- Serendipity | İzakaku

-16-

İzana'nın gözünden:

Abim yine her zamanki gibi kimse alışverişe gitmediği için beni göndermişti. Zaten havalar gittikçe soğuyordu benim de dışarı çıkasım gelmiyordu, söyleyenerek dükkana girdim ve gözlerim o baş belasına ilişti.

İzana: ...Senin ne işin var lan burada?

Kakucho dönüp bana baktı.

Kaku: Bir şeyler alacağım... Ben insan değil miyim amk?

Gözlerimi ondan alışveriş sepetine doğru çevirdim.

İzana: Yem de mi? Yeni ne yapacaksın?

Kaku: Balığım var işte başka ne yapacağım yemi...

İzana: ... Balık mı?

Kakucho'nun balığı olacağı aklımın ucundan bile geçmezdi çünkü "Bu ayı oğlu ayı ne bilsin balık bakmayı?" diye düşünürdüm... ve hâlâ da öyle düşünüyorum.

İzana: Sen ne anlarsın ki balık bakmaktan?

Kaku: Anlarım. Baya balığım var... 20 tane falan.

İzana: ...Oha...

İstemeden mırıldanıp biraz Kakucho'yu süzdüm ve sonra biraz garip olacak şekilde konuştum

İzana: Göstersene.

Kaku: ...Olur.

Kakucho hafifçe gülümsedi.

İzana: ...sadece balık için. Yoksa meraklı değilim sana.

Kakucho: Tamam, tamam... Anladım.

İkimizde market alışverişini tamamladıktan sonra Kakucho'nun evine gittik.

Kakucho anahtarla kapıyı açtı ve içeri girdik. Ev biraz dağınık olunca Kakucho'nun hemen yüzü düştü ama benim pek umrumda değildi.

Kaku: TAKEMİCHİ BU EVİN HALİ NE OROSPU ÇOCUĞU!?

Kakucho salona doğru gitti ve Takemichi'yi aramaya başladı ben de umursamadan onu takip ettim. Salona girdiğimde Takemichi don atlet dayılar gibi haber izliyordu. Bizim geldiğimizi görünce bir süre aptalca bakıştık.

Takemichi: 😨

Tepkisini görünce hafifçe kıkırdadım ama Kakucho daha çok sinirlenmişti.

Kaku: AMK EVDE NİYE ÖYLE GEZİYORSUN RAHMETLİ BABAM GİBİ.

Takemichi: ...Ya off!

Takemichi'nin yüzü düştü ve zırlayarak odadan çıktı.

Kaku: Rezil oldu mal.

İzana: Neyse, balıkları göster.

Kaku: Tamam gel odama geçelim...