- Serendipity | İzakaku

-24-

İzana'nın gözünden:

Kakucho beni bir anda sokak arasına çekince ona baktım.

İzana: ...Ne oldu?

Kaku: İzana... Ne olur böyle yapma.

Lanet olsun ki Kakucho'yu böyle yaparak üzdüğümü biliyordum ama elimde değildi. Benim kendi aptallıklarım işte. Sessiz kalıp cevap vermedim.

Kaku: Sürekli yakınlaştık diyorum ama sonra çekip gidiyorsun.

Tavrımı korumaya çalıştım ama bu durumu daha çok batırıyordu.

İzana: Suç ben de mi yani?

Kaku: ...Böyle yapman doğru değil.

İzana: İşleri en başından beri batıran sensin.

Kaku: Biliyorum...

İç çektim. En azından kendi hatasını kabullenebiliyor. Ben onu bile yapamayacak kadar zayıfım.

Kaku: Bir şekilde bunu düzeltmek istiyorum.

İzana: Olmuyor işte... Yakınlaşılacak biri değilim.

Kaku: Öyle şeyler söyleme. Ben istiyorum işte.

İzana: Ben yapamıyorum Kakucho. Bırak beni gideyim artık.

Kakucho bir süre duraklayıp konuşmadı. Ama gözlerindeki endişeyi görebiliyordum. Bana daha fazla yakınlaştı.

Kaku: Olmaz, seni bırakamam...

İzana: Nedenmiş o? Gerçekten neden bu kadar çabalıyorsun?

Kaku: Ben...

Tekrar sessizliğe büründü. Gözlerimiz birbirine kenetlenmişti ve ayrılamıyorduk.

İzana: Kendini üzmeni istemiyorum, bence bu kadarı yeterl-

Çenemden tutup beni kendine yaklaştırdı.

Kaku: Yeterli falan değil. Pes edeceğimi mi sanıyorsun?

İzana: Biz daha fazlası olamayız.

Kaku: Neden? Neden hayatımda başıma gelen en güzel şey ile daha fazlası olamam İzana...?

İzana: Bekle, ne-

Kaku: Kendini bana kapatmanı istemiyorum. Gerçekten daha fazla dayanamam.

Öylece kalmıştım ki daha fazla konuşamazmış gibi hissettim. Kakucho bana doğru eğildi, duvara daha fazla yaslandım.

Kaku: Hâlâ benden kaçmaya çalışıyorsun...

Bana o kadar yakındı ki nefesini tenimde hissettim. Vücudumu hafif bir ürperti kaplarken yanaklarım pembeleşti. Gözlerimiz son bir kez birbirlerine kenetlenirken Kakucho dudaklarını dudaklarıma değdirdi. Oldukça kendinden emin bir şekilde yaptı bunu ama ben böyle bir şeye hazır değildim. Gözlerini kapattı ve ben de ona ayak uydurdum. Öpüşürken belimi nazikçe kavradı. O an tüm dünya durmuş gibi hissettim, ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Birden beni kucağına alıp tekrardan duvara yasladı. Hafifçe inledim ama öpücüğü bozmadı. Aynı şekilde devam etti hatta daha tutkulu bir hâl aldı. Nefesimin artık kesildiğini hissediyordum. Daha fazla zorlamak istemedi ve öpücükten ayrıldı. İkimiz de nefes nefeseyken gözlerini tekrardan bana dikti. O kadar utanmış hissettim ki ne yapacağımı bilemedim. Gözlerimi ondan çekip başımı eğdim. Beni yavaşça kucağından indirdi. Tek kelime etmedim.