SİYAH

12.)SOĞUK

Emre yanımdan uzaklaşarak kapıya doğru yöneldi.Emre kapıyı açar açmaz Hakan onun üstüne atladı.Ardından Emre'yi iki yakasından tutarak duvara yapıştırdı.

"Senin Bahar'ın yanında ne işin var ?" diye sorduğunda sanırım gözlerinden duman çıkıyordu.Onlar birbirine adapte olmuşken ben de sessizce yanlarına yaklaştım.Hakan çok sinirli görünüyordu ve bu da hiç hayra alamet değildi.Çünkü Hakan zor sinirlenen bir insandı ver sinirlenince kötü şeyler yapıyordu.Tıpkı bana el kaldıran o çocuğun elini kestiği gibi..

Emre Hakan'ın bu sorusundan sonra gülmeye başladı.Hakan iyice sinirlendi ve Emre'yi kendine doğru çekti.

"Ne gülüyorsun lan ?" dedikten sonra Emre hala gülmeye devam edince Hakan onu duvara tekrar yapıştırdı.Ve ardından Emre'den Hakan'ın gözlerini kocaman açacak o cümle geldi.

"Kimseyi burada zorla tutmuyorum ki"

Hakan,gözlerini bana çevirdi ve sinirli bir şekilde bakmaya başladı.

"Senin bu adamla ne işin var Bahar ? Hemen toparlan benimle geliyorsun" derken gözlerindeki öfke içimin ürpermesine sebep olmuştu.Gözlerime çok sinirli bakıyordu ve ben gerçekten korkuyordum.Neden böyle bakıyordu ki ? Hem ayrıca onca şeyden sonra benden hangi hakla hesap soruyordu ? Onca kızla yattıktan sonra bana hangi hakla hesap sorabiliyordu ? Anlayamıyordum.

"Sana hesap vermek zorunda değilim ve evet.Burada zorla durmuyorum" dediğimde yüzü ruhsuz bir hal aldı.Ne hissettiğini,ne yapacağını tam olarak kestiremesem de şuan belli etmese de çok sinirli olduğundan emindim.Bir ara gözüm Emre'ye kayınca yüzündeki gülümseyen ifade dikkatimi çekti.Bu gülümseme insanın sinirini gerçekten bozacak düzeydeydi.Ahh! Emre insanları deli etmeyi çok iyi biliyordu.

"Bahar,toparlan dedim" dediğinde son raddesine gelmişti.Bakışları beni korkutsa da Hakan hakkındaki gerçekleri hatırlayınca cesaret toparlıyordum.Kendimden emin bir şekilde ona döndüm ve konuşmaya başladım.

"Hayır gelmiyorum." dedikten sonra Hakan Emre'nin kolunu bıraktı ve bana doğru gelmeye başladı.O gelmeye başlayınca geri adım atmaya başladım.Yakınıma gelince kolumdan tutarak beni kendine çekti ve konuşmaya başladı.

"Beni sinirlendiriyorsun Bahar" derken gözlerinde çok derin ama öfkeli bakışlar hüküm sürüyordu.Emre'nin bahsettiği de sanırım tam olarak buydu.Kahretsin ki Hakan bana çok derinden bakıyordu.Ben hala bu durumu kabullenememiştim ama aklım bana Emre'nin söylediklerini sinyal edince bazı şeylerin gerçekliği inkar edilemez oluyordu.Ve ben Hakan'a her baktığımda Emre'nin söyledikleri aklıma geliyordu.

Çok aptalsın.O sana deliler gibi aşık ve sen bunu göremeyecek kadar aptalsın.

Hakan kolumu tutarken Emre bize doğru yaklaştı ve Hakan'a ;

"Ellerini onun üzerinden çek" dedi ama Hakan dönüp yüzüne bakmaya bile tenezzül etmedi.

Hakan hala bana bakmaya devam ederken Emre,Hakan'ı kolundan çekerek kendine çevirdi ve diğer kolunu da tutarak suratının tam ortasına kafasını geçirdi.

Ben Emre'nin bu hareketinden sonra ilk önce şaşkın gözlerle Emre'ye,ardından da Hakan'a baktım. Hakan'ın yanına eğilerek yüzüne baktığımda Emre'nin vurduğu yerin kan çökmüş olduğunu gördüm.Hakan'ı kendine gelmesi için hızlıca iteledim.

"Hakan,Hakan!"

Göz kapakları yavaşça aralandı ve gözlerini bana çevirdi.Hakan uyanınca Emre eğildi ve Hakan'a ;