıfında olan çocuk şimdi kantinde başka sınıfın çocuklarıyla sohbet ediyordu. Onu izleyerek masaya geçtiğimde Ayşegül bir anda kolumu bıraktı. Gülerek bir şeyler anlatıyordu ama ben onu dinleyemediğim için kolumu bırakarak bir şeyler göstereceğini anlamamıştım. Bir anda kolumu bıraktığında dengem sarsıldı ve yere düştüm. Yere düşmemle herkesin gözlerinin bana dönmesi bir oldu. Ayağa kalkmaya çalışırken yardıma gelenleri, hem de dalga geçenleri gördüm. Dalga geçenlerin arasında İzzet de vardı.

"Düz yolda yürüyemiyor bile." diyerek güldü İzzet. Bana güldü, benim halime güldü ama bu alaycı bir gülüştü. Onun bu hâlini görmek dişlerimi sıkmama neden oldu. Ayağa kalkmama yardım eden sadece üç kişi vardı. Ayşegül, tanımadığım bir çocuk ve tanımadığım bir kız.

"Teşekkür ederim." dedim gülümseyerek. Çocuk bana uzunca baktı. Bana gülümsediğinde garip bir şeylerin olduğunu sezdim ama hiçbir şey söylemedim. Kız gelip üstümü temizlemeye çalıştığında gerek yok der gibi kafamı sallayarak uzaklaşmaya çalıştım.

"Çok teşekkür ederim, hiç gerek yok temizlemenize. Ayşegül tuvalete gidebilir miyiz?" dediğimde Ayşegül hemen kafasını salladı. Koluma girerek kantinden dışarı çıktığımızda İzzet'in sesini duydum. Belki de şu an uzaktaydı, başkası olsa duyamazdı ama ben onun sessizliğini dinlemeye o kadar alışmıştım ki, biraz konuşsa hemen farkediyordum. Ama bu sefer keşke farketmeseydim çünkü söylediği cümle midemin bulanmasına sebeb oldu.

"İyi bir deneyimdi." dedi. Kafamı ona taraf çevirmek istedim ama sadece göz ucuyla onlara taraf baktım. Bana bakıyorlardı. Benden bahsediyorlardı. Benim iyi 'deneyim' olduğumu söylemişti. Bana aylardır bir kez bakmayan, beni umursayan çocuk sadece bir haftada çıkan dedikodularla benim iyi 'deneyim' olduğumu insanlara aktarıyordu. Bu namussuzluktu. Sevdiğim çocuğun bu kadar namussuz biri olduğunu bilmiyordum.

"Ne oldu? Ayağın mı acıyor?" Ayşegül'ün sesini duyduğumda kafamı ona çevirdim. Hiçbir şey olmamış gibi gülümsedim ve yürümeye devam ettim. Kantinden çıktığımızda sadece kendimin duyabileceği şekilde fısıldadım.

"Oysa sen her şeydin benim için."

💔

Bu bölümün sahnesi gerçekte olmayan bir sahneydi. İzzet'in gerçek hâli bu kadar kalp kıran değil ama İzzet maalesef öyle. Daha da kıracak kalbimizi ama hikâyenin finali daha da kötü olacak. Bence böyle bir finali beklemiyorsunuz... Dört bölüm sonra final olduğunu biliyorsunuz. Eğer yapabilirsem bu hafta biraz daha Yarım'a vakit ayırmak ve Yarım'ın finalini yazmak istiyorum. Sonra ise rahatlıkla diğer hikâyelerime bölüm yazmak istiyorum çünkü Kusur dışında diğer kurgularımın bölümleri artık uzun. O yüzden Yarım'ı bu hafta bitireceğim ve Yarım dışında sadece Mahperi'ye bölüm atmaya çalışacağım. 🩹

Son zamanlar o kadar çok şey yaşadım ki, gerçekten mutlu şeyler yazacak hâlde değilim. Kendimi hep iyi hissettirmeye çalıştım, toparlamaya çalıştım ama bazı şeyler gerçekten yoruyor beni. Burada kafamı dağıtmak ve biraz daha iyi hissetmek istiyorum. Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin. Yorumlarınızı beni mutlu ediyor. 🥀

Utanıyorum bunu istemekten ama bana dua edebilir misiniz? En azından bir kaç olay bitsin, biraz daha güçlenmeye çalışayım. Kendimde dua ediyorum ama bir kişinin duası ile, beş kişinin duasının kabul olması farklıdır. 🩹

Bölüm nasıldı?

İzzet, Ayşegül ve Zeycan hakkında ayrı ayrı düşüncelerinizi buraya almak istiyorum. Onlar hakkında ne düşünüyorsunuz?

Yeni gelen iki karakterimiz hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce onlar nasıl insanlar ve hikâyede ne gibi rolleri olabilir?

Final hakkında aklınızda bir şeyler var mı?

Sorularıma cevap vermeyi unutmayın, lütfen. Düşünceleriniz her zaman benim için çok önemli. Yorumlarınızı ve oylarınızı hikayemden eksik etmeyin. Hikayemin sizin desteğinize ihtiyacı var, unutmayın. Tüm destekleriniz için şimdiden teşekkür ediyorum. Sizleri çok ama çok fazla seviyorum, kendinize çok iyi bakın. Gelecek bölümde görüşmek üzere! 🩹

Allah'a emanetsiniz!