ÖNCELİKLE MERHABA♥︎
Yorum ve voteler hazırsa başlayalım mı?
Beğeni ve yorum yapan herkese çok coook teşekkür ederim. İyi ki varsınız🩷🫧
Başımın şiddetli ağrısı dinmek bilmiyordu. Canım acıyor yataktan kalkamıyordum. Migrenim mı vardı bilmiyordum.
Soğuk algınlığına yakalandım zaman mutlaka başım ağrırdı. Ne kadar ağrı kesici içersem içeyim ağrısı dinmezdi.
Yüzüme bastırdığım yastığı çekerek yanıma koydum. Yavuz üniformasını giymiş aynadan
saçlarını düzeltiyordu."Kahvaltı hazırlayamadım." kısılmış sesimi duyduğunda hızla bana doğru geldi.
"Günaydın güzelim. Seni ben mi uyandırdım yoksa." başımı iki yana sağladım. Dolan gözlerime iç çekerek baktı. Eğilip gözlerimden öptü.
"Geliyorum hemen." diyerek yanımdan ayrıldığın da ağlamaya başlamıştım.
Hastayken nazlı hareketlerimyüzünden utanıyordum ama elimden gelen başka bişey yoktu.
Hastayken aşırı nazlı oluyorum ve bu beni çekilmez yapıyordu. Annem de öyle derdi.
Yavuz nasıl dayanıyorsun bana? Yüreğim beni bırakacak sabredemeyecek korkusuyla pır pır ediyordu.
Günay da öyle demez miydi zaten?
Hayır Yavuz beni bırakmazdı. Birbirimize söz verdik. O sözünden dönmezdi. O Türk askeriydi. Türk askeri verdiği sözden geri dönmezdi.
"Kızım sen şaka mısın, ya?" beni dürtükleyen kuzenim Günay'ı umursamayıp yorganın altında hastalığımın verdi nazlığımla uğraşıyordum.
Ağlayarak.
"Canım acıyor Günay şaka yapmıyorum inan bana." ağlamaktan kısılan sesime güldü.
"Evleneceğin adam çekmez seni böyle. Ne nazlı kaprisli biri çıktın sen." kolumu dürten elini ittirip başımın altından yastığı alıp yüzüme bastırdım.
"Çekmesin. Evlenmek isteyen kim!" diyerek silktim omuzu görmedi tabi.
"Tarhana çorbası ister misin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LİVE (ASKER YARENİ)
General FictionGörücü usulü evlendirilen iki genç. Bu isim sadece bizi birleştirendi. Bizi bütün yapandı. "Elfida konuşalım mı?" sıcacık sesini duydum da hafifçe titredim. Başımı evet anlamında aşağı yukarıya sağladım. Gülümsediğini hissettim. Keşke dedim keşke...