"T-taehyung."
Nefes seslerini duyuyordum. Eğer öfkesine yenik düşerse bütün dünyayı sikip atardı şuan. Hassiktir çok korkuyorum.
"Pekala ben manava gidicem."
Annem alalacele kalkıp evden çıktı. Taehyung sadece bakıyordu. Ve o konuşmadığında nolurdu çok iyi bilirdim. İlk defa yaşayacaktım bunu ama arkadaşlarına karşı çok sertti.
Sebepsiz ağlamaya başlamıştım. Çünkü kurdum canımı yakıyordu. Deltasına gitmek istiyordu ama kırılmıştı galiba deltadan cevap yoktu. Bende ona ulaşmayı bıraktım ama kurdum asla bırakmıyordu.Taehyung ise bunu anlamış olucak ki kafasını eğip güldü ve içeri yavaşça adımladı.
"Daha kurdunu kontrol edemeyen bir vita."
Sesi çok sertti. Sözleri de öyle. O yaklaştıkça ben geri gidiyordum. O durunca duruyordum.
"Be-ben."
Devamı gelmiyordu dilimi bağlamıştı bildiğin söylemek istediğim çok şey varken susup kalıyordum.
"Sen bana yalan söyledin jungkook."
Ellerini cebine sokup yere bakarak bana adımladı. Kapıyı da çarparak kapattığını söylemişmiydim evet kapımız çatlamıştı.
"Beni dinler misin önce ?"
Kafasını kaldırıp üstüme yürüdü. Beni duvara sıkıştırdı. Elleri hala cebindeydi ama yüzünün yakınlığı ile beni öldürüyordu.
"Niye titriyorsun vita'm?"
Söylediği o sahiplenici kelime ile içim titredi bir hoş oldum. Ama yalan attığım için kötü hissediyordum.
"Niye döküyorsun gözyaşlarını?"
Ilımlı yaklaşıyordu sinirli olduğunu biliyordum normalde döküp kırması lazımdı.
"Ben sana yalan söyledim çün-"
Geri çekilip güldü. Ama bu keyifli değil sinirli bir gülücüktü.
"Hadi ya hiç farketmedim Jungkook bana yalan mı söyledin?!"
Bağırmasıyla irkelerek titredim. Sesini yükselttiğinde çok korkunç oluyordu.
"Sen benim küçüklüğümdün benim neyden nefret ettiğimi ve asla affetmeyeceğimi bile bile bana yalan mı söyledin he !!"
Sehpada ki vazoyu alıp duvara fırlattı. İçinde çiçek yoktu o yüzden sadece parçaları etrafa dağılırken bir kısmı çenemde tuttuğum elime geldi. Taehyungun arkası dönüktü. Derin nefesler alıyordu. Feromonum sakinleştirirmi diye kullanmaya çalıştığımda da kafasını çevirip işaret parmağını uzattı.
"Sakın bana onu kullanma sana fazlasıyla sinirliyim kendimi çok zor tutuyorum anladın mı?"
Dolan ve arada akan yaşlarımla ona baktım. "Jungkook bana ağlayarak kendini affettirme ne kadar büyük bir suç işledin farkında mısın ? Benden nasıl saklarsın ?"
Mutfağa gidip geldi. Elinde tuttuğu sargı beziyle bana yaklaştı. Elimi tutup kesiği temizledi ve sargı bezini doladı. Ardından elini tutmak istesem de geri çekti kendini. Tamam ondan bana sarılmasını beklemiyordum ama siktir gerçekten yıkmıştı bu hareketi.
"Beni kabul etmezsin diye düşündüm. Senin için küçük çocuktum. Etrafında o kadar insan varken bana niye bakasın ki? "
Karşı koltuğa oturdum. Yüzüne bakamıyordum. Sesimde kısık çıkmıştı.
"Sen benimsin. Bana aitsin. Benim vitamsın. Ve bu sensin Jungkook. Vita sensin ben allah aşkına aklım almıyor ben seni nasıl kabul etmem kafayı mı yedin?! Senin için yaptığım ayrıcalığı görmüyor musun ?! Kafayı sıyırıcam."
Ayağa kalkıp kapıya yöneldiğinde arkasından gittim.
"Nereye!?"
Değişmiş gözleri ile bana dönüp burun buruna geldi. Soluklarıma suratıma yapışıyordu.
"Cehennemin dibine. Şuan seni görmek istemiyorum!!"
Bir anda kapıyı açıp çıktı ve tekrar sertçe kapattı. Başlamadan bitmişti. Onu gerçekten kaybetmiştim. Sikiyim. Söylesem dert söylemesem dert. Beni asla affetmiyecekti.
Duvara yaslandım ve yere oturdum. Ağlamaya başladım. Yapabildiğim tek şey oydu. Ne arkasından gidebiliyordum ne de konuşabiliyordum.
"Oğlum!"
Annem gelip benim hizama çöktü.
"Ağlama yavrum düzelicek hepsi. Lütfen ağlama güzel oğlum."
Beni göğsüne yaslayıp sıkıca sarmaladı. Keşke anne herşey istediğimiz gibi olsaydı.
***
Yatakta ölü gibi yatıyordum. Düşündüğüm tek şey Taehyungtu. Bir sürü mesaj atmıştım ve hepsine görüldü atmıştı.
Çiçek kokulu:
+75 mesajı gör
Taehyung
(Görüldü.)
Lüyfen
(Görüldü.)
Özüt dilerim
(Görüldü.)
Beni bir kete sakinve dinle
(Görüldü.)
Allah belamı verseyfi de böul3 davranmasayom ama sebebi var
(Görüldü.)
Beni bırakmıştı. Belkide sonsuza kadar. İkimizde uzakta acı çekerek ölücektik.
*3 gün sonra*
Taehyung ortalıkta yoktu. 3 gündür yoktu. En son mesajımı görüp diğerlerine bakmamıştı bile. Ne aramıştı ne eve uğramıştı. Ailesiyle konuştum. Onlar da düzeliceğini söyleyip sakin olmamı söylese de ben çok endişeleniyordum. Eve gelip odama geçtim. Görmeyeceğini bile bile yazmaya aramaya devam ettim.
Çiçek kokulu:
Çok üzgünüm gerçekten çok pişmanım bana böyle davranma tete
Hissetmiyorsmusun brmi tete
Çektiğim acıyı göğsünde hissetmiyormusun
Buna rağmen nasıl dayanıyorsun buna
Ben dayanamıyorum
Litfen
Lütfen
Dayanamıyorum taehyung
Affet beni.
Telefonu tam bırakıp banyoya gidiceğim sıra mesaj sesi ile hemen mesaja girdim.
Delta:
*Konum
Son kez konuşalım.
*Bölüm sonu*
Al sevgilim kııır kalbimiiiiii
Ay hemen bölüm atmak istedim biraz kısa oldu ama kusura bakmayın lütfen
Bu arada uzun bir fic olmayacak çok sıkıp konuyu uzatmak istemiyorum
Tşkrlr muaaahhhh
ŞİMDİ OKUDUĞUN
secret vita
Fanfiction"Beni arkadaşlıktan fazla görmeyen bir deltanın vitası olacaktım. Hayır kesinlikle bilmemeliydi." "Umarım benim vitam o olur çünkü ben başka bir kokuyu başka bir gözleri istemiyorum."
