Sallanan sandalyeye oturdunuz ve
bebeğinizin uykuya dalmasını sağlamaya çalıştınız.
Son birkaç gündür neredeyse hiç
uyumamıştı, bu da tüm hayatınızı değiştiren gözlerinizi ondan ayırmanız gerektiği anlamına geliyordu. Çok az uyuyordunuz ve başka herhangi bir şeye odaklanacak vaktiniz olmadı, bu da tüm dikkatinizin bebeğe gitmesi nedeniyle hem diğer oğlunuzu hem de kocanızı kıskandırdı.
Kocanız anlayıp yardım etmeye çalışsa da dört yaşındaki oğlunuz anlayamadı.
Onlarla uğraşmak en kolay iş değildi
ama kocanız çalışmadığı zamanlarda
her zaman elinden gelenin en iyisini yapmaya çalıştı.
Ama yine de tüm ilginin kendi üzerinde
olmasına alışkın olan küçük Megumi'n için üzülüyordun.
"Anne..." Kapıyı açtı ve sen onu susturmak için hızlı davrandın.
Bebek neredeyse uyuyordu. Megumi'ye sana doğru gelmesi için işaret verdin ve o da geldi. Boştaki elinle yanağını okşadın.
Ayağa kalkıp bebeğinizi beşiğe koymadan önce tatlı çocuğa
gülümsediniz. Megumi'nin elini tuttun ve onunla birlikte odadan çıktın. Tatlı çocuğa bakmadan önce kapıyı yavaşça
kapattın.çocuk.
"Nasılsın tatlım?" Ona sordun ve o da
cevap olarak başını salladı. Sadece
ilgi istiyordu ki bu daha önce hiç
eksikliğini duymadığı bir şeydi ama
şimdi yoksundu. Ona gülümsedin ve yanağını sıktın.
"Film izlemeye ne dersin?"
"Evet!" diye bağırdı. Elini tuttun
ve televizyonda bir çocuk filmi açmak
için aşağıya indin.
"Merhaba Aşkım" Toji yanağını öptü.
Küçük Megumi'nin saçını karıştırtı,
ve oturma odasında size katılmadan önce daha rahat bir şeyler giymek için üst kata çıktı.
"Onun her zaman yemek yediğini
hissediyorum. Küçük obur." Toji bebeğe
bakarken yorum yaptı. Bebek yemeyi
bitirdiğinde Toji onu bir süre kucağına
aldı. Küçük Megumi ayağa kalktı ve monte edilmiş televizyona yaklaşmaya çalıştı.
"O her zaman aç ve ben aşırı süt üretiyorum." Kocanla
paylaştın.
"Fazla mı üretiyorsun?" Toji kaşını kaldırdı ve sen de karşılık olarak mırıldandın.
Şimdilik bu konuyu fazla düşünmedi,
bunun yerine Megumi'ye odaklandı.
"Megumi, buraya geri dön!"
"HAYIR!" Megumi cevap verdi, gözleri
devasa televizyona bakıyordu. Güldün ve Megumi'yi alıp kanepeye koymak için
ayağa kalktın.
"Bazı kötü çocuklarımız var. Biri
ağlamayı, yemeyi ve tuvaletini yapmayı bırakmıyor, diğeri ise ebeveynlerinin söylediklerinin hiçbirini dinlemiyor." Toji güldü, bebeğinizi de güldürdü. Toji bebeğe gülümsedi.
"Bu şimdiye kadar duyduğum en tatlı
kahkahalardan biri olmalı."
"Çirkindi." Megumi iddia etti.
"Dişsiz bir bebeği kıskanmayı bırak. Daha konuşmayı bile bilmiyor, kıskanması gereken biri varsa o da kendisidir."
Toji, Megumi'ye söyledi. Toji, Megumi'nin kıskançlığının sona ermesine nasıl yardım edeceğinden
emin değildi. Eninde sonunda duracak, bunu çok iyi biliyordu. Ya da en azından Megumi her zaman dikkatli bir kardeşti ve ortalıkta olmadığı zamanlarda küçük kardeşi hakkında sorular sorardı.
"Akşam yemeğinde ne istersin Gumi?"
Yanıt olarak omuz silken çocuğa sordunuz. Daha sonra aklında bir şey olup olmadığını sormak için kocanıza baktınız.
Megumi ile aynı cevabı verdi.
Aynı ifade.
"Sanırım bu gece canım ne isterse onu
yiyeceğiz."
"Tatlım..." Pijamalarını giymeyi
bitirdiğinde kocanın sesini duydun.
Cevap olarak mırıldandın ve ona
bakmak için hafifçe kafanı çevirdin. "Hala açım."
"Gerçekten mi? Mutfakta kolay ve hızlı bir şekilde hazırlanacak bir şey olduğunu sanmıyorum."
