Yıldız kayması

6. BÖLÜM

Atlas'ın verdiği emirle adamlar bileğimden bilekliği almaya çalıştılar. Adamlar bilekliğimi kolumdan almaya çalışırlarken etrafı kolaçan eden adamlardan birinin sesini duyduk. Kolu mu tutan adamlardan biri ne oluyor diye arkaya baktığında ayak sesleri çok net duyuluyordu. Birden adamlar dövüşmeye başladı ben ne oluyor anlamadım? Adamın bir tam karşıma geçmiş biriyle dövüşüyordu, kim olduğuna baktığımda karşısında Murat'ı görmemle şaşırmam bir oldu. Adamlar bu kargaşayı fırsat bilip bilekliğimi bileğimden zorla çekip aldılar. Adam bilekliğimi aldığı gibi olanları izleyen Atlas'a götürürken ayağı takılıp yere düştü, adam düşerken bilekliğimde adamın elinden kaçmıştı. Bilekliğim tam yere düşecekken Rüzgar bilekliğimi havada yakaladı. O sırada diğerlerinin de Rüzgar'ın yanına yaklaştığını fark ettim. Adamların hepsini dövmüşler miydi! Ben ne olup bittiğini anlamaya çalışırken Atlas'ın ta karşımda olduğunu fark ettim. Atlasa doğru bir adı attım. Atlas'ın bana suratıma rahatlıkla söyledikleri geldi aklıma.

"Sen bunca yıl beni kandırdın mı? Arkadaşlarımın kim olduğunu bile bile benden sakladın mı? Ben sana güvendim Atlas bir tek sana, beni bir tek Atlas anlar dedim ama asıl beni anlamayan senmişsin. Herkesten beklerdim ama senden asla! Ben onca yıl senle büyüdüm, sen benim onları özlediğimi bile bile nasıl söylemesin arkadaşlarımın kim olduğunu hadi yanında kine hiç güvenmiyordum hatta kızı hiç sevmiyorum. Ama sen ondan hoşlanıyorsun diye ona güvenmeye, sevmeye çalıştım. Tuğçe den bile beklerdim sen nasıl?..."

Diyecek bir şey bulamıyordum sanki boğazımda bir düğüm vardı da konuşamıyordum.

"Evet senin arkadaşlarının kim olduğunu biliyordum, evet sanda ihanet ettim, evet seni bunca yıl kandırdım Rüya. Seni bunca yıl böyle görmek için bekledim biliyor musun seni bunca yıl böyle yıkılmış bir şekilde görmek için bekledim."

"Neden beni böyle görmek için bekledin, neden sakladın kim olduklarını neden?" 

Sadece suratıma bakıp sırtı ve Tuğçe'nin elini tutu. O esnada sırtım da bir el hissetim yanıma döndüğümde Rüzgar'ın bana bilekliğimi uzattığını fark ettim. Hemen elinden alıp Atlas'ın gözüne sokmak ister gibi bileğime taktım. 

YAZAR ANLATIMI

Rüya bilekliğini taktıktan sonra Atlas'a baktı.

"Bak taktım yine bilekliğimi sen bana kim olduklarını söylememiş olsan da ben bulacağım onları tamam mı?"

Rüya bileğini havaya kaldırdığında Murat vearkadaşları şaşkın bir şekilde bileğine baktılar. Hepsi şaşkındı ama Rüzgarhepsinden daha az şaşırmıştı sanki bu olaya o sırada Murat'ın, İnci'nin,Rüzgar'ın, Ömer'in, Buse'nin ve Kerem'in aklına o gün geldi. 

YILLAR ÖNCE

Rüya ve arkadaşları hep birlikte parkta oynuyordu. Rüya, İnci, Rüzgar kaydıraktan kayıyor, Ömer, Buse ve Kerem sallanıyor, Eda ile Murat'ta tahterevalli de başındaydı. Hepsi gülerek saatlerdir oyun oynuyorlardı. O sırada ikizlerin annesi Sanem Hanım çocuklara seslendi. "Hadi çocuklar bu günlük bu kadar eve gitme vakti." Çocuklar ne kadar gitmek istemese de bir şey demediler. Aralarında sohbet ede ede eve giderken İnci bir şey fark etti.

"Anne burası Rüyaların evine gidiyor ilk Ömer'i eve bırakmamız gerekmiyor mu?"

"Rüyaların evine gidiyor, evet normalde ilk Ömer'i bırakmamız gerek ama bu gün hep beraber Rüyalara gidiyoruz." 

Sanem Hanım'ın verdiği cevapla çocuklar çok mutlu oldu. Rüyalara geldiklerin de tüm evin ışıkları sönüktü. Çocuklar neden sönük olduğunu aralarında konuşularken Sanem Hanım'ın yönlendirdiği yöne doğru yani Rüyaların bahçesine doğru yürüdüler. Tam bahçeye adımlarını atmışlardı ki birden ışıklar yandı ve herkes şarkı söylemeye başladı. " İyi ki doğdun Rüya mutlu yıllar sana." Rüya arkadaşlarına dahi şakın bir şekilde bakıyordu onlarda ışıklar açıldığından beri o şarkıyı söylüyordu. Rüya ilk başta dona kaldı ama sonra koşarak ailesine ve arkadaşlarına sarıldı. Çocuklar pasta kesilesiye kadar beraber oyun oynadılar, alileler de sohbet ettiler. Rüya'nın annesi Mine Hanım elinde pastayla geldiğince çocukların hepsi masanın etrafına sıralandı. Ortalarına Rüya geçti, tam pastayı üfleyecekken Eda onu durdurdu.