Yıldız kayması

7. BÖLÜM

Şaşkınbir şekilde karşımda duran çocuklara bakıyordum, onlarda bana aynı şekildebakıyordu. Hiç kimse tek kelime etmeden birbirimize bakıp duruyorduk.Sessizliğimizi Ömer bozdu. "Sen o kız mısın?" Sorduğu soruyu anlamamıştım nedemek o kız mısın? Neler oluyordu burada? Ben anlamaz şekilde Ömer'e bakarkenİnci konuşmaya başladı. "Benim bilekliğimin aynısı neden Rüya da var?" Şaşkınbir şekilde İnci'ye baktım. "Asıl benim bilekliğimin aynısı sen de nasıl var?"Anlamaz bakışlarla onlara bakarken aklıma olabilecek tek ihtimal geldi. Buolamazdı değil mi? Onlar yıllar önce yanlarından ayrıldığım arkadaşlarım olamazdıdemi? Bu bir şakaydı demi? Ama bu bileklikler onlardan başkasında olamazdı.Yani şimdi karşımda yıllar önce ki küçük bıraktığım arkadaşlarım mı duruyordu.Bunlar onlar mıydı? Aklımda onca düşüncenin arasında tek kelime çıktı "Sizonlar mısınız?" bunun dışında tek kelime diyemedim.

Benonlara bakarken onlar kendi aralarında bakıştılar. O sırada Murat'ın dediğiyledonup kaldım "Arkadaşlığımız sonsuz" bu arkadaşlarımla kullandığımız sözdü.Cidden onlar mıydı, bulmuş muydum onları? Ben onlara bakarken Kerem'insorusuyla şaştım kaldım. "Sen misin?" Ben şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilemezkenRüzgar konuşmaya başladı. "O" Hepimizin bakışları şaşkın bir şekilde ona döndü"Nasıl" ağzımdan bir tek bu soru çıkmıştı. Rüzgar ayağa kalktı ve anlatmayabaşladı. 

"Senigördüğümüz ilk gün bakışlarında bir farklılık vardı ama tam ne olduğunuanlayamamıştım. Sınıfa geldiğimizde senkitap okuyordun bizde senin önüne oturmuştuk. Hoca geldiği zaman bizim kızlararkada konuştu için onlara baktığım sıra da senin bilekliğine baktığını farkettim. İlk başta şaşırdım emin olmadım." Sustu, hepimize baktıktan sonraanlatmaya devam etti. "Bizimkilere emin olmadığım için söyleyemedim çünkü oelindeki bileklik çalıntı olabilirdi yada kaybolup sen bulmuş olabilirdinbizimkileri ümitlendirmek istemedim. Emin olup öyle söylemek istemiştim, tabibenim seni tanımama gerek kalmadı zaten sen davranışlarınla ve olan olaylardaverdiğin tepkilerle bizim Rüya olduğumu belli ediyordun. Tam bizimkilerlekonuşmaya karar vermiştim bu akşam ama olan olaylar her şeyi ortaya çıkardı."

Rüzgarsustu ve bize baktı bizse sesimizi çıkarmadan ona baktık. Sessizliği ben bozdumşaşkınca sorduğum soruyla "Sen tanıdın mı beni?" Rüzgar gülümseyerek başınısalladı ağlamak üzereydim bulmuştum kaç yıldır ayrı kaldığım arkadaşlarımı oncayıl sonra bulmuştum. Hızla ayağa kalkıp Rüzgar sarıldım oda bana sarıldı ben oandan itibaren ağlamaya başladım. Zaten her şey üst üste gelmişti kaç yıldırgüvendiğim arkadaşım tarafından güvenim sarsılmıştı ama biryandan da kaç yıldırayrı kaldığım arkadaşlarımı bulmuştum insan aynı anda hem acıyı hem de sevincitadabiliyormuş. 

Rüzgar bana sanki kaç yıldır ayrı kaldığım abimmiş gibi sarılıyordu. Rüzgar dan ayrıldıktan sonra diğerlerinin bana sevinçle baktığı fark ettim ilk başta İnci olmak üzere hepsine sırayla sarıldım sıra Murat' a geldiğinde ilk başta birbirimize baktık ona baktığımda aklıma bu tepeye benim arkamdan geldiği ilk gün aklıma geldi. "Biz nasıl unutmadıysak benim sevdiğim kızı, senin arkadaşların da seni unutmamıştır." Evet beni unutmamışlardı bu doğruydu ama sevdiğim kız derken Murat benimi seviyordu? Bunu aklımın bir kıyısına yazmıştım, bu konuyu sonra düşünecektim. Murat ile birbirimize bakmayı kestikten sonra ona da sarıldım. Oda bana sıkıca sarıldı sanki bir daha gitmeme izin vermeyecekmiş gibi sarıldı.

Dairekurup oturduk bu şekilde hepimiz birbirimizi görebiliyorduk. Hala inanamıyordumonlar olduğuna sanki biri bana şaka yapacakmış gibi hissediyordum ama gerçekti.Sağımda İnci, solumda Rüzgar vardı. İnci'nin yanında Murat, Rüzgar'ın yanındaEda tam karşımda Kerem onun sağında Ömer solunda Buse vardı.

Aslındahepsinin aklında aynı soru vardı biliyordum "Neden aralarından ayrıldığım?"Benim aklımda da aynı soru vardı aslında neden ayrılmıştım onların yanından,neden taşınmıştık biz. Hepimiz sessizce birbirimize bakarken sessizliğimizibozan Kerem oldu. "Özledik be seni Rüya." burukça tebessüm ettim bende onlarıözlemiştim "Bende sizi özlemişim" dedikten sonra sırayla hepsine baktım. Benonlara bakarken İnci konuşmaya başladı. "Kim derdi bir bileklikle yıllar sonraseni tanıyacağımızı?" Hepsi tebessüm etti ve bana baktı "Bende beklemezdim,küçükken yaptığım bu bilekliğin yıllar sonra sizi tanıma nedenim olacağını."ben bilekliğe bakarken şuana kadar hiç konuşmayan Eda konuşmaya başlamıştı"Seni yıllar sonra görmeyi hiç beklemezdim ama biliyordum bir yerde yine biraraya geleceğimizi." Biliyordum, şaşkınlığı yeni yeni geçmeye başladığı içinyeni konuşabilmişti. Küçükken de böyleydi bir şeye çok şaşırdığı zamanşaşkınlığı geçmeye başlayınca konuşurdu, hiç değişmemişti aslında diğerleri dedeğişmemişti nasıl bıraktıysam öyle duruyorlardı sadece büyümüşlerdi. Bendüşüncelerle onlara bakarken Rüzgar " Sende hiç değişmemişsin küçükken nasılsanaynısısın." Deyip saçlarımı karıştırdı. Gülerek "Ya bıraksana saçlarımı çocukgibi karıştırıyorsun." Aslında bunu bile özlemiştim onlarla olan her şeyiözlemiştim. Ben gülerken İnci gülümseyerek konuşmaya başladı. "Ben seni bambaşkabiri olarak bulmayı beklemiştim ama sadece büyümüşsün." İnci bana bakıpkonuşmaya devam edecekken Ömer, İnci'nin konuşmasının devamını getirdi. "Yoksahala aynı Rüya duruyor karşımızda." İnci, Ömer'e ters ters baktı " İzinverseydin de kendim bitirseydim cümlemi." Ömer ona bakıp bir şey demeden önünedöndü.