Baklavalarını sevdim:)

Kahvaltı yapıyoruz çekkk

*Seungmin'den*
Arabaya bindiğimde onunla aynı giysiler giydiğimizi fark ettim. Gözlerim onun üstünde onu inceliyordu. Hafif bol pantolon, onun kalın baldırlarını sarıyor onu daha yakışıklı gösteriyordu. Gözümü onun üstünden alamıyordum.

"Seungmin? Daldın galiba."

"Ah evet dalmışım pardon, bu arada nereye gidiyoruz?"

"Evime gidiyoruz bir sorun olur mu?"

"Hayır hiç sorun olmaz ellerin çok lezzetliye benziyor."

Ardından Chan'ın gülmesi ve dudağını ısırması ile ne dediğimin farkına varıp,

"Y-Yani güzel yemek yapabilirsin anlamında demiştim."

Gülerek,
"Biliyorum biliyorum neyse en iyisi yola çıkalım."

"Tamam o zaman."

Yola çıkınca gözlerimi bu sefer cama kilitledim. Az önce söylediğim şey yüzünden yanakların kırmızıydı. Dikiz aynasına bakınca hafif geçtiğini gördüm.

Ama gülerken dudağını ısırması ve gamzelerinin ortaya çıkması onu çok ama çok yakışıklı gösterirken yanaklarım nasıl pespembe kesilmesin? Ve söylediğim şey yüzünden de kırmızıydı yanaklarım.

Bunları düşünürsem yanağım daha fazla kızarabilir diye kafamı sallayıp bu düşüncelerimden kurtuldum.

Birkaç dakika sonra yavaşlamamız ile eve geldiğimiz. Anladım yana dönüp Chan'a baktığımda garajı açmış, arabayı garaja sokuyordu.

İşi bittiğinde bana dönüp,

"Seungmin hadi iniyoruz beni takip et."

Dediğinde hızla arabadan indi ve ben tam kapıyı açacakken bana kapıyı açtı. (Ask adam yaaaa)

Ona teşekkür edip arabadan onun gülüşü ve gözlerinin bana kilitlenmesi ile arabadan indim.

Garajdaki kapıya ilerlerken onu takip ediyordum. Kapıdan girince büyük bir ev vardı karşımda.

"Birlikte kahvaltı hazırlayalım diye birkaç eşya aldım ve mutfağı temizledim gel gidelim."

"Tamam o zaman ama önce ellerimi yıkayabilir miyim?"

"Tamam bak şu koridordan sağa dönüyorsun lavabo orada."

"Tamam saoll."

Dedikten sonra lavaboya gidip ellerimi yıkadım.
"Bangchannnn, çıktım neredesin?" Diye seslendim çünkü bu evde her an kaybolabilirdim.

"Buradayım Seungmin."

Yanıma gelip beni mutfağa götürdü.

"O zamann ne ile başlıyalım."

"Bence güzel bir krep veya pankek yapalım."

"Yapmayı gerçekten biliyor musun? Ben çok severim. Lütfen yapalımmm."

"Evettt biliyorum ve bende bayılırımmm. Tabiki yaparız sen iste yeter ki."

"Tamam başlayalım o zaman."

"Umarım beğenirsin."

"Sen yapıyorsan guzel olur kesin"

Birbirimize gülerek bakıyorduk onu cidden çok sevmiştim. Tatlı, komik bir insandı.