Emre beni nereye götürecekti ?
Hiç bir fikrim yoktu.İçimdeki merakı bastıramıyordum.Bir yandan da içim içimi yiyordu.Öğreneceklerim beni ne denli yıkıma uğratacaktı ? Hiç bir fikrim yoktu.En iyisi Emre'yle biraz konuşmalıydım.
"Emre,nereye gideceğiz ?" diye sorduğumda o sadece arabayı sürmeye odaklanmış haldeydi.Sorduğum sorudan sonra yüzüme dönmese de dikkatini biraz da olsa bana verdiğini hissetmiştim.
"Sana benden şikayetçi olmaman karşılığında bildiğim şeyleri kanıtlamaya gidiyoruz" dedi.
Bu cümlesinden sonra konuşmadım.Şimdi ne yapmam gerekiyordu ? Bilmiyordum.Aklımda bin bir düşünce vardı.Emre beni kandırıyor olabilirdi ama konuşmaları o kadar netti ki ona güvenmemek için kendime bahane üretemiyordum.Aslında bir an için de olsa kandırıyor olmasını isterdim.Çünkü Emre'nin konuşmalarında iyi şeylerin söz konusu bile yoktu.
"Önce polisleri mi arayacağım yoksa hayatım hakkındaki şu sırrı mı kanıtlayacaksın ?" diye sorduğumda dönüp yüzüne baktım.Aniden arabayı durdurdu ve ben o ani duruşun etkisiyle gözümün kenarını cama çarptım.Az da olsa ağrısı azalır diye elimi yüzüme götürdüm.Benim tarafımdaki dikiz aynasından çarptığım yere baktığımda biraz kızarmış olduğunu gördüm.Ben yüzümdeki ağrıyla uğraşırken Emre'nin sesi beni kendisine yöneltti.
"Önce polisleri ara işimi garantiye almak istiyorum" dediğinde yüzünde olması gerekenden fazla ciddiyet vardı.
"Ya peki benim garantim ? Daha ne öğreneceğimi bile bilmiyorum." dedim.
"Senin garantin benim." dediğinde ölümcül bakışlarıyla tam gözlerimin içine bakıyordu.
"Sana neden güveneyim ki ? Önce bana hayatım hakkındaki şu şeyi kanıtla.Ardından hemen polisleri ararım.Sen benden kaçıp kurtulabilirsin ama ben senden kolay kolay kurtulamam.Bu yüzden en doğrusu bu." dedim.
"Haklısın ama belki de öğreneceklerini kabullenemeyeceksin ve polisleri de aramayacaksın,bu yüzden ben de işimi garantiye almak istiyorum" dedi.Kafayı yemek üzereydim.Neydi bu ? Hayatım hakkında beni bu kadar yıkıma uğratacak o şey neydi ?
"Polisleri arayıp söyleyeceğim ama eğer beni kandırıyorsan ve elinden kurtulursam..." derken Emre yüzüme bakmaya başladı.Bakışlarında hiçbir ifade yoktu.Bu durum beni biraz korkutsa da cümlemi tamamlamadan önce dönüp kendimden emin bir şekilde gözlerine baktım.
"Bu sefer seni hapse tıkmak için elimden gelen her şeyi yaparım" dedim ve gözlerimi onun gözlerinden çektim.Bu cümleyi kurarken fazlasıyla sinirli olduğum için söylediklerim çok net çıkmıştı.
"Peki,ara seni bekliyorum.Ya da istersen bir karakola gidip ifade de verebilirsin" dedi.Şu zamana kadar neden aklıma gelmemişti ki !Arayarak kendimi ifade etmek zor olurdu bence de en iyisi polislerle gidip yüz yüze konuşmalıydım.
"Haklısın.Bir karakola gidelim" dediğimde kafasını olumlu anlamda sallayıp arabayı çalıştırdı.Bir an önce ifademi verip gerçekleri ögrenmek istiyordum.
Karakola yetiştiğimde bir polisin yanına gidip ifademi verdim.Adamdan şikayetçi olmadığımı da belirttiğimde polis yüzüme şaşkın şaşkın baktı.
"Şikayetçi olmadığınıza emin misiniz ?" diye sorduğunda polisin gözlerindeki tereddütün izleri fazlasıyla ortadaydı.
"Evet" dedim ve polis bana bazı evrakları uzattı.İmzamı attıktan sonra Emre'nin yanına gittim ve karakoldan çıktık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH
Teen Fiction"Belki hayatım değildi siyahlarla dolu olan.. Belki de siyahın ta kendisi bendim."
