Bölüm şarkısı~ Perdenin Ardındakiler - Beni Kendinden Kurtar
______________________
İlahi bakış açısı~
Titriyordu.
Elindeki bıçak zangır zangır titrerken beşikte uyuyan bebeğe dikti buğulanmış gözlerini. Mışıl mışıl uyuyordu.
Gülümsedi.
Yaptığı hataların bedelini bu masum melek ödeyecekti. Vicdan azabı çekmiyordu artık, o bunca zaman bu işkenceye maaruz kalmıştı, artık bundan kurtulmak istiyordu. Bedeni ne kadar dayansa da ruhu dayanamıyordu.
Son bir kez derin nefes aldı. Elindeki bıçağı boğazına dayadı. Elleri titremeye devam ederken gözleri tekrar beşikteki bebeğe kaydı. İnce dudaklardan çaresizlik kokan kelimeler döküldü.
"Özür dilerim annecim, affet beni..."
Gözlerini hızla yumdu ve titreyen elindeki bıçağı daha sıkı kavradı....
Her şey 3 saniye içinde gerçekleşti. Genç kızın boğazından gerdanına kadar akan kırmızı sıvı ve bir anda evi dolduran bebek ağlaması.
Bütün evi beşikte yatan bebeğin tiz çığlıkları dolduruyordu. Sanki etini koparıyorlarmış gibi bağırıyordu.
Evin kapısı açıldı. Ayaz gelmişti. Kapıyı açtığı anda kulaklarına dolan bebek ağlamasıyla kaşlarını çattı. Hızla içeriye girip ceketini çıkarttı, kenara bir yere fırlatırken adımları yukarı kata çıkan merdivenlere yöneldi. Hızlı ve seri adımlarla merdivenleri çıkarken bebeğin sesi daha çok gelmeye başlamıştı. Yatak odasına geldi.
Kapıyı açtı fakat gördüğü manzarayla gözlerini sonuna kadar açtı. Sevdiği... Sevdiği kadın yerde kanlara bulanmış bir şekilde yatıyordu.
Beşikte çığlık çığlığa ağlayan bebeğe bile bakmadan sarsak adımlarla yerde yatan bedene ilerledi. Bir anda dizlerinin üzerine düşmesiyle boğazı yırtılırcasına bağırdı.
"HAYIR!!!"
Yerdeki bedeni tutup dizine yatırdı, saçını okşadı uyanması için yalvarıp duruyordu. Ama artık çok geçti.. Tanrı onu çoktan yanına almıştı...
4 yıl sonra~
Ayaz~
Yine içiyordum.
Onun beni bırakıp gittiği günden beri durmadan içiyordum. Kendinden geriye sadece bir mektup bırakıp gitmişti..
Aileme;
Canım ailem benim, eminim şu an bana çok kızıyorsunuzdur ama bu mektubu okuduktan sonra bana hak vereceksiniz ve iyiki yapmışsın diyeceksiniz.
Ben gidiyorum canlarım. Ebediyete gidiyorum... Gerçek olan dünyaya gidiyorum. Kendimden geriye sadece bu mektubu bırakıyorum size ve tabiki güzeller güzeli kızımı...
Abi, Yağmur'a iyi bak olur mu? Ona baktıkça beni hatırla. Kızma bana abi nolursun kızma. Ben daha fazla dayanamadım abi güçsüzdüm, son çerem buydu... Affet beni, asla kızma bana.
Melek abla, onu da minik kardeşin olarak sev olur mu? Benim yerime koy onu.
Seda ve Emir, Bebeğimi sürekli beladan koruyun tamam mı? Aynı beni koruduğunuz gibi.
Beni her zaman kardeşi gibi seven canım abilerim, sizlerde bana kızmayın tamam mı? Hem mezarıma gelirseniz sürekli konuşurum ki ben sizle.
Ha birde Yalçın abimin mezarına gidin ona: benim yanına geleceğimi söyleyin eminim çok kızacak bana ama olsun.
Ve son olarak Ayaz, benim güzel sevgilim. Evlendikten sonra her şeyin daha iyi olacağını zannetmiştim ama yanılmışım. Ne oldu? Neden oldu? Bilmiyorum ama yinede neden böyle bir adama dönüştüğünü anlamak istemiyorum artık. Bana yaptığın onca şey, her gün bana bağırman, vurman.. inan daha fazla dayanamıyorum ve gidiyorum. Ayaz... Kızımıza, bebeğimize iyi bak olur mu? Çok sev onu, benim yokluğumu hissettirme ona, gerekirse başka biriyle evlen, başkasına anne desin. Yeter ki anne kelimesinden mahrum kalmasın. Beni hiç tanımamış gibi yapmasın ama benim fotoğraflarımı göster, beni anlat kızımıza. Lütfen bana yaptıklarını ona da yapma. Her şeye rağmen seviyorum seni Ayazım. Ben gidiyorum sevgilim. Bir gün yanıma geldiğinde seni ellerimde pembe orkidelerle karşılayacağım. Şimdilik kendine ve kızımıza iyi bak.
İmza: Arzu Dinçer
Bu mektup olayından sonra Hakan ve diğerleri bana sırtlarını çevirmişti hepsi bana siktiri çekmişlerdi. Haklılardı tabi, ben olsam daha beterini yapmıştım.
Dava açıp mahkeme kararıyla bebeğide elimden almışlardı, sürekli alkol kullandığım için velayetin bana verilmemesi normal olarak doğal bir şeydi. Aslında benimde işime gelmişti. Bu kafayla asla küçük bir bebeğe bakacak durumda değildim.
4 yıl geçmişti aradan ama ben unutamıyordum. Olmuyordu. O an ki hali gözümün önünden gitmiyordu. Ve en kötüsü de benim yüzümdendi, benim yüzümden kıymıştı o güzel canına benim bebeğim.
Şu an yanımda kollarımda olacağını bilsem anında değişirdim, eski Ayaz olurdum.. fakat bu imkansızdı ölüm çoktan onu kucaklamıştı. Vadesi biten gidiyordu bu dünyadan ama benim bebeğim daha çok gençti. Ölüm onu benden erken almıştı...
Yanımdaki bira şişelerinin bitmiş olduğunu gördüğüm zaman elimi cebime attım ve sigara pakedini çıkarıp içinden bir dal alıp soğuktan morarmış ve çatlamış olan dudaklarıma yerleştirip ucunu ateşe verdim.
Sahilin kenarında oturmuş kap kara gözüken denize karşı sigaramı içiyordum.
Kafam acayip derecede dönüyordu. Sarhoş değildim, sadece.. sürekli aklıma gelen anılar beynimi bulandırıyordu.
Kafama da ağrılar girmeye başlayınca sinirle bir küfür savurdum ve elimdeki hâlâ yarısı duran sigarayı yere atıp ayağımla ezdim. Başımın ağrısı git gide şiddetleniyordu, eve gidip ağrı kesici içmem lazımdı. Ellerimi siyah paltomun cebine sokmuş sessiz ve karanlık sokaklarda yürümeye başladım.
Eve yaklaştıkça bir araba farı gözümü aldı. Yaklaştıkça arabayı daha net gorebiliyordum ve evin önüne geldiğimde karşıda duran arabaya baktım. Gözlerim arabaya yaslanmış olan bedene kayınca şaşırdım. Sinirle dişlerimi sıktım.
Bu puştun burda ne işi vardı amına koyayım!!?
BÖLÜM SONU
Aman allahım ay noluyo noluyo ncnemkxjs
Finale az kaldı desem mi ki?
Merak etmeyin bi 10-15 bölüm daha rahat var
Oy vermeyi unutmayalım 🤍
Sizleri seviyoreeeee 💋
