Quickly Wear the Face of The Devil

2.Bölüm

İyi genleri sayesinde Zhou ailesinin üç oğlu da iyi büyümüştü, ancak başrolde o olduğu için doğal olarak Zhou Wenjing en göze çarpan kişi olarak görünüyordu; derin ve kusursuz yüzü, hangi açıdan bakılırsa bakılsın özenle işlenmiş bir sanat eseri gibiydi.

Onunla karşılaştırıldığında, Zhou Yunsheng'in yüz hatları biraz donuktu, ancak hafif yıldızlı şeftali çiçeği gözleri aradaki farkı kapatıyordu. Birine baktığında kişi ne yapacağını bilemezdi, insanları kendine bağlayan ve kalplerinin çarpmasına neden olan türden gözleri vardı.

Du Xu Lang ve Zhou Wenang'ın dış görünüşleri ise kelimenin tam anlamıyla birbirine benziyordu; bıçakla kesilmiş gibi son derece kusursuzdular.

Ancak Du Xu'nun kulak uzunluğundaki kırık saçları, bir çift altın gözlük, nazik tavırları ve dostça gülümsemesi güçlü ve keskin aurasını örtüyordu.
Görünüşte seçkin bir asistandı, masum bir yüzü vardı ama aslında Du holdinginin başındaydı. Zhou Wenjing'in annesiyle çocukluk arkadaşı olduğu için, düşmanının oğluyla ilgilenmek üzere geri dönmüştü. (Wenjing'ğn annesi intihar edip kendini banyoda öldürmüştü)

Zhou grubu çok zengindi, C ülkesinde birinci sınıf bir aile olarak kabul edilebilirdi, ancak J ülkesinde yaşayan Du ailesinin servetiyle karşılaştırılamazdı. Bir grup ve bir aile, iki kelime arasındaki fark cennet ve dünya arasındaki fark gibiydi.

J ülkesinde Mafya olmak yasaldı ve Du ailesi dünya çapında silah işinde en üst sıralarda yer alan bir mafya ailesiydi. Böylesine güçlü bir karaktere sahip olmasına rağmen şimdi babasının kişisel asistanıydı ve genellikle bir dadı gibi muamele görüyordu. Zhou Yunsheng onun aklından neler geçtiğini gerçekten anlayamıyordu.

Hepsi çocukluk anıları yüzünden miydi? Belki de Zhou Wenjing'in annesi onun karanlık dünyasındaki tek güneşti, o öldüğünde güneş ışığı ölümsüz kaldı, bu yüzden doğal olarak Zhou Wenjing'e karşı empati mi hissetti?

Kendi saf topraklarını korumak için Zhou Wenjing'i korumak mı istiyordu?

Bu spekülasyonlar ne kadar saçma olursa olsun, gerçek şu ki o kalmak için buradaydı. Zhou Yunsheng artık bu düşünceye dalmak istemedi ve yavaşça bir fincan sütünü içti.

Zhou Yunsheng, Zhou Wenjing ve Du Xu Lang sessizce kahvaltı ediyorlardı, Zhou baba ve Zhou Wenang yemek yiyor ve ara sıra gülüyorlardı, aralarındaki atmosfer çok sıcak ve uyumluydu. Bu iki kişi gerçek baba ve oğuldu, diğer herkes gereksizdi. Önceki Zhou Yun Sheng bunu daha önce görebilseydi, böyle trajik bir sonla karşılaşmazdı.

Bunu düşündüğünde, Zhou Yun Sheng'in ağzı yukarı doğru çekildi ve hafif alaycı bir gülümseme ortaya çıktı, ardından Du Xu Lang'a nazikçe baktı.
Nazik ve yakışıklı gencin gözlerinde aniden şeytani bir pırıltı belirdi, Du Xu Lang afalladı ve kalbi iki kez hızla çarptı. Arkasına baktığında, genç çoktan başını çevirmiş, yulaf lapasına konsantre olmuştu.

Kahvaltıdan sonra Du Xu Lang, her zamanki gibi üç çocuğu okula gönderdi. Kalbinde ne hissederse hissetsin, üç çocuğa her zaman eşit davranırdı ama Zhou Wenang en canlı ve neşelileri olduğu için, onunla en yakın gibi görünüyorlardı.

Zhou Yunsheng arabada gözlerini kapalı tuttu, Zhou Wenjing de sessiz kaldı. Zhou Wenang, Du Xu Lang ile konuşan tek kişiydi. Görünüşte baba Zhoufu'nun günlük yaşamıyla ilgileniyor gibi görünüyordu, ancak her zaman istemeden de olsa şirket işleriyle ilgili sorular soruyordu. Zhoufu'nun sevgili üçüncü oğluyla karşılaştığında, Du Xu Lang doğal olarak doğru cevaplar verdi.

Lise hayatı çok sıkıcıydı, karmaşık ev ödevi soruları yüksek IQ'ya sahip bir hacker için çocuk oyuncağıydı, ilk iki dersi uyuyarak geçti, ancak üçüncü derste yüksek bir sesle uyandı, pencerenin dışında süzülen kar tanelerini görmek için gözlerini açtı.