චූ බරයි || Nonfiction Bl

16

" ඒත් අනේ මන්දා ප්‍රවීන්. උඹල ට ඌ ගැන දුකක් නැද්ද?"

" වහපිය කට පොල් බූරුවා"

" ඒත් ඌ මොනා නැතත් අපෙ යාළුවනෙ. අනික දැන් ඌ නැතුව මාස ගාණක්. ඕකා මැරිලද දන්නෙත් නෑ"

" අභිෂේක් ඔය ඇති බන්. සදුනි උඹට බූට තිබ්බා කියලා අපි හැමෝම දන්නවා. දැන් උඹ නැති අයන්තයෙක් ගැන හිතන්න ඕන් නෑ"

අමන්ද ඉහාන් උන් සෙට් එකට නෙලන්න කලින් කිව්වා.ඉහාන් එයාලා දිහා රවාගෙන හිටියෙ

ඇත්තටම එයාගෙ තාත්තට අයන්ත ව එච්චර කාලවක් තියාගන්න තුන් හිතකවත් වුවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් ඉහාන් එක්ක කොහෙද එව්වා. එයා අයන්තව ආපහු ගෙදර අරින්න නොකරපු හරියක් නෑ මෙහෙම ගියාම එයාගෙ ඇමති පට්ටමත් ගහලා යන්න පුළුවන් හින්දා

ඒත් ඉහාන් නෙමෙයි ඒ එකක්වත් කරන්න දුන්නේ. එයා අයන්ත ව බැදලා වගේ තමයි හිටියෙත්. ඒ දෙන්නා බැදපු ජෝඩුවක් වගේ වලි. ඉහාන් ඒ අස්සෙ සදුනිවත් run කරා

අයන්ත ටත් පස්සෙ තමයි තේරුම් ගියේ එයා පැටළුනේ වැරදි කෙනා එක්ක කියලා. ඒ මෝඩයා ඉහාන් ට තාමත් ආදරේ කරා. ඒත් එයාට ගෙදර අය නැතුව හොදටම පාළු හිතුණා. එයා පැනලා යන්න හැදුවා ඒත් ඉහාන් එක්ක ඒ කිසිම දෙයක් එයාට කරන්න බැරි වුණා

ඉහාන් සදුනි එක්ක ඉන්නවා දකිද්දි අයන්ත ට තවත් දරාගන්න බැරිවුණා. ඒත් එයාට තේරුණා වටේ යන අයව නවත්තන එක කරන්න අමාරු වැඩක් නෙමෙයි කරන්න බැරි වැඩක් කියලා.

සදුනි ඉහාන් එක්ක හොටෙල් එක්ක රූම් එක්කට ගියා ඒක කරන්න. ඒ වෙලාවෙ අයන්ත ඇමතියාගෙ ගෙදරින් පැන්නා. ඒක හිතන තරම් ලේසි වැඩක් වුන් නෑ

ලේසි නැත්තෙමත් නෑ මොකද ඇමතියො සෙට් එක තදබල සාකච්ඡාවක හිටපු හින්දා. ඒ වෙලාවෙම වගේ අර පොලිස් ගොයියො තුන්දෙනා ආවා. එයාලා පැනලා යන අයන්තව ෂේප් එකේ අල්ලගත්තා

" ටහුඩු ඒ උඹ නේද? අයන්ත" රමේෂ් ඇහුවා

" ඔව් මම තමයි. කවුද තමුසෙලා"

" අපි පොලිසියෙන් උඹව හොයන්න ආවෙ. දැන් අපිට ඇත්තම කියපිය"
හසරුල් සැර කරලා කිව්වා