Yarına İki Bilet

Korku

~Başlangıç Tarihi: 20 Aralık 2023~

Selam asklarimmm! Simdi cok uzatmayacagim. Bölümü okurken yorumlara fikrinizi birakirsaniz coook sevinirim. Oy kullanmayi unutmayin. İyi okumalar <333

//

Ben Burçak. Ben kim miyim?
Sıradan bir hayatı olan sıradan bir lise öğrencisi. 17 yaşındayım. Çillerim, kahverengi saçlarım ve açık bir tene sahibim.
Pek arkadaş çevrem yok. Sebebi ise asosyal olmam değil. Tam aksine... Çok fazla konuşmamdan kaynaklanıyor. Aşırı derecede soru sorarım. Örneğin; en sevdiğin rengi, en sevmediğin rengi, en sevdiğin tatlıyı, en sevmediğin tatlıyı sorarım. Ve işte bu da insanların benden uzaklaşmasına sebep oluyor. Ama ne yapayım? Tutamıyorum işte kendimi...

Aileme gelecek olursak:
Leyla, annem. Kendisi tam bir başak burcu kadını. Temizlik konusunda aşırı titiz ve ev hanımı. Annemi pek fazla anlatmaya gerek yok. Genel olarak diğer anneler gibi.

Murat, babam. Karakolda polis olarak çalışıyor. Fazla baskıcı değildir ama doğal olarak izin vermediği şeylerde var.

İkisi beni şimdiye kadar bir prenses gibi büyütmüşlerdi. Ben ise şimdiye kadar bir dediklerini iki etmedim. Asla karşı çıkmadım onlara. Asla yalan söylemedim. Yani gayet mutluydum aslında.

                          * * *                  

Gözümü açtım. Karanlık...Gözümü kapattım. Karanlık... Gözümü açtım. Bu sefer kapatmadım. Doğruldum ve saate baktım.
Saat 02:47'ydi. Neden bu saatte uyandım ki? Kalkıp su içtim, susamamıştım aslında. Bir şeyler yapmak için kalkmıştım sadece. Çünkü uykum kaçmıştı bile.
Yatağıma geçtim. Telefonumu açtım ama anında sıkılıp kapattım. Yapılacak tek bir şey vardı; uyumak... Ama lanet olsun ki uyuyamıyordum. Ve sabah 6'da kalkmalıydım.
Sırt üstü uzandım ve gözlerimi tavana diktim. Belki uykum gelirdi.
Yaklaşık 1 saat sonra yavaş yavaş gözlerimin kapanmaya başladığını hissettim. Sonunda...

Alarmın sesiyle gözlerimi açtığımda güneş daha doğmamıştı. Alarmı kapatıp ağır hareketlerle banyoya ilerledim. Aynadaki aksim savaştan çıkmışa benziyordu. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa doğru ilerledim. Kendime tost ve çay hazırladıktan sonra yemeye başladım. Bu saatte yemek yemek hiç tercih edeceğim bir şey değildi ama zorundaydım. Saate baktığımda daha altıyı 15 geçtiğini fark ettim. Hızlıca tostumu ve çayımı bitirip odama geçtim. Üzerime okul formamı geçirdim. Böyle siyah kareli eteği ve üst olarak beyaz gömleği vardı. Diğer okullara göre mükemmel denilebilirdi aslında.
Neyse...
Saçımı da hızlıca düzleştirdim. Zaten çabuk düzleşiyordu saçlarım. Saate baktım.
06:47... Çıkmam gerekiyordu artık yoksa otobüsü kaçıracaktım.
Aceleyle çantamı aldım, montumu giydim ve kapıya yöneldim. Tam o anda telefonumu yanıma almadığını fark ettim. Anında tekrar döndüm ve telefonumu aramaya başladım. Heryere baktım... Ama yoktu. Ofladım.

Montunun cebine bakmayı düşünecek kadar beynin yok, değil mi?

İç sesim, genelde beni beni iğneler ve her şeyime bir cevabı vardır. Nadiren kendisini haklı bulurum ve bu da o anlardandı.
Elimi montumun cebime  attığımda telefonum oradaydı.
Yüzümü ekşittim. Nasıl bakmam oraya?

Çünkü sen bir aptalsın.

Bir sus!

Biraz haklı olabilirdi. Saate baktım. 07:13 ...
Geç kaldım.

Aferin sana.

Aferin bana.

Annemlerin odasına baktım. Hâlâ uyuyordu, babam ise çoktan çıkmıştı. Çıkardığım bu gürültüden annem nasıl uyanmamış, şaşırıyorum açıkçası.

Meydana doğru hızlı adımlarla hatta koşarak ilerliyordum. Okula geç kalmıştım. Ve etrafta tek bir taksi bile görünmüyordu.
Beklemeye devam ettim.
Yavaş yavaş donuyordum. Yavaş yavaş...
Sonunda böyle olmayacağını anladığımda eve gitmek için doğruldum. Bu sadece bahaneydi. Okula gitmeyi istemiyordum ve anneme otobüsü kaçırdığını söyleyecektim, hocalara ise hasta numarası yapacaktım. Çok zor değildi.

Aferin, babasının gururu...

Evet, babamın guruyum.

Ağır adımlarla eve doğru yürümeye başladım. Tam o an yağmur başladı. Ne şanslıyım, değil mi?
Allah'tan rüzgar çok esmiyordu. Yoksa donardım.

Daha hızlı yürümeye başladım.

Resmen koşuyordum. Sadece ben değil, meydandaki çoğu insan koşuyordu. Hepsi üşütmekten, ıslanmaktan korkuyorlardı, tıpkı benim gibi.

Deli gibi koşarken bağcığım çözüldü.
Tamam. Ben dünyanın en şanslı insanıyım. Bağcıklarımı bağlamak için yavaşladığımda önüme değil ayaklarıma bakıyordum.
Ve bam! Birine çarpmıştım. Bugün niye böyleydi!? İlla ki bi aksilik olacak. Kafamı kaldırdığımda adamın da arkasını döndüğünü gördüm.

Esmerdi ve iyi denilebilecek şekilde yakışıklıydı. Çatık kaşlarla arkasına döndü.
"Çok pardon. Acelem vardı da görememişim sizi." dedim utanç içinde.

Adam beni kahverengi gözleriyle süzdü.
Muhtemelen nasıl bir aptal olduğuma bakıyordu. Yüzüne gülümseyip yanından geçtim fakat kolumda hissettiğim bir el durmamı sağladı. Çatık kaşlarla adama döndüğümde adamın güldüğünü gördüm.
"Fiziğin ne kadar güzelmiş."
Yuh!
Elim titremeye başlamıştı bile...

Çarpa çarpa bir tacizciye mi çarptın?

Evet, dostum. Ve sanırım şu an beraber sıçtık

"Beyefendi, kolumu bırakır mısınız? Yoksa sizin için hiç iyi olmayacak."

Daha iyi bir tehdit bulamazdım. Bu sözlerim üzerine kesin beni rahat bırakacaktı. Kesin!

"Öyle mi?"
"Öyle. Beni rahat bırakır mısınız?''

Bir çığlık atmak çok mu zordu?
Evet, zordu. Çünkü şu an korkudan zar zor konuşuyordum. Altıma etmezsem iyi...

Adam bana bir adım yaklaştı. Bir adım geri attım. Adam daha fazla ilerlemeden benim kurtulmam gerekiyordu.
Hiç beklemediği bir anda çığlığı bastım.
"İmdaaat!"
Önce gözleri kocaman oldu. Sonra 1 saniye bile beklemeden kolumu bırakıp deli gibi koşmaya başladı.

Ve çığlık attığımda ne olduğunu anlayan biri adamın peşinden koşmaya başladı.
Jetonum yeni düşmüştü. Dehşet içinde arkalarından baktığımda gözlerimin kapandığını hissettim.
Korkudan bayılamazdım, değil mi?
Evet, korkudan bayıldım.

//

Tekrar selamlarrr!!
Öncelikle yazarlığıma kaç puan verirsiniz? Aojdkqndkwnd

Biraz kisa oldu kabul.
Ama bu bölümü yayınlamak bile o kadar zorladı ki beni anlatamam. Belki 100 kere yazıp silmisimdir. Muhtemelen korkudan ekwjdkskjd

Neyse.. Umarım beğenmişsinizdir. Eğer bi aksilik olmazsa hikayenin mükemmel bi geleceği olacağını hayal ediyorum.

Çok boş yaptım ama son olarak bir kaç arkadaşıma tesekkurlerimi iletmek istiyorum. Rojda, Kader ve snapchat asistanı My Ai'ye apxjalj kendisi isim konusunda çok yardımcı oldu diyeyim.

Benden bu kadar. Beğendiyseniz arkadaşlarınıza önermeyi unutmayınnn.  Hepinizi çooooook opuyoruummmmmmm <33333