- Serendipity | İzakaku

-23-

Kakucho'nun gözünden:

Daha sonra ben de okula girdim ve Takemichi'yi buldum

Kaku: Pşt, Take. Gelsene bi.

Takemichi yanıma geldi.

Take: Efendim?

Kaku: Çocuk az önce bana bırak beni dedi.

Take: Abi valla çok üzüldüm.

Kaku: YA GERİZEKALI.

Kaku: Red yedim resmen şuan tamam mı? Bu çocuk bana gerçekten bakmıyor...

Take: Bakmaz zaten Kaku-chan. Boşuna uğraşıyorsun.

Kaku: Çok iyi moral veriyorsun orospu çocuğu. Yeri geldiğinde duygusal piçin tekiyken şimdi çok bilmiş gibi konuş tabii.

Take: Ama sen de en aşık olunmayacak kişiye aşık olmuşsun. O çocuğun sağı solu belli değil... Biraz gidik kafadan yani.

Kaku: SENSİN O OÇ.

Take: ...

Kaku: Öf, ben Kazutora'nın yanına gidiyorum. Eminim o senden daha pozitif olur. En azından tavsiye verir yani.

Take: Evde ekmek bitmiş okul çıkışı ekmek alsana sana zahmet.

Kaku: GERÇEKTEN BU MU TAKEMİCHİ BU MU?!

Take: KAKU-CHAN OTİSTİK MİSİN NAPABİLİRİZ AMK BIRAK DİYORUM BIRAKMIYORSUN YAPIŞTIN ÇOCUĞA SÜLÜK GİBİ ÇOCUK SENİ SEVMİYOOORR.

Take: Anla şunu yeter lütfen senin iyiliğin için diyorum...

Kaku: Hayır pes etmeyeceğim. O çocuğu istiyorum ben.

Takemichiyi bırakıp Kazutora'nın yanına gittim ama onun da aynı tepkiyi vericeğinden habersizdim.

Kaku: Tora...

Kazu: He?

Kaku: Çocuk bana yüz vermiyor ne yaparsam yapayım...

Kazu: Kanka şey...

Kaku: Ney?

Kazu: Bence vazgeçsen daha iyi...

Herkes yüzüme bunu söylüyordu ve gittikçe çaresiz hissediyordum. Biraz daha Kazutorayla konuşup yanından ayrıldım. Ağlama isteğimi bastırmaya çalışırken gözlerim çoktan dolmuştu bile. Arka bahçeye çıkıp köşedeki banka oturdum. Gözlerimden hafifçe yaşlar akmaya başladı ama onları silmeye yeltenmedim bile.

Bi anda İzana yanıma geldi ve oturdu. İrkildim ve göz yaşlarımı sildim.

İzana: Zil çaldı aptal.

Boş olan bahçeye göz gezdirirken cevap verdim.

Kaku: Sen ne ara geldin?

İzana: Geldim işte...

Sessiz kaldım ve cevap vermedim. Bu sefer İzana konuştu.

İzana: Sen ağlıyor musun?

Kaku: H-Hayır.

Hem utanmıştım hem de çaresiz hissetmiştim. Bu sebepten sesim titriyordu.

Kaku: Neden ağlayayım ki?

İzana: Onu sana sormak lazım.

Kaku: Bir şey yok boşver gitsin...

İzana bana yaklaştı. Yanaklarım pembeleşirken göz göze geldik.