Üçüzlerim★~

3~🍁

Hızla bir duş almıştım. Babam birşeylerle sanırım abimi oyalamıştı çünkü abim odama gelmemişti.

Bende rahatladığımda banyomdaki pansuman malzemeleriyle yüzümdeki yaraları temizlemiştim. Ancak dudağım ve kaşım patlamıştı.

Kafamda da derin bir yara vardı ama umursamadım. Yüzüme ne kadar kapatıcı sürsem de dudağım ve kaşım belliydi. Ona da bir yalan uydururdum artık.

Üzerime ise bu sefer beyaz bir gömlek giymiştim. Altıma da siyah bir pantolon. Artık aşağı inmem gerekiyordu.

"Bak abisi geldi işte endişe edilecek birşey yok duşa girdi sadece." Dedi babam belli etmeden attığı yalanı bana özetlerken.

"Evet abi sadece duşa girdim." Dedim bende gülümsemeye çalışarak. Abim yüzümü görür görmez yanıma geldi.

"Abim iyi misin? Ne oldu bu yüzüne? Acıyor mu?" Yok acımıyor şaka olsun diye yaptım ben o yarayı! Tövbe tövbee!

"Sorun yok abiii! Duşta ayağım kaydı kafamı vurdum o yüzden oldu." Dedim.

Yalancı!

Şakir! Başlatma yalanına!

"Ah be güzelim dikkat etsene biraz." Dedi abim rahatlayarak.

"Misafirlerimiz var Asel birazdan gelirler." Dedi babam sert ve tok sesiyle. Bu adamdan korkmuyorum değil he. Adamın sesi bile otoriter! Ay bigün ben de o gibi oluyormuşumm. Sesim tok ve otoriter fln çıkıyormuş uf uf!

Rüyanda aşko

Ben zaten anca rüyamda göreyim! Üff neyse!

Abimin bana aldığı çikolatalardan ikisini alıp salona döndüm. Koltuğa kendimi atıp yemeye başladım. Sanki dakikalar önce babam beni dövmemiş gibi. Sanki hiçbir yerim ağrımıyormuş gibi.

Sonra telefonuma girip instegramda fln gemeye başladım. Derken derken zaman geçivermiş! Ve saat 9 olmasıyla zil çalıvermiş! Aman Allah'ım!

Anan anan. Kalk kız da kapıyı aç misafirler kapıda kaldı.

Haklısın Şakir. Bak bak abimle babam kalkıp kapıya bakıyorlar mı? Telefondan kafalarını bile kaldırmıyorlar! Pü püü!! Geçlik bitmiş doslarr!!

Neyse saçmaladım. Koşarak kapıyı gittim. Tabi bir yandan da çikolata yiyordum. Kapıyı açtığımda okula yeni gelen 7'i erkek grubunu, onlardan biraz daha büyük duran bir tosunu, benim yaşlarımda bir kızı ve sanırım anne-baba olan ikiliyi görmemle gözlerim büyüdü.

Arkamdan babam da geldi ve benim yapamadığım şeyi yapıp onları içeri aldı. Herkes yerleştiğinde tekli koltuğa oturdum.

Hoşgeldiniz faslını kapıda babam yapmıştı o yüzden ben sadece adamların yüzüne boş boş bakıyordum. Tabi onlar da beni hiç utanmadan süzüyorlardı. Niye bakion kardeşim? Dememek için kendimi sıktım.

Neden ben bu adamlara bu kadar benziyorum? Ve neden şu benim yaşlarımda olan kız da babama bu kadar benziyordu? Neyse boşver. Herhalde buraya yeni taşındılar ve komşularıyla kaynaşmak için geldiler.

Ama ben gösteririm onlara. Bende kapılarının zilini çalıp çalıp kaçmazsam benim adım da Şakir değil!

Senin adın Şakir değil zaten aptal Şakir benim!

Evet bilerek yaptım çünkü yakalanma korkusundan ben bir bok yapamam.

Ama cidden benziyoz. Benim mavi gözlerimin aynısından karşıdaki babaları gibi duran adamda da vardı. Siyah saçlarımın aynısından ve aynı yüz hatlarımdan annelerinde de vardı. Neydi bu?