OVERDOSE

EP6

-Beomgyu-

حدوداً بیست و پنج دقیقه ای از شروع مراسم می گذشت.

کارکنان و گارسون ها همچنان درحال آماده سازی تدارک و رسیدگی به برنامه ای بودن که از پیش معین شده بود.

درحالی که نگاهم رو دور و اطراف می چرخوندم تا از اوکی بودن همه چیز مطمئن بشم، به آرومی قدم میزدم.

زیر راهپله ای که به طبقه دوم راه داشت، نوازنده ای که موسیقی ملایمی رو به طور زنده با ویالون سل اجرا می کرد.

علاوه بر میزهای گردی که با فاصله متناسب چیده شده بودن، میزی نسبتاً بزرگ برای پذیرایی از مهمون ها مِنوباز بود و گوشه ای از سالن رو به خودش اختصاص می داد.

همه چیز بر وقف مراد من بود، اگر همینطور ادامه پیدا می کرد.

بعد از مصاحبت با سهامداری که برای عرض ادب جلو اومده بود و خودش رو نماینده شین معرفی کرد، درحالی که سعی دارم لبخند روی لبم رو حفظ کنم، به نشونه احترام تعظیم کوتاهی می کنم.

همزمان با فاصله گرفتن از اون سهامدار، صدام رو صاف می کنم و سالن رو از زیر نگاهم می گذرونم.

بعد از این که نگاهم بین چهره افراد دنبال شخص مورد نظرش گشت، به خودم اومدم و متوجه شدم به فکر تهیونم.

در همین حین پی بردم که به غیر از تهیون و ریوجین، خبری از لی جی آ هم نبود.

درست زمانی که دست توی جیب شلوارم فرو بردم تا گوشیمو بیرون بکشم و ساعت رو چک کنم، چشمم به لینو افتاد.

درحالی که نزدیک به دیوار راه می رفت، یه دستشو توی جیب شلوارش فرو برده و نگاه محتاطش رو اون دور و اطراف می گردوند.

با فکر کردن به این که چرا بدون لی جی آ و انقدر بی سروصدا وارد سالن شده، گره ای بین ابروهام افتاد.

از قرار معلوم هم قصد خروج داشت!

وقتی کف دست دیگه اش رو به کناره شلوارش مالید، اضطراب غیرطبیعی ای رو به نمایش گذاشت که عادت نداشتم از لینو رو اونجوری ببینم.

بدون لحظه ای تردد، به طور غریزی دنبالش راه افتادم.

نگاهم خیره به لینو، مسیری رو طی کردم که اون عجولانه ازش عبور کرد.

وقتی از دیواری که راهروی خروجی رو از فضای اصلی سالن جدا می کرد گذشتم، اول نگاهی به سمت راست انداختم و بعد، سرم به طرف مخالف برگشت.

به محض این که نگاهم به لینو خورد، قدمی برداشتم و خواستم اسمش رو صدا بزنم ولی بدون این که متوجه من بشه، وارد آسانسور شد.

با این وجود که لزومی نداشت، اما حسی در درونم وادارم می کرد به کنجکاوی ادامه بدم و به این زودی ها بیخیال نشم.