Chapter 30

69.5K 3.3K 603
                                    

Unicode

တစ်သက်လုံး မကြားရတော့ဘူး လို့ မှတ်ယူထားတဲ့ စကားတစ်ခွန်း ကို အခုလိုအခိုက်တန့်မှာ ကြားလိုက်ရတာမို့ နေဥတ္တရာ စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်တော့ပါ ။

သူ့ကို ဝီရဦးခေါင် ဆိုတဲ့ မကောင်းတဲ့ကောင်က ချစ်တယ်တဲ့ ။ မောင် လို့တောင် အဲ့ဒီမကောင်းတဲ့ကောင်ကလေးက နာမ်စားသုံးလိုက်သေးတယ် ။

နေနေ့မှာ ရင်ခုန်ရမလား ရင်တုန်ရမလားလည်းမသိတော့ပါ။ပြီးတော့ သူသိတာ ဝီရဦးခေါင်က သူ့ကို အမြဲတမ်း မုန်းနေခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား ။

အခုမှ ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး ချစ်တယ်လို့ ထပြောရတာတုန်း ။အန်တီရို့ ရဲ့ စနက်ကြောင့် ဝီရဦးခေါင် အခုလိုတွေလုပ်ပြီးသူ့ကို လာအီနေတာများလား ။

" တစ်ယောက်ထဲ ခေါင်းယမ်းလိုက် ခေါင်းခါလိုက်နဲ့ အရူးလေးကျနေရော "

ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ၍ မျက်စောင်းတစ်ချက်သာထိုးပေးလိုက်သည် ။

" အတည်ပြောတာပါ မောင် မညာပါဘူး နေနေ "

နေနေ့ပါးစပ်ကလည်း ကော်နဲ့ ကပ်ထားသလိုဖြစ်နေကာ ဘာတစ်ခွန်းမှပင်ထွက်မလာခဲ့ ။

" မောင် မင်းကို ချစ်တယ် ပြောနေတာကို ဒီလိုကြီးပဲ မောင့်ကို ကြည့်မနေပါနဲ့ "

" မဟုတ်ဘူး ငါ ခဏ ။ ခဏလောက် နေပါဦး "

" ဟင့်အင်း မောင် မင်းနဲ့ အတူတူရှိချင်တယ် "

" ရူးနေတာလား ဝီရဦးခေါင် "

" ဘယ်အရူးက သူ့ကိုယ်သူ မောင်လို့ ပြောလို့လဲ "

" မင်းလို အရူးကတော့ ပြောချင်ပြောမှာပေါ့ "

" ခင်ဗျား ကလေ အကောင်းကို ပြောလို့ မရဘူး မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီ "

" သိရင် ပြီးတာပဲ "

" ဂျစ်တစ်တစ်နဲ့ ဖက်နမ်းလိုက်ရရင်တော့ မောင်လွန်တယ် ဖြစ်တော့မယ် "

" လူရမ်းကား "

" နေနေတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ မောင်ကရမ်းကားတာ "

" အရူး "

တွေ့လား အရူးလို့ပြောလိုက်တော့လည်း သူ့ဟာသူ ဘာတွေသဘောကျပြီး ရယ်နေမှန်း မသိ။ ဝီရဦးခေါင် တစ်ယောက်ကတော့ တစ်ကယ်ကို ရူးနေပါပြီ ။

CEO's Possessively Boyfriend Where stories live. Discover now