*.
Erkek arkadaşınızın kalçasına oturup
işinizi yapmaya çalışırken aklınızdaki
son şey ödevdi. ellerini kalçalarınızın
kıvrımlarında gezdirerek kasıtlı olarak
dikkatinizi dağıtıyordu.
Dikkatin dağılmasına ek olarak sukuna arada sırada bacağını zıplatarak lezzetli sürtünmeler yaratmanın zevkini de veriyordu.
"Hiçbir şey yapmıyorum, sadece
ödevine odaklan"
Her iki dirseğinizi de masaya vurursunuz ve onunla yüzleşmek için başınızı çevirirsiniz. O sana bir sırıtışla bakarken yüzün soğukkanlı ve keyifsizdi.
"Ne?"
"Biliyor musun, bazı erkek arkadaşlar kız arkadaşlarına
bebeğim, canım, aşkım ya da prenses diye hitap eder..."
"Sana öyle diyorum"
alay edersin ve bitmemiş işine geri
dönersin.
"yalan söylüyorsun. sanki bir
köpek falanmışım gibi daha çok bana evcil hayvan diyorsun" sukuna mırıldanıyor ve oturma şeklinin her yerini hissetmeye devam ediyor.
Gözleri sırtınızdan aşağı iniyor,
masaya yaslanırken yaptığınız kavisi seviyor.
"Sana ne dememi istersin" sukuna kulağına doğru eğilir, "bebeğim?" Bacaklarınızın seğirmesi sukuna tarafından fark edilmeden onun gülmesine neden olur.
Ders kitabınızı karıştırıp bir cevap ararken ona "evet, bunu evcil hayvandan daha çok seviyorum" diyorsunuz. Hayal kırıklığı içinizde
kabarmaya başlar ve yüksek bir sızlanmayla dramatik bir şekilde Sukuna'nın göğsüne düşmenize
neden olur.
"Bu saçmalığı çözemiyorum!"
sukuna gülümser ve boynuna küçük bir öpücük
verir. "O kadar da zor olmadığına eminim. Her zamanki gibi tembellik ediyorsun"
"siktir git tembel falan değilim. Bu denklemin nasıl çözüleceğine dair cevabı baştan sona aradım ve bulamıyorum!" yüksek sesle
inliyorsun.
"Profesörün ders verirken dikkatle dineldin mi yoksa uyudun mu?"
"10 dakika kadar uyuyakalmış olabilirim ama bu benim hatam değil."
"O halde kimin hatası, hm?"
elini çimdiklersin.
"senin! saçmalıklarınla beni bütün gece ayakta tuttun, o yüzden o gün neredeyse hiç uyuyamadım"
Haklıydın, normalde olduğu kadar sinir
bozucu değildi, şu an itibariyle çocuksu
olmaktan çok daha ciddiydi.
Derin bir iç çekiyor, "tamam otur."
söylendiği gibi yaparsınız ve orijinal
pozisyonunuza oturursunuz, yalnızca sukuna sizinle oturur. elleri kalçalarınızdan ayrılıyor ve ders kitabını bulup not defterinizle
birlikte ikinize yaklaştırıyor.
gözleri birkaç dakika ders kitabını ve ardından kağıdı taradıktan sonra konuşmaya başlıyor, "anladım"
canlanırsın ve kağıdı elinden
kaparsın, "nasıl?! öylece baktın!
çözmek için hiçbir şey yazmadın
bile"
"Bu basit bir matematik y/n. yardım etmemi ister misin?"
Kafanı tekrar çevirip ona soran gözlerle
bakarsın, "En son bana bir ödevde
yardım etmeye çalıştığında ne
olduğunu hatırladığını bilmiyorum.
Bitirilmedi bile..."
"Bu sefer gerçekten komik bir iş yok. Sadece bunu bitirmene yardım etmek istiyorum çünkü şikayet etmeni duymaktan yoruldum"
Gözlerinizi devirerek sessizce 'iyi' diye
mırıldanırsınız ve unuttuğunuz kalemi alırsınız.
sukuna çenesini omzunuza yaslıyor ve işaret parmağını kullanarak ilk denklemi işaret ediyor. sana hafifçe vurarak Denklemi nasıl kurup
çözeceğinizi anlatmaya başlıyor, dikkatiniz dağıldığında kafanızın arkasına vuruyor.
"Şunu yapmayı bırakır mısın lütfen?
Acıyor.." başınızın arkasına masaj yaparken yalvarıyorsunuz.
"söylediklerime odaklan y/n
yoksa anlayamazsın.
