KIDEMLİ ÜSTEĞMEN (DÜZENLEMEYE GİRDİ)

0.5

BÖLÜM ŞARKISI
Metallica- One

S.D.

Mardin bana bakmadan gözlerini kapatıp oturduğu yerden bir şeyler mırıldanmaya başlamıştı. Duamı ediyordu o.

"Cin değilim Mardin dua ederek kovamazsın." Dedim bıkkın sesimle. Tek gözünü açıp bana baktı ve tekrar kapattı.

"İnşallah alkol komasına girmişimdir." Dedi umutla. Arkamdan bir kız bağırdığında arkamı döndüm.

"Az önce demirleri kırıyordun! Ne oldu korktun mu!?" Cırtlak sesine karşı kulaklarımı kapatmak istemiştim. Kızın bağırışıyla Mardin yine ayaklanıp demirlere yapışmıştı.

"Bana bak kızım! Sana çok vurmadım diye pişman etme beni!" Diye yükseldi Mardin. Bakışlarım yüzünden aşalara indiğinde birden kafamı kaldırdım, kadınlar bütün erkekler aynı derken yanılmıyorlardı galiba.

"Darp raporu aldıracağım! Görürsün! Hayatını sikeceğim senin!" Diye bağırdı yanındaki genç çocuk.

Mardin "Seni-" diye bağıracaktı ki ona baktığımı fark etmiş ve sesini kesmişti.

"Söyle söyle! Beni!" Dedi genç çocuk. Ben bile sinir olmuştum hemde bir kaç dakikada Mardin kim bilir kaç saattir bunlara maruz kalıyordu.

"O tacizci arkadaşlarınla seni üst üste koyar öyle si-!" Aniden Mardin'e dönüp kaşlarımı çattım "Ne?!" Dedim sinirlerim kulaklarımdan çıkacaktı.

"Ne ne?" Dedi Mardin anlamadığını belli edercesine. Muhtemelen kimlimiğimi açmamak için komutanım dememişti.

"Ne arkadaşları?" Dedim sakinliğimi koruyarak.

"T-tacizci ar-" Mardin'in sesi mi titremişti.

"LAN!" Sesim beklediğimden daha yüksek çıkmıştı. İki genç demir parmaklıklardan uzaklaşırken bana alttan alttan bakıyorlardı, polis bile gözlerini telefonundan çekip bizi izlemeye başlamıştı. Kolumu tutan parmaklarla arkamı döndüğümde parmaklıkların arasından bana bakan Mardin'i gördüm. Askeriyedeki haline göre fazla sakin ve masum duruyordu.

"Kendinizi yakmayın." Diye mırıldandı ve kolumu daha sıkı tuttu.

"Bırak Mardin, bu bir emirdir." Dediğimde mecburen kolumu bırakmak zorunda kaldı.

"Hangisi?" Dedim sert sesimle. Cevap vermediğinde kaşlarımı çattım "Üsteğmen." Diye fısıldadım "Hangisi!" 

"Ben zaten dövdüm komutanım." Diye fısıldadı, ona şüphem yoktu zaten. Polis memuru yanımıza geldiğinde benden biraz çekinmişti.

"Hadi abla çıkıyorsun komiserim çağırtmış." Dedi ve cebinden anahtarları çıkarıp demir kapıyı açtığında Mardin hızla dışarı çıkıp yanıma geldi.

"Hadi komutanım siz daha fazla sinirlenmeden gidelim şuradan." Dedi ve koluma girip beni ilerletmeye çalıştı. "Komutanım sizde biraz. İlerlerseniz."

Derin bir nefes verip yavaş adımlarla nezarethaneden çıktık.

"Anlıyorum. Belki kardeşiniz belki arkadaşınız gibi görüyorsunuz hatta belki sadece kadın olduğum için beni korumaya çalışıyorsunuz bilmiyorum. Ama ben kendimi koruyabilirim. Ayrıca, siz nasıl buldunuz beni." 

Senin gibi kardeşim olacağına kurşunların önüne atlarım Mardin, daha az acı verir.

"Albay seni çağırtmış, bulamayınca bana patladı." Gerçekten şu adamın bana karşı olan nefretini çözemiyordum. Adamın beni görünce suratı düşüyordu.